Δαμιανός Λαουνάρος: «Ο κόσμος των τρελών λαμβάνει χώρα στο σήμερα»

Στη νέα συλλογή διηγημάτων του, ο Δαμιανός Λαουνάρος αποτυπώνει στιγμές, καταστάσεις και ευτράπελα της καθημερινότητας ν΄ ακροβατούν στο μεταίχμιο λογικής και τρέλας (περισσότερα  για το βιβλίο δείτε εδώ).

Κύριε Λαουνάρε, πείτε μας λίγα λόγια για τον «Κόσμο των τρελών».

Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων που γράφτηκε σε διάστημα τεσσάρων χρόνων δουλεύοντας αποσπασματικά. Θα μπορούσα κάλλιστα όμως να προσθέτω επ’ αόριστων ιστορίες και κεφάλαια. Εντέλει κατέληξα σε δεκατέσσερα αυτοτελή διηγήματα χωρισμένα σε πέντε θεματικά κεφάλαια-πυλώνες, που αποτυπώνουν μελανές πτυχές της κοινωνικής συνύπαρξης και εγείρουν προβληματισμούς για την ορθότητα των επιλογών μας.

Πώς επιλέξατε τους τίτλους των διηγημάτων σας;

Υπάρχουν ιστορίες στο βιβλίο, που ξεκινώντας να τις γράφω είχα προαποφασίσει τον τίτλο εξαρχής. Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν έχω πολύ καλά δομημένα στο μυαλό μου ποια θέματα πρόκειται να θίξω αλλά και το που θα καταλήξω. Στην ίδια συλλογή υπάρχουν όμως και ιστορίες στις οποίες αφέθηκα τελείως χωρίς να έχω επίγνωση που θα με οδηγήσουν οι ήρωες και οι καταστάσεις που βίωναν. Σε αυτές λοιπόν, με το που τις ολοκλήρωνα, τις διάβαζα μία φορά και αμέσως μετά τις τιτλοδοτούσα με το ανάλογο ύφος για την κάθε ιστορία. Κάποιες φορές κυριολεκτικά, κάποιες αλληγορικά και κάποιες άλλες με σαρκαστική διάθεση.

Πώς μοιάζει ο κόσμος των τρελών;

Το πώς μοιάζει εξαρτάται από ποια σκοπιά θα το δούμε. Είμαι ένθερμος υποστηρικτής της άποψης του Νίτσε σε τέτοιου είδους ερωτήματα. Τα πάντα είναι σχετικά! Από την δική μου σκοπιά, ο κόσμος των τρελών λαμβάνει χώρα στο σήμερα. Στο τώρα. Μου φαίνεται παρανοϊκό, πως ενώ τα θεμέλια της σημερινής κοινωνίας γκρεμίζονται σταδιακά, εμείς παραμένουμε προσκολλημένοι σε κακέκτυπα που μας οδηγούν αποδεδειγμένα στην δυστυχία. Από την άλλη όμως, αυτή η πραγματικότητα μοιάζει σε πολλούς λογική και για αυτό εμμένουν σε όλα τα «κακώς κείμενα» διαιωνίζοντάς τα.

Τι είναι για εσάς πίστη;

Η πίστη έχει δύο μορφές. Η πίστη ως εμπιστοσύνη του ατόμου στον εαυτό του και τις δυνατότητές του, προσδίδει ευεργετικές ιδιότητες ανοίγοντας νέους ορίζοντες. Η πίστη ως δογματισμός και αποδοχής οποιουδήποτε θέματος ως θέσφατο, έχει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα οδηγώντας σε μια κατάσταση μόνιμης όρασης μέσω παρωπίδων. Αυτού του είδους η πίστη μου είναι ξένη.

«Να πεθαίνει κανείς Σάββατο βράδυ ή Κυριακή πρωί»;

Ενδιαφέρουσα ερώτηση! Σύμφωνα με την παροιμία δεν έχει σημασία… Αν έπρεπε να επιλέξω όμως, θα έλεγα Κυριακή πρωί ύστερα από ένα Σαββατόβραδο κραιπάλης, κλείνοντας το μάτι επιδεικτικά στο θάνατο…

Ποια είναι η σχέση σας με το χρόνο;

Όντας ο μικρότερος από τρία αδέρφια πολύ μεγαλύτερα από εμένα, καταριόμουν τον εαυτό μου που γεννήθηκα τελευταίος και βιαζόμουν να μεγαλώσω. Στην πορεία βέβαια, απογοητεύτηκα γρήγορα, γιατί κατάλαβα πως η ενήλικη ζωή είναι μια παγίδα! Παρόλα αυτά δεν θα ήθελα να ποτέ να γυρίσω το χρόνο πίσω. Μου αρέσει η εξέλιξη του πνεύματος που έρχεται κατά την πάροδο των ετών.

Τα μηνύματα μέσω οθόνης και όχι δια ζώσης μας κάνουν δυνατότερους ή πιο αδύναμους;

Ζούμε στην εποχή της οθόνης. Η επικοινωνία πλέον, στο μεγαλύτερο φάσμα της εξαρτάται από οθόνες. Αυτό οδηγεί στην εξάρτησή μας από το φαίνεσθαι. Δυσκολευόμαστε να εμβαθύνουμε γιατί πλέον εστιάζουμε μόνο στην εικόνα που εκπέμπουμε. Αδιαφορούμε για την ουσία αρκεί αυτό που βλέπουμε να μας είναι αρεστό. Υπό αυτό το πρίσμα τα μηνύματα μέσω οθόνης μας κάνουν αδύναμους μιας και η κριτική μας σκέψη συρρικνώνεται.

Όταν ακούτε τη λέξη «απόδραση» ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό;

Επανάσταση. Κυριολεκτική ή αλληγορική. Κάθε απόδραση είναι μια επαναστατική ενέργεια.

Ετοιμάζετε νέα δουλειά;

Πέρα από τα κείμενα που γράφω και αναρτώ τακτικά στην προσωπική μου σελίδα www.laoudnotes.com υπάρχουν διάφορες συγγραφικές δουλειές που έχω στα σκαριά για το μέλλον. Είναι πολύ νωρίς ακόμα για να πούμε κάτι περεταίρω. Το σίγουρο είναι πως δεν θα σταματήσω εδώ. Έπεται συνέχεια…

Σας ευχαριστούμε πολύ!