Δημήτρης Μουστάκας: «Ο άνθρωπος γερνά, όταν πιστέψει ότι γέρασε…»

Το νέο βιβλίο του Δημήτρη Μουστάκα, που κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό από τις εκδόσεις Ενάλιος, φέρει τον τίτλο «Πώς να παραμείνουμε νέοι και υγιείς- Βαρύτητα: ο μεγάλος εχθρός μας και πώς θα καταπολεμηθεί» (περισσότερα δείτε εδώ) και ουσιαστικά πρόκειται για την καταγραφή ασκήσεων που βοηθούν τον οργανισμό μας να επιβραδύνει τη φθορά και τη σωματική παρακμή.

Κύριε Μουστάκα, πώς αποφασίσατε να γράψετε ένα βιβλίο, που τείνει να είναι ιατρικό και να δίνει συμβουλές μακροζωίας;

Δεν ξέρω αν το βιβλίο τείνει να είναι ιατρικό  (δε νομίζω) και ούτε πιστεύω  ότι δίνει συμβουλές για μακροζωία. Απλά γίνεται παράθεση κάποιων πολύ εύκολων ασκήσεων, οι οποίες έχουν εφαρμοσθεί από τον γράφοντα και οι οποίες «τείνουν» στην ευζωία και ειδικότερα στην, όσο το δυνατόν, αποφυγή των δυσμενών συνεπειών, που έχει για τον άνθρωπο η βαρύτητα  της γης και ιδιαίτερα για τη λεγόμενη «τρίτη ηλικία», τα γηρατειά. Άλλωστε δε θα μπορούσα να «μπω» σε θέματα ιατρικής  ούτε να επικαλεσθώ γι’ αυτό ως «άλλοθι»  το γεγονός ότι έχω φοιτήσει για κάποιο διάστημα  στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τελικά, όμως,  με «κέρδισε» η Θέμιδα.

Ο λόγος, λοιπόν, που αποφάσισα (μετά από πολλή σκέψη) να προχωρήσω στη συγγραφή του βιβλίου  αυτού, ήταν κυρίως η επιθυμία μου να κάνω γνωστές στον κόσμο τις εμπειρίες μου, από την εκτέλεση των ασκήσεων, που πριν χρόνια τυχαία είχα διαβάσει σε ένα άρθρο μιας Ελληνοαμερικανίδας επιστήμονος της ΝΑΣΑ και οι οποίες αποβλέπουν στην καταπολέμηση της –αρνητικής-  επίδρασης της βαρύτητας στον οργανισμό μας  και να δώσω έτσι τη δυνατότητα στους συνανθρώπους μου, να τις «εκμεταλλευτούν» και αυτοί.

Κι’ αυτό γιατί πραγματικά, η βαρύτητα είναι ο δυνάστης μας, ο δυνάστης της τρίτης ηλικίας, ο κύριος αίτιος των γηρατειών, με ό, τι αυτά συνεπάγονται. Με τις ασκήσεις, λοιπόν, αυτές, αν τις εκτελούμε συστηματικά και σε καθημερινή βάση, μπορούμε να καταπολεμήσουμε, σε μεγάλο βαθμό, αυτόν τον αόρατο, μα «πανταχού παρόντα» εχθρό μας.

Ήσασταν για δεκαετίες στο Δικαστικό Σώμα και έχετε συγγράψει και βραβευθεί για διηγήματα και ποιήματα. Ποιο στοιχείο της προσωπικότητάς σας υπερτερεί έναντι του άλλου, ο ορθολογισμός ή το «λυρικόν» της τέχνης;

Νομίζω ότι και τα δύο βρίσκονταν και βρίσκονται πάντα σε μια ισορροπία μέσα μου. Μπορώ να πω ότι το ένα βοηθάει  και συμπληρώνει το άλλο, έτσι ώστε είναι δύσκολο να τα ξεχωρίσω  και να τα αξιολογήσω ανεξάρτητα το ένα από το άλλο.

Πότε γερνά ο άνθρωπος;

Όταν πιστέψει ότι γέρασε! Είναι σημαντικό να μην «καταθέτει κανείς τα όπλα», ανεξάρτητα από την ηλικία στην οποία βρίσκεται.

Βέβαια, η πάροδος του χρόνου αφήνει τα σημάδια πάνω μας και αναπόφευκτα οδηγεί στο «κλείσιμο» του κύκλου της ζωής.

Όμως μπορεί κανείς να είναι ακμαίος, σωματικά και πνευματικά,  και να μένει «όρθιος» μέχρι τέλους… Και προς αυτή την κατεύθυνση μπορεί με βεβαιότητα να οδηγήσει η εφαρμογή των όσων στο βιβλίο μου αναφέρονται. Χρειάζεται μόνο υπομονή και επιμονή, καθώς και αυτοπειθαρχία.

Πιστεύετε ότι το σώμα υποτάσσεται στην ψυχή και το πνεύμα ή η ψυχή και το πνεύμα στο σώμα;

Πιστεύω το πρώτο. Το σώμα υποτάσσεται (πρέπει να υποτάσσεται) στην ψυχή και στο πνεύμα και αλίμονο αν συνέβαινε – όπου συμβαίνει- το αντίθετο!

