«Mr. Leonard»: Μια παράσταση βασισμένη σε δέκα τραγούδια του L. Cohen ανεβαίνει αυτή την περίοδο στο Θέατρο Δεκατέσσερα από τους Ginger Creepers (Χρ. Καπενής, Γρ. Χατζάκης). Περισσότερα για την παράσταση μπορείτε να δείτε εδώ.
Κύριε Χατζάκη, πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση.
Πρόκειται για την ιστορία του Μαρκ, που μεγαλώνει σε κάποιο Αμερικανικό προάστιο στο τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα. Ο πατέρας του φεύγει και αφήνει στη μητέρα του μία κασέτα με 16 φορές ένα τραγούδι του Cohen. Ο Μαρκ αδυνατεί να καταλάβει τη σχέση του τραγουδιού αυτού με το φευγιό του πατέρα του και συνδέει μέσα του το χωρισμό των γονιών του με τον Cohen. Περνάνε τα χρόνια, μεγαλώνει, ερωτεύεται, μετακομίζει στη Νέα Υόρκη και κάποια στιγμή πιάνει δουλειά ως θυρωρός σε μία πολυκατοικία που για ένα διάστημα έμενε και ο Cohen. Όταν κάποια στιγμή φτάνει ένα γράμμα με παραλήπτη τον Cohen, ενώ εκείνος έχει μετακομίσει, ο Μαρκ αποφασίζει να τον βρει και να το παραδώσει. Από την πολυκατοικία στη Νέα Υόρκη καταλήγει σε έναν τελείως ξένο κόσμο πίσω από έναν μεγάλο τοίχο με έναν πύργο στο βάθος. Είναι ο κόσμος του Leonard Cohen.
Αυτό που κάνουμε με τον Χρήστο ως Ginger Creepers και με όλη την ομάδα συντελεστών, είναι, αφού εντοπίσουμε το υλικό με το οποίο θα ασχοληθούμε, να δημιουργήσουμε έναν καλλιτεχνικό χώρο όπου θα ξεκινάει από την καθημερινότητά μας και θα καταλήγει στην επαφή με το κοινό, με κοινό παρονομαστή το εκάστοτε υλικό. Στην προκειμένη περίπτωση εστιάζουμε σε μία προσωπικότητα που έχουμε αγαπήσει και έχω αγαπήσει προσωπικά πάρα πολύ, με έχει επηρεάσει όσο λίγοι καλλιτέχνες και με έναν τρόπο καταφέρνει να χτυπάει σε ένα πολύ βαθύ κέντρο μέσα μου. Στόχος λοιπόν, είναι να αποτυπώσουμε θεατρικά την ατμόσφαιρα και τον κόσμο του Leonard Cohen, με τον τρόπο που συνομιλεί με τον δικό μας κόσμο. Έχουμε χτίσει μία εξολοκλήρου καινούργια ιστορία, που κινείται παράλληλα με τον Cohen, ή ας πούμε μεταφράζεται μέσα από τον Cohen.
Πόσο καιρό σάς πήρε η έρευνα και η συγγραφή του κειμένου;
Αν εξαιρέσουμε τα πάνω από 20 χρόνια φανατικής επαφής με τα τραγούδια και τα βιβλία του Cohen, για την έρευνα και υλοποίηση του κειμένου, χρειάστηκαν περίπου 2 χρόνια. Το μεγαλύτερο διάστημα ήταν να βρεθεί το κλειδί που θα συνέδεε τον κόσμο του Cohen με τον δικό μας. Να είναι κάτι που να μπορεί να επικοινωνηθεί με κάποιον που αγνοεί το Κοενικό σύμπαν, αλλά και με αυτόν που έχει εγκύψει σε αυτό. Από όταν βρέθηκε το κλειδί αυτό, το κείμενο προχώρησε με μεγάλη ταχύτητα.
Μιλήστε μας για τους Ginger Creepers και γιατί επιλέξατε αυτό το όνομα;
Οι Ginger Creepers είναι η ομάδα που έχουμε με τον Χρήστο Καπενή και είναι ο θεατρικός χώρος ελευθερίας και αναζήτησής μας. Λόγω της βαθιάς φιλίας που μας συνδέει, επιχειρούμε να φέρουμε με έναν τρόπο την καθημερινότητά μας, το χιούμορ μας, πράγματα που μας απασχολούν μικρά και μεγάλα, μέσα στη δουλειά μας, σαν να ανοίγουμε και μοιραζόμαστε το εργαστήριό μας. Στόχος μας είναι να μικρύνουμε τα σύνορα μεταξύ Τέχνης και ρουτίνας.
Το όνομα είναι ένα λογοπαίγνιο με το παιδικό τραγουδάκι (και τίτλο ταινίας τρόμου) Jippers Creepers. Καταλήξαμε σε αυτό ψάχνοντας όνομα για την μπάντα στην πρώτη μας παράσταση. Εφόσον ονοματίσαμε και την ομάδα μας “μπάντα” (Ginger Creepers Theater Band) το υιοθετήσαμε.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι του Cohen;
Το Famous Blue Raincoat. Υπάρχουν κάποιες στιγμές στην Τέχνη που νιώθεις πως όλα “κουμπώνουν”. Αυτό το τραγούδι είναι για μένα μία από τις πιο απόλυτες τέτοιες στιγμές, όπου η μουσική, ο στίχος, η ερμηνεία, η παραγωγή, έρχονται όλα και γίνονται ένα και μπορούν να σε πάρουν και να σε κάνουν ό,τι θέλουν. Κι είναι κι αυτός ο στίχος “and thanks for the trouble you took from her eyes…” που καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με συναισθήματα που αγγίζουν ένα ανεπανάληπτο βάθος.
Ποια ταινία θα θέλατε να είχατε σκηνοθετήσει εσείς;
Δύο που μου έρχονται είναι το Being John Malkovitch και το Δέντρο Της Ζωής.
Υπάρχει κάποιο βιβλίο που διαβάσατε και σάς δημιούργησε την επιθυμία να το σκηνοθετήσετε στο θέατρο;
Δεν είναι τυχαίο πως πολλές δουλειές που έχω κάνει βασίζονται σε βιβλία (μυθιστορήματα). Μάλιστα πολύ περισσότερες απ’ ό,τι σε θεατρικά. Οι άμεσα επόμενες δουλειές μας με την ομάδα και πάλι σε βιβλία βασίζονται. Έτσι, μπορώ να πω ότι έχω ασχοληθεί με τα περισσότερα βιβλία που θα ήθελα. Κάποια στιγμή θα ήθελα να κάναμε κάτι σχετικό με τα Εκατό Χρόνια Μοναξιάς.
Για ποιον Έλληνα θα κάνατε αντίστοιχη παράσταση;
Για τον Ξυλούρη ή τον Χρήστου.
Ετοιμάζετε νέα δουλειά;
Ετοιμάζουμε ένα καινούργιο έργο για τον Μάιο. Βασίζεται στο βιβλίο του Λάσλο Κρασναχορκάι, Ο Τελευταίος Λύκος και θα παρουσιαστεί ως τρίπτυχο, με τρία αυτοτελή και αλληλοσυμπληρώμενα μέρη, στο Θέατρο Δεκατέσσερα, στο μπαρ Cantina Social και στο Βερολίνο.
Σας ευχαριστούμε πολύ!
Facebook
Twitter
Tumblr
RSS