Έλσα Κορνέτη: «Τα γεγονότα της ζωής παραμορφώνουν την πραγματικότητα»

Μια πένα που δε σταματά ποτέ να γράφει, αυτή τη φορά δημιουργεί μέσα από «Δωμάτια με δόντια». Η Έλσα Κορνέτη μας παρουσιάζει τη νέα συλλογή διηγημάτων της «Δωμάτια με δόντια και άλλες κοφτερές ιστορίες» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελάνι (περισσότερα δείτε εδώ).

Κυρία Κορνέτη, πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας «Δωμάτια με δόντια».

Στο βιβλίο μου αυτό διαδραματίζονται παράξενες ιστορίες όπου δόντια κάθε είδους, μορφής και υφής, δόντια κυριολεκτικά και δόντια μεταφορικά στήνουν το σκηνικό μου υλικό. Τα δωμάτια μπαίνουν σε άλλα δωμάτια, πιο παράξενα, πιο διαφορετικά, πιο εξωτικά, πιο πειραγμένα, πιο ξεβιδωμένα. Τα δωμάτια της πραγματικής πραγματικότητας μπαίνουν στα δωμάτια της φανταστικής πραγματικότητας. Όλες οι αισθήσεις ενεργοποιούνται μέσα από μια απόπειρα να φιλοτεχνηθεί η μεγάλη ή η μικρή εικόνα του κόσμου με ένα γαϊτανάκι ανθρώπων και καταστάσεων που δαγκώνουν και αλληλοδαγκώνονται. Ο άνθρωπος παραμένει το μόνο πλάσμα που κυκλοφορεί χωρίς στολή παραλλαγής, χωρίς στολή προστασίας, σίγουρος πώς από κανέναν δεν θα φαγωθεί. Το μόνο που σαν μάλλινη φανέλα επιμένει κατάσαρκα να φορά, είναι ο επηρμένος του εαυτός. Μια παράξενη διαπίστωση κοσμεί μια ολόκληρη κοπιώδη διαδρομή, από την τρεχάλα της ύπαρξης στο φρενάρισμα της ψυχής και στη μπαγιάτικη καθημερινότητα που μυρίζει ψόφια ζωή: Τα γεγονότα της ζωής παραμορφώνουν την πραγματικότητα. Η παραμορφωμένη πραγματικότητα σε περιέχει και ταυτόχρονα σε αγνοεί.

Ζούμε τελικά όλοι σε ένα «δωμάτιο με δόντια»;

Ναι κι αυτό γιατί ζούμε και επιβιώνουμε καθημερινά μέσα στην αγριότητα της ζωής, έτοιμοι να δαγκώσουμε, να δαγκωθούμε και να αλληλοδαγκωθούμε. Διατηρώντας έναν εγκέφαλο σε μόνιμη κατάσταση απειλής, ζούμε αμυντικά και επιθετικά μέσα στην επικράτεια του φόβου, πιο φοβισμένοι, ανασφαλείς και φοβικοί από ποτέ, έχοντας χάσει την εμπιστοσύνη μας στον κόσμο, στα μυστήρια και στα θαύματά του, έχοντας χάσει ουσιαστικά την εμπιστοσύνη μας στην ίδια τη ζωή. Ζούμε μέσα σε μια ψευδαίσθηση σύνδεσης και επικοινωνίας, πιο ασύνδετοι, αποσυνδεδεμένοι και ουσιαστικά ακοινώνητοι από ποτέ, παρά την πληθώρα των διαθέσιμων μέσων -που αποδεικνύονται εικονικά- μένουμε προσηλωμένοι στο υλικό, στο περιττό, στην επιθυμία του εφήμερου. Κυκλοφορούμε φαντασμένοι σαν κούρκοι με φουσκωμένο λειρί, έτοιμοι να αλληλοξεπουπουλιαστούμε στην πρώτη ευκαιρία, γιατί διογκώνουμε καθημερινά το Εγώ μας το οποίο ολοένα φουσκώνει, γίνεται ένα μπαλόνι, έτοιμο να μας εγκαταλείψει και να πετάξει μακριά.