Παράλληλα, όμως και το σώμα έχει τις «απαιτήσεις» του, που πρέπει να ικανοποιούνται. Αυτά τα δυο, με λίγη καλή θέληση και προσπάθεια,  μπορούν και πρέπει να συνυπάρχουν «ειρηνικά», αρμονικά και κατά τρόπο, ώστε το ένα να υπηρετεί το άλλο, γιατί,  ως γνωστόν, «νους υγιής εν σώματι υγιή…» και γιατί,  κατά τον Απόστολο των εθνών, «το πνεύμα οικεί εν ημίν…».

Τελικά, ο χρόνος είναι εχθρός ή σύμμαχος του ανθρώπου;

Ο χρόνος, δυστυχώς, κυλά αδυσώπητα και τίποτε δεν μπορεί να τον σταματήσει. Και ούτε, βεβαίως, μπορούμε να επικαλεσθούμε αυτό που ο Λαμαρτίνος, στο ποίημά του «Η Λίμνη»,  ζήτησε: «Κράτησε χρόνε, κράτησε το πέταγμά σου τώρα…».

Με αυτή, λοιπόν,  την άποψη ο χρόνος  είναι εχθρός μας, μια και, μαθηματικά, μας οδηγεί στο «κλείσιμο του κύκλου της ζωής», κάτι που κανένα έμβιο ον δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα να αποφύγει.

Όμως, αν εκμεταλλευτούμε τον χρόνο και τον αναλώνουμε σε χρήσιμα πράγματα, αν δεν τον σπαταλάμε άσκοπα και επιζήμια και  αν διαθέτουμε έστω και λίγο από αυτόν, για να φροντίζουμε το σώμα και το πνεύμα μας  (και, φυσικά –αν φροντίζομε- για την καταπολέμηση της βαρύτητας!), τότε πραγματικά ο χρόνος μπορεί να αποδειχθεί ένας πολύ καλός φίλος και σύμμαχός  μας.

Ποια συμβουλή θα δίνατε σε ένα νέο παιδί;

Το να δίνεις, βέβαια, συμβουλές, είναι πολύ εύκολο και ανέξοδο! Τα δύσκολα είναι στην πράξη, πώς μπορούν δηλαδή να εφαρμόζονται αυτές, να μετουσιώνονται  τα λόγια σε πράξεις.

Παρ’ όλα αυτά, θα ήθελα να «πω» στους νέους, ότι, ναι, να ζουν, πρέπει να ζουν και να απολαμβάνουν τη νεότητα και τη μοναδικότητά της, όμως, να μην ξεχνούν πως τίποτε δεν είναι παντοτινό και πως τα δύσκολα είναι μετά…

Γι’ αυτό λοιπόν, πρέπει να έχουν ως «μότο» της ζωής τους το carpe diem (εκμεταλλεύσου τον χρόνο), όπως δίδασκε στους μαθητές του ο καθηγητής τους, στο γνωστό κινηματογραφικό έργο  « Ο κύκλος των χαμένων ποιητών».

Να μη ξεχνούν, ότι η ζωή είναι ένας διαρκής αγώνας, ότι τα δύσκολα είναι μετά και ειδικότερα, προς το τέλος του κύκλου της ζωής και γι’ αυτό (πρέπει) να φροντίζουν, να έχουν όσο το δυνατόν  μια καλύτερη τρίτη ηλικία (αυτό το «ευκταίον κακόν», για τους αρχαίους έλληνες). Και ένας πολύ καλός τρόπος να έχουν μια καλή τρίτη ηλικία, είναι η μάχη κατά της βαρύτητας. Και όσο πιο έγκαιρα αρχίσουν τη «μάχη» αυτή, τόσο πιο καλά αποτελέσματα θα έχουν.

Ετοιμάζετε επόμενο βιβλίο;

Αν όλα πάνε καλά, κατά τα μέσα του Φθινοπώρου , θα εκδοθεί από τον ίδιο Εκδοτικό Οίκο ένα βιβλίο μου, που σχετίζεται με το λειτούργημα του Δικαστή και θα απευθύνεται σε  όλους, νομικούς και μη. Είναι ένα βιβλίο, στο οποίο πιστεύω ότι συνδυάζεται το «τερπνόν μετά του ωφελίμου» , αφού σαν κύριο κορμό θα έχει την παράθεση, όσο το δυνατόν λεπτομερέστερα, υποθέσεων, που έχω αντιμετωπίσει ως δικαστής και παράλληλα, θα εκφράζονται κάποιες σκέψεις γύρω από τη λειτουργία της Δικαιοσύνης (πώς λειτουργεί, πώς θα πρέπει να λειτουργεί κ.λ.π.), καθώς και για τους λειτουργούς της (Δικαστές και Δικηγόρους).

Κλείνοντας, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά, για την ευκαιρία που μου δώσατε, με τις θαυμάσιες ερωτήσεις σας, να πω δυο λόγια, για το βιβλίο μου και για τον σκοπό της έκδοσής του. Ένα βιβλίο, που, πιστέψτε με, αποκλειστικό κίνητρο είχε την αγάπη  προς τον συνάνθρωπο και την επιθυμία να δώσω τη δυνατότητα στον καθένα να βοηθηθεί, ώστε να αντιμετωπίσει με τον καλύτερο  δυνατό τρόπο την τρίτη ηλικία και να έχει  αυτό που λέμε «αξιοπρεπή γηρατειά»,  ο μεγαλύτερος εχθρός των οποίων είναι η β α ρ ύ τ η τ α!

Σας ευχαριστούμε πολύ!