Πωλίνα Νικολιδάκη: «Αν υπάρχει το πρότυπο γυναίκας Πηνελόπη, δεν είναι υγιές»

Μια γλυκιά ιστορία αγάπης κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό από τις εκδόσεις Silk. Ο τίτλος της «Έρωτας στις Κυκλάδες» και δημιουργός της η Πωλίνα Νικολιδάκη (περισσότερα για το βιβλίο δείτε εδώ).

Κυρία Νικολιδάκη, πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο «Έρωτας στις Κυκλάδες»;

Είναι μια ιστορία αγάπης. Η Κάθριν, αποφασίζει να ταξιδέψει από την Αμερική σε ένα κυκλαδίτικο νησί, για να περάσει μερικές σπίτι στο σπίτι που της κληροδότησε ο φίλος της πριν πεθάνει. Εκεί την περιμένει ο αδερφός του, αλλά με πολύ εχθρική διάθεση. Πολύ σύντομα, η συγκατοίκησή τους, τους φέρνει κοντά. Επικίνδυνα κοντά…

Πότε ξεκινήσατε να γράφετε;

Έφτιαξα ένα μπλογκ το 2013 και έκτοτε γράφω εκεί σχεδόν καθημερινά ρομαντικές ιστορίες, ακολουθώντας το πρότυπο των γνωστών ρομαντικών βιβλίων που αγοράζουμε στα περίπτερα.  Τον τελευταίο καιρό, επειδή η καθημερινή συγγραφή είναι εξαντλητική, ξεκουράζομαι λίγο και ανασυντάσσομαι.

Τελικά ένας άντρας τί θέλει περισσότερο στη ζωή του: μια Πηνελόπη ή μια Ιθάκη;

Κάποιοι θέλουν μια Πηνελόπη, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, δεν υπάρχει αυτό το πρότυπο γυναίκας, και αν υπάρχει, δεν είναι υγιές να προσφέρεις ή να θες τόση υποταγή και αφοσίωση. Νομίζω ότι η Ιθάκη είναι αυτό που θέλει κάθε άντρας. Η Ιθάκη είναι πολλά. Είναι η Πηνελόπη, η οικογένεια, οι φίλοι, ο τόπος σου, το σπίτι σου, η αυτοπραγμάτωση.  Αυτό μάλιστα. Αυτό το θέλουμε όλοι.

Είναι ευτυχία ή δυστυχία για έναν άνθρωπο να βρίσκει την Ιθάκη του;

Ευτυχία. Ωραία ερώτηση. Για να με ρωτάτε μάλλον εννοείτε ότι όταν κάποιος βρίσκει την Ιθάκη του, δεν έχει κάτι άλλο να περιμένει. Αν εννοείτε αυτό, κακώς.

Το θέμα είναι πριν βρεις την Ιθάκη σου να έχεις κάνει ένα  “ωραίο ταξίδι” που λέει και ο ποιητής. Να το έχεις ευχαριστηθεί. Να ξέρεις τι θες. Να φτάσεις εκεί και να αράξεις, αν αυτό θες, ή να φτάσεις εκεί και να ξεκινήσεις κάτι δημιουργικό. Η Ιθάκη δεν είναι το τέλος του ταξιδιού, δεν είναι τέλμα. Είναι ένα σημείο στη ζωή που συμβολίζει ότι ξέρεις ποιος είσαι και τί θες. Το τί θα κάνεις μετά είναι δική σου δουλειά. Υπάρχει μετά. Υπάρχουν επιλογές.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο και ποιος συγγραφέας;

Δεν έχω αγαπημένο σε κανέναν τομέα. Μόνο αγαπημένο χρώμα. Το μπλε. Δεν έχω αγαπημένο τραγουδιστή, τραγούδι, ηθοποιό, βιβλίο και συγγραφέα. Και δέκα να μου λέγατε να σας πω και πάλι δε θα μπορούσα να διαλέξω. Θα απαντήσω αφιλτράριστα. Το πρώτο βιβλίο που σκέφτηκα είναι η Αγανάκτηση του Φίλιπ Ροθ. Αν με ρωτήσετε αύριο, ίσως απαντήσω τον Φύλακα στη Σίκαλη του Σάλιντζερ. Μεθαύριο ίσως πω Την Περηφάνια και Προκατάληψη ή τη Μεγάλη Χίμαιρα του Καραγάτση. Λατρεύω τα βιβλία. Όλα τα βιβλία. Όλα είναι αγαπημένα μου.

Ποιο γεγονός θεωρείτε ότι σημάδεψε τη ζωή σας;

Ο θάνατος του πατέρα μου. Ήταν ένα σοκαριστικό και αναπάντεχο γεγονός. Όταν συνέβη, ήμουν 10 ετών. Το έβαλα κάτω από το χαλί και προχώρησα δυναμικά μπροστά. Κάπου μετά τα 30, άρχισα να συνειδητοποιώ το πόσο πολύ αυτό που είμαι σήμερα, επηρεάστηκε από αυτό το γεγονός. Αναψηλαφώ σιγά σιγά τα συναισθήματα που έπρεπε να αντιμετωπίσω τότε αλλά δεν ήξερα πώς να το κάνω. Δεν υποφέρω. Είναι ένα θέμα που συζητώ ανοιχτά. Απλά νομίζω ότι δεν του έδωσα τη σημασία που έπρεπε όταν έπρεπε. Δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να θρηνήσει και να ανακουφιστεί.

Ποιο ήταν το σχόλιο αναγνώστη σας που σας έκανε εντύπωση;

Η ιστορία αυτή δημοσιεύτηκε πρώτα στο μπλογκ μου. Όταν έγραφα αυτή την ιστορία, μια αναγνώστρια άφησε ένα σχόλιο που έλεγε κάτι του τύπου “κορίτσι μου, έχεις ταλέντο. Πρέπει να το εκδόσεις”. Γέλασα πολύ όταν το διάβασα. Δεν περίμενα ποτέ να δω την ιστορία μου με εξώφυλλο. Τελικά έγινε και ακόμα δεν το πιστεύω.

Αυτή την περίοδο γράφετε κάτι;

Όπως σας είπα, ξεκουράζομαι, αλλά εν τω μεταξύ στήνω στο μυαλό μου μια νέα ιστορία. Υπάρχουν ήδη δύο πολύ καλές ιστορίες στο συρτάρι μου που τις αγαπώ και τις πιστεύω πολύ, οπότε μάλλον αυτές έχουν εκδοτικά προτεραιότητα.

Ευχαριστούμε πολύ!