Ο Ηλίας Γεροντόπουλος γράφει για την πρώτη νίκη του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα, τη φανέλα με το τριφύλλι που συνεχίζει να έχει “βάρος”, τη χρυσή ευκαιρία του Ολυμπιακού να χάσει στη Βασκονία, και τον Μπουρούση που δεν… “χωρούσε” στο ρόστερ των αιωνίων!
Ο Παναθηναϊκός, μετά τη δεύτερη νίκη του (με ανατροπή παρακαλώ) επί του αιωνίου, πιστοποίησε αυτό που μπορούσε να δει ο καθένας. Αυτή τη στιγμή είναι πιο έτοιμη ομάδα απ’ τους ερυθρόλευκους, και γενικότερα είναι πιο πλήρης και πιο συμπαγής απ’ την ομάδα του Πειραιά.
Η παραπάνω διαπίστωση είναι μάλλον παράδοξη, αν αναλογιστεί κανείς πως οι πράσινοι έχουν μια πεντάδα νέους παίκτες απ’ τους οποίους οι τέσσερις ξεκινάνε τα παιχνίδια, και αποτελούν το βασικό κορμό της ομάδας (Καλάθης, Φελντέιν, Πάβλοβιτς, Ραντούλιτσα). Στην άλλη πλευρά, ο Ολυμπιακός διατήρησε τον δικό του βασικό κορμό (Μάντζαρης, Σπανούλης, Λοτζέσκι, Πρίντεζης) κι ωστόσο δείχνει άλλη ομάδα απ’ τον περσινό φιναλίστ της Ευρωλίγκα.
Και μια που η πρώτη φάση της διοργάνωσης αποτελεί μάλλον προπόνηση για τους “μεγάλους”, είναι ευκαιρία να βγουν συμπεράσματα, τώρα που οι ομάδες παίζουν χωρίς άγχος, είναι ακόμη νωρίς και χωράνε διορθώσεις.
Ελλάς, Ευρώπη, Παναθηναϊκός!
Στο ματς που έγινε χθες στο κλειστό του ΟΑΚΑ, οι παίκτες του Σάσα Τζόρτζεβιτς έδωσαν παράσταση, απ’ αυτές που ξέρει να δίνει στους φιλάθλους της η ομάδα με το τριφύλλι. Απέναντι στην πρωτάρα (μεν) αλλά θριαμβεύτρια την πρώτη αγωνιστική κόντρα στη Μπαρτσελόνα (δε) Καρσιγιάκα, ο Παναθηναϊκός ήταν… Παναθηναϊκός! Με εξαιρετική άμυνα στο πρώτο μέρος (οι Τούρκοι σκόραραν κυρίως προσωπικές ενέργειες και τραβηγμένα τρίποντα) και τον Γκιστ να έχει πάρει φωτιά (ρεκόρ καριέρας στη διοργάνωση, 27 π.), οι πράσινοι πήραν νωρίς μια διαφορά 15 πόντων, την οποία λίγο-πολύ διατήρησαν σε όλο το παιχνίδι.
Μετά το μπλοκαρισμένο ξεκίνημα στο Κράσνονταρ λοιπόν, ο Παναθηναϊκός έδειξε στο ΟΑΚΑ ορεξάτος, δυνατός και ξανά… μεγάλος! Για να μην παρεξηγηθώ, όπως μια ήττα απ’ την Κουμπάν δεν σε κάνει “φτωχό συγγενή”, έτσι και μια νίκη επί της Καρσιγιάκα δεν σε κάνει φαβορί για τίτλο. Όμως οι πράσινοι μπορούν να χαίρονται αν μη τι άλλο, για το γεγονός πως παραμένουν μια ομάδα που ξέρει να επιβάλλεται, στο σπίτι της και απέναντι σε υποδεέστερους αντιπάλους, ξέρει να κερδίζει “επαγγελματικά” και συνεχίζει να έχει “βάρος” στη φανέλα της. Κι αυτά, αποτελούν από μόνα τους εξαιρετικό υπόβαθρο για να ξεκινήσει ο Παναθηναϊκός (που πέρσι ήταν σκιά του εαυτού του) τη χρονιά, μια χρονιά χωρίς στόχο αλλά και χωρίς ταβάνι.
Με την επιστροφή του Παπά, το ρολάρισμα της ομάδας και φυσικά (καλώς εχόντων των πραγμάτων) με μια σταθερή πορεία του Διαμαντίδη (που βαδίζει στα 34, μην το ξεχνάμε), ο Παναθηναϊκός μπορεί να κάνει φέτος μια δυνατή χρονιά. Προς το παρόν, δείχνει πως συνεχίζει να είναι αφεντικό στις πρώτες φάσεις, κι αυτό αρκεί.
