Παναγιώτης Μπουγιούρης: «Ευτυχία είναι να πηγαίνουν όλα ρολόι, να κυλούν όμορφα…»

Ένα σύνδρομο της ψυχολογίας, αυτό της άδειας φωλιάς, έγινε παράσταση στη σκηνή του θεάτρου Olvio δια χειρός Ζαχαρούλας Χρόνη & Κωνσταντίνας Καλλιβωκά. Επί σκηνή δύο εξαιρετικοί ερμηνευτές, ο Παναγιώτης Μπουγιούρης και η Ηρώ Πεκτέση, εναλλάσσουν τέσσερις ρόλους που καλύπτουν ποικίλες διαπροσωπικές σχέσεις (περισσότερα για την παράσταση δείτε εδώ). Ο Παναγιώτης Μπουγιούρης μίλησε στο www.clevernews.gr για την παράσταση και όχι μόνο…

Κύριε Μπουγιούρη, πείτε μας λίγα λόγια για «Το Σύνδρομο της Άδειας Φωλιάς».

«Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς» είναι ένα ολόφρεσκο ελληνικό έργο, που δεν κρύβει όμως τις καταβολές του, από τον «γυάλινο κόσμο» του Τένεσι Ουίλλιαμς! Η υπόθεση διαδραματίζεται αναμεσα στα πρόσωπα μιας μονογονεϊκής οικογένεια , με πολλαπλούς συνδυασμούς σχέσεων! Όπως οι τέσσερις ρολοι του έργου εναλλάσσονται ανάμεσα στους 2 ηθοποιούς που τους υποδυόμαστε, έτσι και οι «ρόλοι» των χαρακτήρων του έργου, εναλλάσσονται μέσα στην οικογένεια! Ο πατέρας, από τρυφερός και προστατευτικός μπορεί να εμφανιστεί ως φιλόδοξος εραστής ή αυταρχικός και καταπιεστικός, ο γιός από προστάτης αδερφός, σε επαναστάτη, αλλά και φυγά, η κόρη από άβουλη και ασθενής μεταφορικά και κυριολεκτικά, σε μοιραίο θηλυκό και αντικείμενο πόθου, ο επισκέπτης από ευαίσθητος και δυναμικός σε μωροφιλόδοξο και φαιδρό!

Θα έλεγα ότι δεν υπάρχει μια γραμμική συμπεριφορά στα πρόσωπα του έργου, αλλά πρόκειται για ένα μωσαϊκό ανατροπών και μεταπτώσεων που άπτονται σε ένα τεράστιο φάσμα που μπορεί να αντικατοπτρίζει, αλλά και να υπονοεί ακόμη περισσότερα από αυτά που θα μπορούσαν να συμβαίνουν σε πολλές διαφορετικές οικογένειες αλλά και πέρα από αυτές!

Δύο γυναίκες σκηνοθέτες, μία γυναίκα συμπρωταγωνίστρια και εσείς. Πώς νιώθετε ως ο μοναδικός άνδρας στην παράσταση;

Χα! Ενδιαφέρουσα ερώτηση! Θα ξεκινήσω λέγοντας σας ότι ήδη η αναλογία στις δραματικές σχολές είναι 1 προς 3, οπότε είθισται στο χώρο μας να είναι περισσότερες οι γυναίκες! Αλλά και αυτό να μην ίσχυε, νομίζω μόνο τυχερός θα μπορούσα να αισθάνομαι ανάμεσα σε αυτές τις εξαιρετικές κύριες!

Τί είναι για εσάς ευτυχία;

Να πηγαίνουν τα πράγματα ρολόϊ, χωρίς συγκρούσεις και εκνευρισμούς! Να κυλούν όμορφα!

Κρατώντας μια καίρια ερώτηση που λέγεται στην παράσταση «πού θα θέλατε να είστε τώρα»;

Στην Αυστραλία! Δεν έχω πάει ποτέ…

Θεωρείτε πως πρέπει να εγκαταλείπει κανείς μια αρρωστημένη κατάσταση ή να επιμένει ενδεχομένως με τον λάθος τρόπο να διορθώσει κάτι που ίσως να μην αλλάξει ποτέ;

Σίγουρα εξαντλείς τα περιθώρια, γιατί ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι η κατάσταση είναι αρρωστημένη από μόνη της και ότι εσύ δεν έχεις καμία ευθύνη, αλλά οφείλεις επίσης να μαθαίνεις και να αναγνωρίζεις πολλές φορές μια κατάσταση που δεν έχει κανένα νόημα να ξοδέψεις ενέργεια!

Ποιος χαρακτήρας  του έργου είναι κατά τη γνώμη σας ο πιο αδικημένος, το θύμα;

Όλοι κουβαλάμε το σταυρό μας αλλά και τις αμαρτίες μας!

Ετοιμάζετε νέα δουλειά;

Η αλήθεια είναι ότι τη φετινή χρόνια θα την χαρακτήριζα  οργασμική! Παράλληλα με «το σύνδρομο της άδεια φωλιάς» στο θέατρο OLVIO, παίζω στη μαύρη κωμωδία «ο κύριος Σμιθ ανοίγει την πόρτα» και έχω ξεκινήσει πρόβες για το κλασικό αριστούργημα «Δρ Γκλας» του Γιάλμαρ Σέντερμπεργκ, και παράλληλα εμψυχώνω τους τηλεθεατές ως γνήσιος lifecoach στο σήριαλ «μην ψαρώνεις»! Στην επόμενη συνέντευξη μας θα σας μιλήσω για τα μαθήματα υποκριτικής που θα παραδίδω με το νέο χρόνο, στον πολυχώρο «συναίσθημα»!

Σας ευχαριστούμε πολύ!