από τις 15 Δεκεμβρίου στους κινηματογράφουςΤο έργο του Μπρεχτ πραγματεύεται την άνοδο και πτώση της Παρισινής Κομμούνας το 1871.
Το πρώτο μέρος του έργου αναφέρεται στην υπεράσπιση των κανονιών της Εθνοφρουράς του Παρισιού από το γυναικείο στρατό, ενώ το δεύτερο μέρος είναι γραμμένο μετά την εξέγερση και αναφέρεται στις δύο πρώτες μέρες, 18 και 19 Μάρτη του 1871.
Γιατί ηττήθηκε η Παρισινή Κομμούνα; Ίσως ο Μπρεχτ δεν δίνει την απάντηση. Δίνει όμως την πολυφωνία της επανάστασης. Φταίει η αναποφασιστικότητα για επίθεση; Υποστήριξε την τακτική υποχωρήσεων, στη μπουρζουαζία. Γιατί δεν εφαρμόστηκε η τακτική: τρομοκρατία στην τρομοκρατία; Γιατί επικράτησε η «γενναιοφροσύνη»; Πώς γράφεται η ελευθερία; Με αίμα ή με μελάνι; Ποιος φοβόταν τον εμφύλιο, η ηγεσία ή οι μάζες; Αντεκδίκηση ή συγνώμη; Υπάρχει κι άλλη ελευθερία από την ελευθερία να πολεμάς όσους σε καταπιέζουν; Μήπως ένας επαναστατικός μηχανισμός που καταπιέζει τους άλλους, θα καταπιέσει κάποια μέρα και τους δικούς του; Μήπως το γέρας της Κομμούνας θα είναι: «Να πουν κάποτε για την Κομμούνα: αυτή έκαψε τη γκιλοτίνα»; Μήπως στη γραμμή της Κομμούνας μπήκαν τυχοδιώκτες; Μπορεί να κόψουμε μια μηλιά για να φτιάξουμε οδόφραγμα; Τι θα κάνει η Κομμούνα μ’ αυτούς που στρατολόγησε βίαια ο Θιέρσος; Μήπως καθυστέρησε η επίθεση στις 18 Μαρτίου;
Μ’ αυτήν την πολυφωνία ο Μπρεχτ κάνει ένα επικό λαϊκό έργο, ένα θεατρικό δοκίμιο προλεταριακής επανάστασης…
Σενάριο: Bertolt Brecht (θεατρικό)
Σκηνοθεσία: Manfred Wekwerth, Joachim Tenschert
Γαλλία, 17/4/1966
Διάρκεια 107΄
Διανομή:
Madame Cabet: Gisela May
Jean Cabet: Hilmar Thate
“Papa”: Wolf Kaiser
Coeo: Peter Kalisch
Babette Cherron: Angelica Domröse
Francois Faure: Manfred Karge
Pierre Langevin: Raimund Schelcher
Rigault: Ekkehard Schall
Valrin: Günter Naumann
Thiers/Bismarck: Martin Flörchinger
Jules Fabre: Willi Schwabe
Facebook
Twitter
Tumblr
RSS