Γιώργος Σπηλιόπουλος: «Φοβούμαι την καθημερινή απειλή της πλάνης μας»

Μια συγκλονιστική συλλογή διηγημάτων, το “Βαθύ Ποτάμι” με βιωματικές και μη ιστορίες έρχεται από το Γιώργο Σπηλιόπουλο και τις εκδόσεις Βακχικόν (περισσότερα δείτε εδώ).

Κύριε Σπηλιόπουλε, πείτε μας λίγα λόγια για το «Βαθύ Ποτάμι».

Το ‘Βαθύ Ποτάμι’ μου είναι μία συλλογή  διηγημάτων. 

Με το έργο μου αυτό θέλησα σε πεζό και  σύντομο λόγο  να μεταδώσω στους αναγνώστες μου ένα κομμάτι του ταξιδιού μου ως τώρα στη ζωή. 

Έχοντας  ως πηγή μου τις εμπειρίες μου, (τα πάθη και τα λάθη  ενός ανθρώπου που έχασε, κέρδισε και συνεχίζει ), εκθέτω  αναμνήσεις, άλλοτε παιδικές και χαρούμενες και άλλοτε ενήλικες και λιγότερο ανέμελες.  Επιπλέον, παρουσιάζω  δύο διηγήματα της κόρης μου, Μαρίας Νεφέλης,  ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη της, είναι γραμμένα από την ίδια λίγο πριν φύγει για το μεγάλο ταξίδι, στα 18 της…

«Γιατί πρέπει να υπάρχουν τόσα πρέπει και τόσα μη»;

Τα ‘πρέπει’ είναι οι κανόνες του παιχνιδιού.

Τα ‘μη’ είναι τα όριά μας. 

Μακάρι να

‘απαγορευόταν κάποτε το απαγορεύεται’

 αλλά τότε δε θα ήταν και τόσο συναρπαστικό 

όταν θα καταφέρναμε να υπερβούμε τα σύνορα

κι ούτε θα χαιρόμασταν τόσο την αξία του πετάγματος !

«Υπάρχει άραγε ο κόσμος ανάποδα»;

Νομίζω πως πράγματι ‘ο κόσμος υπάρχει κι ανάποδα’, αν και δεν είναι κάτι που μπορώ επιχειρηματολογώντας  να  πείσω… και δεν είναι  κάτι που το λέω εγώ πρώτος, κι ούτε που πρώτα από εμένα το ακούτε αυτό.

 Έχω, λοιπόν, την αίσθηση πως ο σπουδαιότερος αγώνας της ανθρωπότητας  είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη  ανάπτυξη της γνώσης για τον κόσμο που μας περιβάλλει και προς αυτή την κατεύθυνση  θα πρέπει πρώτα να περάσουμε από την αυτογνωσία.

Δηλαδή,   θα πρέπει αρχικά να  μάθουμε καλά τον εαυτό μας και μετά -έχοντας αυτό ως σταθερή κατάκτηση- να δούμε αν μπορέσουμε να ‘τον αναποδογυρίσουμε’ αυτόν τον εαυτό.

Κι ίσως τότε να καταφέρουμε να το πούμε με σιγουριά και αποδείξεις ότι ‘ο κόσμος υπάρχει και ανάποδα’ και

Επιτέλους να μη μας λένε ονειροπόλους όσους

από ένστικτο σήμερα το υποστηρίζουμε!

Ποια συμβουλή θα δίνατε σήμερα αν συναντούσατε τον ανήλικο εαυτό σας;

Θα  έλεγα  στον ανήλικο εαυτό μου πως δε θα είναι όλα ρόδινα στη ζωή του και να είναι προετοιμασμένος  γιατί  θα έρθουν και απογοητεύσεις,  μικρές ή μεγάλες αλλά… να μην ανησυχεί …

θα του τόνιζα πως χρειάζεται πείσμα και επιμονή, πίστη και σταθερότητα και θα τον συμβούλευα να δίνει  προσοχή  τόσο στα ταλέντα όσο και τους στόχους του!

 Τέλος, θα υπογράμμιζα πως σε όλο αυτό το ταξίδι  πρωταρχικό είναι για κείνον  να παραμείνει άνθρωπος,

 με ψηλά το κεφάλι κι  ανοιχτή την καρδιά.

…

Επειδή αυτό που έχει αξία στη ζωή δεν είναι παρά

ο ακέραιος χαρακτήρας, η τιμιότητα  και η συνέπεια,

λόγων κι έργων. 

 Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας φόβος;

Ο σύγχρονος άνθρωπος  συχνά  υιοθετεί  μία  τάση να φυλακίζεται σε ιδεολογίες και να εχθρεύεται  τον ‘άλλο’ προκειμένου να μείνει ‘ασφαλής’.

Εγώ τρομάζω,  λοιπόν, εμπρός σε αυτό το φάσμα της εσκεμμένης κι ανοίκειας αιχμαλωσίας του μυαλού…  ανησυχώ πολύ με το δυισμό της σκέψης των γύρω μας  και φοβούμαι  περισσότερο  από όλα την καθημερινή απειλή της πλάνης μας, μιας πλάνης  που δεν είναι τύφλωση αλλά ανανδρία, όπως  κάποιος φιλόσοφος παρατηρεί.  

Ο μεγαλύτερός  φόβος μου, λοιπόν, είναι η στέρηση της πνευματικής μου ελευθερίας, σε μία εποχή  γεμάτη παγίδες  ψυχο-πνευματικής υποδούλωσης,  σε μια  βαλτωμένη  σε  δόγματα και ‘-ισμούς’ καθημερινότητα.

Διαπιστώνοντας  πως  ο καιρός μας είναι αντίθετος  με  όσους επιθυμούν να διατηρήσουν αδέσμευτο το φρόνημά τους και πως επικρατεί ένα ρεύμα ένταξης της ατομικότητάς σε συλλογικότητες ώστε να πετυχαίνει κανείς  αναγνώριση, επιβράβευση, χειροκρότημα, τιμές, δόξα, κλπ, το να παραμένω όσο μπορώ  μακριά από τον εξανδραποδισμό,  το να μη γίνομαι μέρος της αγέλης έχει μεν ένα μη αμελητέο τίμημα,  είναι όμως πολύ ωραία φάση!  

Ποια η σχέση σας με το χρόνο;

Στο δυτικό πολιτισμό ο χρόνος, ενώ θα έπρεπε να είναι σύμμαχος και συνέταιρος, έχει καταστεί  μια αγχώδης και σαδιστική παράμετρος μετατρέποντας ακόμα και την ξεκούραση σε ρουτίνα. Οι αιτίες πολλές. Μία από αυτές το κυνήγι του κέρδους και οι  νευρώσεις μας οι προερχόμενες από τη χρήση των υλικών απολαύσεων.

Μολονότι βρίσκομαι κι εγώ χωμένος στους λαβυρίνθους αυτού του  ευδαιμονισμού,  εν τούτοις προσπαθώ να μην  αφήνω στο συμβατικό  χρόνο τον καθορισμό της συναισθηματικής μου κατάστασης .

Αναζητώ, επομένως, όσο πιο  συχνά γίνεται μονοπάτια  απελευθέρωσης από το ρολόι και διεξόδους ψυχικής ισορροπίας. 

Αρκετές φορές, ενώ  σέβομαι τα ωράρια, βρίσκω  κάτι που με σώζει από αυτά!

… άλλες, πάλι, βασανίζομαι ακόμα κι από τα δευτερόλεπτα!

Ετοιμάζετε νέα δουλειά;

Δεν προτίθεμαι να εκδώσω κάποια νέα δουλειά,  επειδή θεωρώ ότι το εν λόγω βιβλίο μου δεν έχει ακόμα ‘κάνει τον κύκλο του’. Αντιθέτως, ενδιαφέρομαι περισσότερο να μιλάω και να ακούω σχόλια  πάνω σε αυτή τη δουλειά μου,  παρά να παρουσιάσω κάτι νέο. Άλλωστε, το ‘Βαθύ Ποτάμι’  μου δεν είναι παρά μερικών μηνών έργο, με ενδιαφέρει να το παρουσιάσω μερικές φορές ακόμη , να διερευνήσω  τον αντίκτυπό του στον κόσμο.  Μολονότι υπάρχει στο μυαλό μου και στα συρτάρια μου απόθεμα για έκδοση κάποιων  ακόμη βιβλίων,  προτιμώ  -για την ώρα-  να απολαμβάνω  τις κρίσεις των αναγνωστών μου και να αφομοιώσω  τους  συναισθηματικούς κραδασμούς, όπου κατάφερα να τους  προξενήσω…  

Σας ευχαριστούμε πολύ!