Ολυμπιακός: χρυσή ευκαιρία να… χάσει!
Βίοι αντίθετοι για τους κόκκινους, οι οποίοι ταξιδεύουν στη Βασκονία για να βρουν την παρέα του Μπουρούση, που ψάχνει την πρώτη της νίκη στην Ευρωλίγκα. Ο Ολυμπιακός απ’ την άλλη, ψάχνει λύσεις στην επίθεση, ηγέτες (που ίσως δεν υπάρχουν και πρέπει να… δημιουργηθούν!) για να τον τραβήξουν απ’ το χέρι, και κυρίως το χαμένο ηθικό του.
Προσωπικά πιστεύω πως στη σκληρή έδρα των Βάσκων, οι ερυθρόλευκοι έχουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για… ήττα!
Τι εννοώ; Λοιπόν, μακάρι να βγω ψεύτης στο τέλος, όμως, άποψή μου είναι πως παρά τις επιβεβαιώσεις του Σφαιρόπουλου, το ρόστερ του Ολυμπιακού έχει δύο μεγάλε τρύπες. Είναι αυτές οι τρύπες που φέρνουν το αποτέλεσμα που γράφεται πιο πάνω: να έχει δηλαδή ο Ολυμπιακός σταθερό κορμό και να χάνει πανηγυρικά απ’ τους πράσινους. 
Πρώτη τρύπα: Κώστας Σλούκας. Η αλήθεια είναι πως η αποχώρηση του Κώστα δεν καλύφθηκε ποτέ. Πολύ καλός οργανωτής, πολύ καλός πασέρ, αξιόπιστος απ’ το τρίποντο και ένας απ’ τους καλύτερους game changers στην Ευρώπη. Κανείς απ’ όσους ήρθαν, δεν κάλυψε το κενό. Ούτε καν όλοι μαζί!
Η αλήθεια είναι βέβαια, πως το πακέτο “Σλούκας” δεν το βρίσκεις εύκολα. Τι κάνεις λοιπόν; Το καλύπτεις φτιάχνοντας παζλ.
Επιθετικές πρωτοβουλίες στον Μάντζαρη, εμπιστοσύνη στον Χάκετ, ακόμη και στον Στρόμπερι. Ορθόν! Το κομμάτι της επίθεσης ωστόσο, παραμένει… ακάλυπτο! Κι αν προσθέσει κανείς σ’ αυτό την δεδομένη πια αφλογιστία του αρχηγού Σπανούλη κόντρα στην παλιά του ομάδα, να τες οι δύο ήττες μέσα σε δυο βδομάδες.
Δεύτερη τρύπα: Πάουερ Φόργουορντ. Ο Πρίντεζης είναι μόνος του, κι ο Αγραβάνης δεν είναι έτοιμος. Αν ο Ολυμπιακός περιμένει να “μεγαλώσει” ο μικρός, θα θυσιάσει όλη τη χρονιά (στην καλύτερη περίπτωση), ή θα προσφέρει τον Αγραβάνη, βορά στη γκρίνια της κερκίδας. Με την προσθήκη ενός τεσσαριού, η θέση γεμίζει, η ομάδα γίνεται πλήρης και ο Αγραβάνης αποφορτίζεται και παίζει μπάσκετ.
Έναν σκόρερ στο δύο κι ένα αξιόπιστο τεσσάρι λοιπόν. Όμως, επειδή η ιστορία έχει δείξει πως, προσθήκες που έγιναν στο τέλος ήταν… δώρο-άδωρο (λαμπρή εξαίρεση ο Κάρι του Παναθηναϊκού και οι δαιμονισμένες εμφανίσεις του στους τελικούς του 2013), ο,τι είναι να γίνει, πρέπει να γίνει νωρίς. Ευκαιρία λοιπόν η Βασκονία, για να χάσει ο Ολυμπιακός ένα παιχνίδι, που θα τον αναγκάσει να ξαναδεί σοβαρά το ρόστερ του. Να υποστεί δηλαδή την πιο χρήσιμη ήττα, που δεν θα του κοστίσει απολύτως τίποτα, μπορεί όμως να του προσφέρει πολλά.
Υ.Γ. Έβλεπα χθες τον Κούζμιτς στο ΟΑΚΑ. Θα δω σήμερα τον Γιανγκ και τον Μιλουτίνοφ στη Βιτόρια. Φαντάζομαι πως οι προπονητές τους κάτι ξέρουν παραπάνω, πως τα παιδιά θα δέσουν, θα μπουν στις ομάδες τους και θα βρουν ρόλους. Παρόλα αυτά, δεν μπορώ να το δεχτώ: είναι δυνατόν, σε κανέναν απ’ τους δύο αιωνίους να μη χωρούσε ο Μπουρούσης; 
Facebook
Twitter
Tumblr
RSS