Για δεύτερη σαιζόν παρουσιάζεται επί σκηνής το έργο της Άλκηστης Ηλιάδη «Ψ.». Πρόκειται για μια παράσταση που αγγίζει και τις πιο λεπτές χορδές μας με συγκίνηση και τραγούδι (περισσότερα δείτε εδώ).
Κυρία Ηλιάδη, πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση.
Το «Ψ.» είναι ένα θεατρικό έργο για δύο. Η Ψουψούλα Καθαρίζου – Παρκετέζα είναι το καλύτερο Φτερό στην πιάτσα. Βρωμίζει τα καθαρά για να τα ξανακαθαρίζει. Μεγαλωμένη τη δεκαετία του ’90, αγαπάει τον Πάτρικ Σουέιζι και το Χάρη Χάρμα. Ζει πολλές παράλληλες ζωές (μέσα στη ντουλάπα της) αλλά έξω από αυτήν… σιωπή. Ο Ψ. είναι ένας μυστήριος τύπος με πολλά πρόσωπα. Εμφανίζεται απρόσκλητος και ρωτάει ασταμάτητα. Συνέντευξη, συνεδρία, συγκατοίκηση ή συνενοχή; Μεταξύ τους αναπτύσσεται μια σχέση βίαια ιαματική. Μαζί επιδίδονται σε μία γοητευτική και οδυνηρή ταυρομαχία, με διακύβευμα την επιβίωση. Εκείνη αποπειράται να ξεμυτίσει από το λαβύρινθο της Ντουλάπας της. Εκείνος της προσφέρει τρυφερά ως μίτο το ταξίδι τους προς το Μέσα. Θα τα καταφέρουν να βγουν στο Φως;
Η φωνή ή η σιωπή έχει μεγαλύτερη δύναμη;
Και τα δύο, υπό συνθήκες. Η σιωπή μπορεί να είναι μετασχηματιστική για την πορεία μας και την εσωτερική μας γεωγραφία. Όταν όμως μας εγκλωβίζει και μας ακινητοποιεί, είναι ανάγκη να σπάει. Κι αν έχει πράγματι λειτουργήσει επιδραστικά μέσα μας, θα οδηγήσει στο πιο εκρηκτικό ουρλιαχτό μας, δίνοντας χώρο στην πιο δυνατή φωνή.
Για ποιο πράγμα έχετε αναρωτηθεί «Ως πότε;»
Ως πότε θα παραμένουμε άπραγοι, περιμένοντας να εμφανιστεί η ευκαιρία της ζωής μας από έναν από μηχανής Θεό; Το αναρωτήθηκα το 2018 και ήταν η αφετηρία του Ψ. , γιατί με αφύπνισε. Εμείς φτιάχνουμε τις ευκαιρίες και τις αναπνοές μας. Ακόμη κι αν κυνηγάμε όνειρα με τρύπια απόχη, εμείς είμαστε στο τιμόνι της ζωή μας.
Όταν γράφατε το κείμενο είχατε στο μυαλό σας τους ηθοποιούς που θα υποδυθούν τους ήρωές σας;
Όχι! Σκεφτόμουν όμως πόσο εκρηκτική πρέπει να είναι η χημεία τους και ποιες θα ήθελα να είναι οι σκηνικές ισορροπίες τους και η αληθινή τους σχέση. Και σταδιακά, στην αναζήτηση των ηθοποιών, αυτό έγινε ο μπούσουλάς μου!
Ποιο είναι πιο «απαιτητικό», να γράφεις, να σκηνοθετείς ή να παίζεις ένα κείμενο;
Όλα είναι απαιτητικά, το καθένα για διαφορετικούς λόγους. Η συγγραφή έχει συνθετότητα, γιατί εσύ δίνεις ζωή σε ανύπαρκτες ως τότε θεατρικές ζωές! Και πρέπει να ξέρεις γιατί τις δημιουργείς, ποια είναι η προστιθέμενη αξία τους σε σχέση με τα άπειρα κείμενα που έχουν κατά καιρούς γραφτεί, θεατρικά και μη. Αλλά και πώς το έργο σου θα έχει ιδανικά οικουμενικό χαρακτήρα. Έχεις ευθύνη ως δημιουργός δηλαδή. Η υποκριτική είναι μία κατεξοχήν περίπλοκη τέχνη που απαιτεί σωματικούς και πνευματικούς πόρους αλλά και την ενεργοποίηση πολλαπλών τεχνικών εργαλείων, επομένως είναι ήδη πολύ απαιτητική. Η δε σκηνοθεσία προϋποθέτει δεξιότητες ενορχήστρωσης υψηλής κλίμακας αλλά και απαιτητική ανθρωποδιαχείριση!
Ετοιμάζετε νέα παράσταση μετά την ολοκλήρωση των προγραμματισμένων;
Είμαστε σε δημιουργική τροχιά ομολογουμένως! Δουλεύουμε πάνω στη δημιουργία μίας μουσικοθεατρικής παράστασης – έκπληξη, με ζωντανή ορχήστρα και πρωταγωνιστές-πολυεργαλεία που υπόσχονται να συνδυάζουν γέλιο με συγκίνηση και πολύ τραγούδι, με άξονα…τον έρωτα!
Ευχαριστούμε πολύ!






Facebook
Twitter
Tumblr
RSS