«Η Τζάκι στο Παρίσι» πριν την κατάκτηση όλου του κόσμου…

Σαν σήμερα, πριν 30 χρόνια, στις 19 Μαΐου 1994 φεύγει από τη ζωή η Τζάκι Κέννεντι- Ωνάση, μια γυναίκα θρύλος, καθώς είχε υπάρξει σύζυγος δυο σπουδαίων αντρών του πολιτικού και επιχειρηματικού κόσμου, του 35ου προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Τζον Φ. Κένεντι και του εφοπλιστή Αριστοτέλη Ωνάση. Έχουν γραφτεί, ακουστεί και ειπωθεί άπειρα γεγονότα και θεωρίες για τη ζωή της. Για τους λάτρεις των βιογραφιών, κυκλοφόρησε πρόσφάτως από τις εκδόσεις Bell το βιβλίο της Ann Mah «Η Τζάκι στο Παρίσι», που ουσιαστικά αναφέρεται στα εφηβικά και κατοπινά χρόνια της Τζακλίν Μπουβιέ, πριν αυτή γίνει διάσημη και Πρώτη Κυρία της Αμερικής (περισσότερα για το βιβλίο δείτε εδώ).

Χρονικά, η Mah μάς μεταφέρει στο μεταπολεμικό Παρίσι στα τέλη του 1949 και έπειτα, όπου η Τζάκι βρέθηκε ως φοιτήτρια για ένα χρόνο. Με αρκετές ιστορικές λεπτομέρειες, αναφέρεται η προσαρμογή της παραμονής της εκεί, τα φλερτ της, αλλά και η σχέση της με τον κομμουνισμό.

«Οι άνθρωποι σπάνια γνωρίζουν τους πραγματικούς τους εαυτούς».

Μικρές καθημερινές της συνήθειες, οι φίλες της, το ενδιαφέρον της για το διάβασμα και άλλα στοιχεία που καταγράφονται, δίνουν τον αναγνώστη να γνωρίσει αρκετές άγνωστες πτυχές της.

Αξιοσημείωτη είναι και η κάπως δυσμενής οικονομική της κατάσταση εκείνη την περίοδο και πώς τα έβγαζε πέρα, αλλά και το γεγονός ότι ο στόχος του πλούσιου γάμου και η εξασφάλιση της καλής ζωής ήταν ψηλά στον πήχυ της ιεραρχίας.

Η ίδια είχε δηλώσει για εκείνη την περίοδο πως ήταν «το αποκορύφωμα της ζωής της, η πιο ευτυχισμένη και ανέμελη χρονιά της».

Εκτός από προσωπικές στιγμές της Τζάκι, στις σελίδες του βιβλίου καταγράφονται επιμελώς οι κατοικίες, οι περιοχές του Παρισιού, αλλά και οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος.

Η Ann May στον επίλογο συμπεραίνει ότι «αυτή η χρονιά, το ακαδημαϊκό έτος 1949-1950, ήταν η χρονιά που η Τζάκλιν ήταν ο πιο αυθεντικός εαυτός της, μακριά από την ασφάλεια και τις προσδοκίες της οικογένειάς της, πριν  τον πολυτάραχο γάμο της, πριν τη μητρότητα, πριν την ανελέητη λάμψη της διεθνούς φήμης, μπόρεσε να ανακαλύψει τι αγαπούσε πραγματικά στη ζωή και προσπάθησε να το κατακτησει. Η Γαλλία ήταν πάντα η πυξίδα της, επηρεάζοντας τα σπουδαιότερα επιτεύγματά της, ενώ η γαλλική γλώσσα και η γαλλική κουλτούρα θα ήταν πάντα το πνευματικό της καταφύγιο ως το τέλος της ζωής της».