Συνεντεύξεις

Κώστας Παπακωστόπουλος: «Σε εμάς τους Έλληνες οι άγραφοι νόμοι είναι βαθιά ριζωμένοι στη μνήμη, την ιστορία και τον πολιτισμό μας»

Κώστας Παπακωστόπουλος: «Σε εμάς τους Έλληνες οι άγραφοι νόμοι είναι βαθιά ριζωμένοι στη μνήμη, την ιστορία και τον πολιτισμό μας»

Μια πρωτοποριακή παράσταση της Αντιγόνης θα δούμε στις 30 Σεπτεμβρίου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Εμπνευστής αυτής, αλλά και του θεατρικού σχήματος «Ελληνογερμανικό Θέατρο» που παρουσιάζει αντίστοιχες παραστάσεις 26 χρόνια τώρα στη Γερμανία είναι ο Κώστας Παπακωστόπουλος. Η παράσταση απέσπασε διθυραμβικές κριτικές στο θέατρο Bauturm της Κολωνίας, όπου είχε και την ευγενική υποστήριξη της Πρεσβείας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

Κύριε Παπακωστόπουλε, πείτε μας λίγα λόγια για το «Ελληνογερμανικό Θέατρο».

Το 1990 ίδρυσα το Ελληνογερμανικό Θέατρο ως ένα ελεύθερο θεατρικό σχήμα. Φέτος το Θέατρό μας συμπληρώνει 26 χρόνια δημιουργικής πορείας στη Γερμανία και έχει γίνει πλέον ένα αναπόσπαστο κομμάτι της θεατρικής ζωής της Κολωνίας. Από τη δημιουργία του έθεσα τρεις βασικούς δραματουργικούς άξονες: Ο πρώτος άξονας συνδέεται με το αρχαίο δράμα, ο δεύτερος με έργα Νεοελλήνων θεατρικών συγγραφέων σε πρώτη γερμανική μετάφραση και ο τρίτος με έργα Ευρωπαίων που εμπνέονται από τον αρχαίο ελληνικό μύθο. Έτσι το Θέατρό μας παρουσίασε στην πορεία του 21 έργα του αρχαίου δράματος, έργα των Δημήτρη Κεχαΐδη, Βασίλη Ζιώγα και Δημήτρη Δημητριάδη, καθώς και έργα των Heiner Müller, William Shakespeare και Dea Loher. Χτίζοντας μια γέφυρα ανάμεσα στο αρχαίο και στο σύγχρονο ευρωπαϊκό θέατρο προσεγγίζουμε πολύπλευρα τη θεατρική δημιουργία της Ευρώπης και συνδέουμε την παράδοση με το σήμερα. Οι παραστάσεις μας αποτελούν συμπαραγωγές με Κρατικά Θέατρα διαφόρων πόλεων της Γερμανίας, καθώς και με Θέατρα της ελεύθερης σκηνής. Έχουμε επίσης επανειλημμένα εκπροσωπήσει την πόλη της Κολωνίας σε μεγάλα Φεστιβάλ του εξωτερικού, όπως της Βαρκελώνης, του Τορίνο, της Θεσσαλονίκης, των Βρυξελλών και της Βιέννης.

Τί θεωρείτε αφετηρία στην καριέρα σας;

Δεν μπορώ να πω ότι θεωρώ μια συγκεκριμένη στιγμή ως αφετηρία της καριέρας μου. Σίγουρα η συνεργασία μου τα πρώτα χρόνια με τον Dimiter Gotscheff και αργότερα με τον Frank Castorf, καθώς και η προσωπική μου ανάγκη να δημιουργήσω έξω από τα ανώνυμα, μεγάλα Κρατικά Θέατρα της Γερμανίας, με ώθησαν στην απόφαση να ιδρύσω το δικό μου ελεύθερο θεατρικό σχήμα, το Ελληνογερμανικό Θέατρο.

Πώς νιώσατε όταν πρωτοανεβάσατε αρχαίο έργο στο γερμανικό κοινό;  Ποια ήταν η πρώτη παράσταση που ανεβάσατε;

Η πρώτη μου σκηνοθεσία ήταν ο «Πλούτος» του Αριστοφάνη, έργο καθαρά πολιτικό, που καυτηριάζει τη διεφθαρμένη εξουσία της εποχής του Αριστοφάνη και σαρκάζει τη δίψα των ανθρώπων για τον πλούτο. Όταν πρωτοανέβηκε η παράστασή μας ένιωθα, όπως ήταν αναμενόμενο, αγωνία για τον τρόπο υποδοχής του έργου μας από το γερμανικό κοινό. Όμως η μεγάλη απήχηση που είχε αυτή, καθώς και οι επόμενες παραστάσεις μας στο πλατύ κοινό της Κολωνίας αλλά και ολόκληρης της Γερμανίας, μάς έδωσε την έμπνευση να προχωρήσουμε και αποτέλεσε τη βασική προϋπόθεση για τη συμπλήρωση φέτος 26 χρόνων επιτυχημένης διαδρομής του Θεάτρου μας.

