Η Λιλή Μαυροκεφάλου μιλάει στο clevernews.gr για τις «Φωνές» της…

Στο νέο βιβλίο της Λιλής Μαυροκεφάλου «Φωνές» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος (περισσότερα για το βιβλίο δείτε εδώ), η συγγραφέα υφαίνει έναν ιστό από πρόσωπα, εποχές, καταστάσεις, γεγονότα, που καλύπτουν σχεδόν έναν αιώνα.

Κυρία Μαυροκέφαλου, πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο.

Είναι οι “φωνές”  τεσσάρων γενεών που καλύπτουν περίπου εκατό χρόνια.  Οι ήρωες του βιβλίου συναντιούνται με κομβικά σημεία της σύγχρονης ιστορίας μας: μικρασιατική καταστροφή, παγκόσμιους πολέμους, γερμανική κατοχή, αντίσταση, εμφύλιο, δικτατορία, μνημόνια. Σηκώνουν φωνή και εξιστορούν, ο καθένας με τον τρόπο του,  τις προσωπικές ιστορίες τους:  έρωτες, μίση, χαρές, πίκρες, ελπίδες. Μέσα από τις φωνές τους,  σαν μουσική υπόκρουση, αναδύεται  η φωνή της ιστορίας αυτού του τόπου. Το ατομικό σμίγει αναπόφευκτα  με το συλλογικό. Το σμίξιμο γεννάει πράξεις αυτοθυσίας και ηρωισμού, συντριβής και ταπείνωσης, θάρρους και συμβιβασμού, μεγαλοψυχίας και καιροσκοπισμού. Φαίνεται σαν η ιστορία να σμιλεύει τις  ζωές,  σαν  οι οι μικροί άνθρωποι  να δημιουργούνε την μεγάλη ιστορία. Φωνές ξεπηδούν  από το συλλογικό ασυνείδητο. Ψιθυρίζουν  πως δεν είμαστε μοναχικές οντότητες, φυλακισμένες στον πεπερασμένο μας χρόνο, αποκομμένες. Ανήκουμε στο ακατάληπτο και μεγάλο με τα πολλά ονόματα.

Γιατί επιλέξατε να γράψετε για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο;

Αυτήν την  εποχή την γνωρίζω και από πρώτο χέρι, επειδή ανήκει σε δικούς μου ανθρώπους και  σε εμένα την ίδια. Η φρεσκάδα και η αμεσότητα του βιώματος είναι σημαντικά στοιχεία για ένα ζωντανό, ελκυστικό βιβλίο. Επιπλέον επιχείρησα να δω -να δούμε- το Τώρα μας- φωτισμένο από το πρόσφατο και πολύ αποφασιστικό για την εθνική μας πορεία παρελθόν μας, επειδή το παρελθόν νομοτελειακά προκαθορίζει το παρόν. Για χάρη λοιπόν του παρόντος καταθέτω  μια απόπειρα εθνικής αυτογνωσίας, μια πρόσκληση και πρόκληση για εγρήγορση και ανάταση.

Αν μπορούσατε να ταξιδέψετε στο χρόνο, σε ποια εποχή θα θέλατε να ζήσετε;

Με τα βιβλία μου, κυρίως τα ιστορικά μυθιστορήματα, έχω πραγματοποιήσει  γοητευτικά ταξίδια στο χρόνο: στην μυθική Ατλαντίδα με την  “Ατλαντίδα Μαινόμενη”, στην Σπάρτη του τρίτου π.χ. αιώνα με τα “Άγης” ” Κλεομένης”, στην Ελλάδα  του 17ου αιώνα με το”Βίος και Πολιτεία του Γερακάρη Λιμπεράκη”, στη Ελλάδα του 1821 με το “Της Φωτιάς και της Ερημιάς”. Ταξίδεψα και σε μελλοντικό χρόνο με το “Αλλο”. Αν μπορούσα να κάνω ένα πραγματικό ταξίδι στο χρόνο δεν θα ήθελα να ζήσω σε μια συγκεκριμένη εποχή  για πάντα. Θα προτιμούσα να τις επισκέπτομαι όλες, για να αποκτήσω μια σφαιρική αντίληψη για το τι είναι τελικά ο άνθρωπος.

«Μπορεί ο άδικος να είναι δίκαιος»;

Η περί δικαίου αντίληψη είναι ανάγκη να βασίζεται σε πανανθρώπινες ηθικές αξίες, ανάμεσά τους πρωτίστως σε εκείνες του σεβασμού της ζωής και της ελευθερίας του άλλου. Όσοι ενστερνίζονται στρεβλές κι απάνθρωπες ιδεολογίες, όπως π.χ. τη ναζιστική για την ανωτερότητα της αρείας γερμανικής φυλής και την εγγενή κατωτερότητα των άλλων με τα γνωστά αποτρόπαια αποτελέσματα, δεν μπορούν παρά να είναι άδικοι.

Πώς κερδίζεται η ευτυχία;

Δεν κερδίζεται η ευτυχία. Δεν είναι ούτε έπαθλο ούτε λοταρία. Όσο μάλιστα πιο μανιωδώς την κυνηγάμε, τόσο αυτή μας ξεφεύγει. Αν όμως εστιάσουμε  στην προσφορά και στήριξη του άλλου (συνάνθρωπος, ζώο, φύση, ιδανικό) σπάζοντας  αποφασιστικά τα δεσμά του εγωκεντρισμού μας,  η ευτυχία απρόσκλητη θα μας αγγίξει. Άλλωστε “το εύδαιμον το ελεύθερον” κατά Θουκυδίδη.

Από τι εξαρτάται η ελευθερία κατά τη γνώμη σας;

 Συμφωνώ με τον ποιητή Κάλβο πως “θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία”, τόσο η εσωτερική όσο και η εξωτερική. Άλλωστε είναι αλληλένδετες.

Ποιες «φωνές» ακούτε περισσότερο, είναι οι πιο δυνατές στη ζωή σας;

Είναι οι φωνές των αγαπημένων μου που δεν υπάρχουν πια. Οι νεκροί πιστεύω μάς μιλούν πιο πειστικά από τους ζωντανούς. Και τους ακούμε πολύ πιο προσεκτικά.

Ετοιμάζετε νέα δουλειά;

Κάτι επανέρχεται στο μυαλό μου, μα η εικόνα δεν είναι ακόμη ολοκληρωμένη. Υπάρχουν κενά. Όταν συμπληρωθούν, μπορεί κάτι νέο να εμφανιστεί.

Ευχαριστούμε πολύ!