Αν μπορούσατε να μετακινηθείτε στο χρόνο, σε ποια εποχή θα θέλατε να ζήσετε;

Στην εποχή της Αναγέννησης στην Ιταλία, κατά προτίμηση, στο Δουκάτο της Μάντοβα, στην αυλή του Γκοντζάγκα -ιστορικού μαικήνα των Τεχνών- όπου ζούσαν οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες της εποχής. Ήταν μια εποχή που παρήγαγε έργα μεγάλης πνοής και ευνοούσε τις Τέχνες και τα Γράμματα, προσφέροντας αποδοχή, στήριξη ηθική και οικονομική και στους ίδιους τους καλλιτέχνες.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας παραμύθι;

Νομίζω ότι από τα αγαπημένα μου παραμύθια θα ξεχωρίσω τη Μαίρη Πόππινς. Η Μαίρη Πόππινς η μαγική βρίσκει τη λύση σε κάθε πρόβλημα, συμβολίζοντας τη διάσωση, τη λύτρωση που έρχεται από κάπου αιφνιδιαστικά και μεταφυσικά και οι πρωταγωνιστές οι καλοί μετά από κάθε περιπέτεια είναι σίγουρο ότι θα γλιτώσουν από τους μπελάδες τους με τρόπο πανηγυρικό. Η Μαίρη Πόππινς ενσαρκώνει για μένα την παντογνώστρια από μηχανής «θεά» που κάθε φορά που φυσά δυτικός άνεμος κατεβαίνει με την ομπρέλα της από έναν άλλον κόσμο μακρινό και μετατοπίζει κάθε σκληρή πραγματικότητα στο παραμύθι.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης σας;

Ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα. Θα είναι για τον κόσμο μας η απόλυτη αυτοκαταστροφή, το απόλυτο κρίμα για το θαύμα που με κόπους, με τραγωδίες, με κωμωδίες και με δράματα εξέλιξε ο άνθρωπος σ’ έναν μικρό περιστρεφόμενο βράχο που λέγεται Γη. Θα την καταδίκαζε σε μια επιστροφή στο μηδέν μετά από τόσους αγώνες και άλλες τόσες αγωνίες αιώνων.

Ποια η σχέση σας με το χρόνο;

Ζω σαν ένα ξεκούρδιστο ρολόι, με τη αίσθηση ότι βρίσκομαι κάπου μακριά πέρα από τη δυναστεία του Χρόνου. Ενώ είμαι ένας άνθρωπος που βάζει τις υποχρεώσεις του σε τάξη και γενικά με χαρακτηρίζω ως άνθρωπο υπεύθυνο και συνεπή, στον βασικό πυρήνα της ζωής μου που αφορά στην τέχνη μου κυριαρχεί η φαντασία, το χάος, η αταξία, η αφηρημένη σκέψη, το όνειρο, το παράλογο, το μεταφυσικό που όλα τους ελάχιστα σχετίζονται με τον χρόνο. Η καρδιά, η ψυχή και το πνεύμα μου είναι άχρονα και ουσιαστικά περιφρονούν τον χρόνο. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι σε κανένα βιβλίο μου δεν είναι ανιχνεύσιμος ούτε ο τόπος, ούτε ο χρόνος, ούτε η ηλικία, ούτε καν το φύλο των πρωταγωνιστών.

Ποιος επιβιώνει ευκολότερα στη ζωή: ο τρελός ή ο λογικός;

Θα έλεγα ο τρελός και τάσσομαι μαζί του, γιατί η πραγματικότητα είναι ο εχθρός και ο «τρελός» το ξέρει. Γιατί ένας τρελός μπορεί να γίνει μάγος και παιδί ταυτόχρονα, διότι για να είσαι μάγος πρέπει να είσαι παιδί κι εγώ λαχταρώ τη μαγεία του παιδικού ενθουσιασμού, του αυθορμητισμού, της παρόρμησης [χαρακτηριστικά τρελών], και εν τέλει τη μαγεία του παραμυθιού που φέρει στοιχεία της παιδικής ηλικίας. Ο «τρελός» λέει πάντα την αλήθεια και επιβιώνει καλύτερα στη ζωή, ίσως γιατί δεν την παίρνει τόσο στα σοβαρά, όπως και τον εαυτό του, κάτι που συνήθως κάνει ο λογικός. Ένας «τρελός» μπορεί να εκλάβει τη ζωή ακόμα και ως διασκεδαστική, διότι αν δεν διασκεδάσεις με τον κυνισμό των υπολογισμών, των αριθμών και των αλγόριθμων που μας καταδυναστεύουν καθημερινά πώς θα επιβιώσεις; Ο «τρελός» δεν πτοείται από την αγριότητα της ζωής, δεν ισοπεδώνεται από τα πρέπει, ο «τρελός» είναι ο πιο φιλειρηνικός επαναστάτης.

Ετοιμάζετε νέα δουλειά;

Έχω πάντα έτοιμο υλικό προς έκδοση γιατί δουλεύω ταυτόχρονα πολλά και ετερόκλητα πράγματα. Ήρθε η σειρά ενός συγκροτημένου και θεματικού ποιητικού βιβλίου. Ευελπιστώ να βγει προς τα τέλη του 2024.

Σας ευχαριστούμε πολύ!