Ποιο από από τα σχόλια που έχετε διαβάσει ή ακούσει για παράστασή σας, σας έχει κάνει εντύπωση;

Βρίσκω πάντα εντυπωσιακό πώς το κοινό συχνά προσλαμβάνει με τον δικό του τρόπο μια σκηνοθετική προσέγγιση, που ορισμένες φορές είναι διαφορετική από αυτό που εμείς οι δημιουργοί έχουμε φαντασθεί. Έτσι μέσα από τη ματιά του κοινού μού δίνεται η δυνατότητα να προσεγγίζω εκ νέου τις παραστάσεις μου.

Στις 30 Σεπτεμβρίου θα ανεβάσετε στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, που παίχθηκε με μεγάλη επιτυχία στο Θέατρο Bauturm της Κολωνίας. Μιλήστε μας για αυτήν την παράσταση.

Η Θήβα στο νέο έργο ως τόπος δράσης παραπέμπει στη σύγχρονη Ευρώπη. Ο δημοκρατικά εκλεγμένος Κρέων εμφανίζεται ως ο εγγυητής της αδιατάραχτης λειτουργίας των αγορών, που υπόσχεται στον πολίτη ασφάλεια, ευημερία και ευτυχία μέσα από το πνεύμα μιας οικονομικοποιημένης σκέψης. Η Αντιγόνη αντίθετα εκπροσωπώντας παραδοσιακές αρχές και αξίες αποτελεί εμπόδιο στην ομαλή και απρόσκοπτη ανάπτυξη της Θήβας, στην «Πρωτοπορία» και την «Καινοτομία». Η ιδεολογία της δε συνάδει με τον Oρθολογισμό της εποχής. Όπως και στην ομώνυμη τραγωδία, η πλοκή του έργου κορυφώνεται με την αυτοχειρία των τριών πρωταγωνιστών χωρίς όμως στη συνέχεια να λαμβάνει χώρα και η αναμενόμενη κάθαρση. Ο Κρέων προσπερνώντας πολύ εύκολα τις συνέπειες των πράξεων του, προσαρμόζεται με ταχύτητα και ευελιξία στη νέα κατάσταση πραγμάτων. Η απουσία της κάθαρσης, η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αρχή της Τραγωδίας, αποτελεί ένα σχόλιο για το πνεύμα των καιρών μας. Το ζήτημα που θέτει η παράστασή μας, 2.500 χρόνια μετά τη γέννηση της Δημοκρατίας, είναι πώς ο σύγχρονος άνθρωπος, απαλλαγμένος από τύψεις, ενοχές και κάθε μορφής ηθικές αναστολές, ορθολογιστής, αλλά εγκλωβισμένος πλέον στην οικονομικοποιημένη σκέψη του, εξελίσσεται με τις πράξεις του σε απειλή για την ίδια τη λειτουργία της Δημοκρατίας στην Ευρώπη σήμερα.

Ποια κοινά πιστεύετε ότι έχει η Ευρώπη σήμερα με την πόλη της Θήβας στο έργο της Αντιγόνης;

Στο νέο έργο η Θήβα και τα πρόσωπα της Σοφόκλειας τραγωδίας λειτουργούν μεταφορικά οδηγώντας σε ερωτήματα που αφορούν τη σημερινή πραγματικότητα των λαών της Ευρώπης όπως: Ποια είναι τα όρια του Κράτους Δικαίου σήμερα; Ποια είναι τα όρια των δικαιώματων του πολίτη σε σχέση με το Κράτος; Ποιοι είναι οι σημερινοί Κρέοντες;

Το έργο είναι ένας ύμνος στην αγάπη, αλλά και στις ηθικές αξίες και αρχές του ανθρώπου , που υπερτερούν των νόμων που έχουν θεσπιστεί σε μία κοινωνία. Η πάλη μεταξύ του γραπτού δίκαιου, όπως είναι οι νόμοι και του άγραφου, όπως είναι οι ηθικές αξίες, πόσο εύκολα γίνεται αντιληπτή από τους θεατές μιας άλλης χώρας;

Είναι ίσως πιο δύσκολο σε μια χώρα της βόρειας Ευρώπης να γίνουν άμεσα αντιληπτές οι διαφορές ανάμεσα στο άγραφο και το γραπτό δίκαιο. Σε εμάς τους Έλληνες οι άγραφοι νόμοι είναι βαθιά ριζωμένοι στη μνήμη, στην ιστορία, στον πολιτισμό μας. Παρόλα αυτά όμως το θέατρο έχει τη μοναδική δύναμη να ευαισθητοποιεί τον θεατή σε κάθε χώρα και να θέτει ερωτήματα, ξεκινώντας έτσι έναν δημιουργικό διάλογο με το κοινό.

Ετοιμάζετε κάποια νέα δουλειά;

Στα τέλη  Νοεμβρίου θα ανεβάσω στην Κολωνία το νέο έργο μου «Ιφιγένεια», εμπνευσμένο από την τραγωδία του Ευριπίδη «Ιφιγένεια εν Αυλίδι». Το έργο αυτό αποτελεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας με τίτλο «Αγαπημένη ΄Υβρις» και θέμα την κρίση της Δημοκρατίας στην Ευρώπη σήμερα.

Συνεντεύξεις

Περισσοτερα στην κατηγορια Συνεντεύξεις

Copyright © 2015-2016 Clevernews