Η νέα συλλογή διηγημάτων της Λευκής Σαραντινού «Ψυχή από πέτρα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν και κάθε ιστορία της μάς ταξιδεύει σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους (περισσότερα για το βιβλίο δείτε εδώ).
Κυρία Σαραντινού, πείτε μας λίγα λόγια για τη νέα σας συλλογή.
Η «Ψυχή από πέτρα» είναι μία συλλογή διηγημάτων που γεννήθηκε όταν αποφάσισα να συμπεριλάβω διηγήματα που έγραφα κατά καιρούς σε έναν συλλογικό τόμο. Περιλαμβάνει ιστορικά διηγήματα, αλλά και αυτοβιογραφικά από τη ζωή μου στη γενέτειρά μου, το Ρέθυμνο, και τη φοιτητική μου ζωή στην Κομοτηνή. Αποτέλεσμα είναι ένα βιβλίο πολύχρωμο και ποικίλο με σύντομα και ευκολοδιάβαστα κείμενα.
«Ποια ψυχή είναι από πέτρα»;
Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από τα Μοάι στη Νήσο του Πάσχα, όπου πραγματοποιεί απόβαση ο Βρετανός ναύαρχος Τζέιμς Κουκ τον Μάρτη του 1774. Στο γεγονός αυτό έχω αφιερώσει ένα διήγημα του βιβλίου, αυτό που έδωσε και το όνομά του στη συλλογή. Το ψυχή από πέτρα, δεν σημαίνει κάτι, πέρα από το γεγονός ότι τα Μοάι είναι τόσο επιβλητικά και «ολοζώντανα» που μοιάζουν σαν να διαθέτουν ψυχή, κι ας είναι αυτή από πέτρα.
Πατρίδα είναι αυτή που γεννιόμαστε ή το μέρος που μεγαλώνουμε;
Πολύ καλή ερώτηση. Δυστυχώς αν κάποιος αποφασίσει να φύγει από τη γενέτειρά του και να ριζώσει αλλού είναι σαν να έχει δύο πατρίδες πλέον- ή και καμία, σαν να μην ανήκει πουθενά. Με τον καιρό πατρίδα μας γίνεται και το μέρος όπου ζούμε, εκτός από τη γενέτειρά μας, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι το μέρος όπου γεννηθήκαμε σταματά να μας λείπει. Εμένα τουλάχιστον το Ρέθυμνο μου λείπει πάντοτε αφόρητα-και η Κομοτηνή μου λείπει όμως όταν είμαι στη Κρήτη!
Αλήθεια, οι λαοί έχουν άραγε διδαχθεί τίποτα από τους προηγούμενους πολέμους της ανθρωπότητας;
Απ’ ότι φαίνεται ο άνθρωπος δεν διδάσκεται, δυστυχώς, τίποτε από τους καταστροφικούς πολέμους που έπραξε ως τώρα και συνεχίζει να κάνει κι άλλους…. Μάλλον ο πόλεμος είναι δεύτερη φύση μας, δεν εξηγείται διαφορετικά…
Ο άνθρωπος τελικά είναι ο θύτης ή το θύμα;
Συνήθως είναι ο θύτης, ιδιαίτερα αν πρόκειται για το φυσικό περιβάλλον ή τα ζώα, δυστυχώς! Σε αυτά συνήθως ο άνθρωπος αρέσκεται να επιβάλλει την παντοδυναμία του δίχως να υπολογίζει τις συνέπειες. Καμιά φορά όμως, και κάποιοι αδύναμοι άνθρωποι γίνονται θύματα άλλων ανθρώπων, συνήθως πλούσιων και ισχυρών. Η ανθρωπότητα όμως κινδυνεύει να καταντήσει θύμα της θυμωμένης γης μας αν συνεχίσουμε με τον ίδιο ρυθμό να την καταστρέφουμε…
Ποια θεωρείτε την πιο ενδιαφέρουσα ιστορική στιγμή της ανθρωπότητας;
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για εμένα είναι η εποχή των σταυροφοριών, εκείνη του Ύστερου Μεσαίωνα και, επιπλέον, η εποχή της Αναγέννησης, δηλαδή η χρονική περίοδος από το 1200 έως και το 1600 περίπου. Γενικά ο Μεσαίωνας στη Δύση είναι η αγαπημένη μου εποχή, διότι πάντοτε με γοήτευαν τα κάστρα και οι ιππότες. Η πιο καίρια, όμως, στιγμή της ανθρωπότητας ήταν ίσως η Βιομηχανική Επανάσταση, που ξεκίνησε τον 18ο αιώνα και μεταμόρφωσε κυριολεκτικά τον πλανήτη μας μέσα σε δύο μόλις αιώνες.
Ετοιμάζετε νέα δουλειά;
Πάντοτε ασχολούμαι με κάτι. Έχω διάφορα έργα έτοιμα, ίσως εκδώσω κι άλλα διηγήματα, ή βιβλία για παιδιά και κάποια στιγμή θα επανέλθω με κάποιο έτερο ιστορικό μυθιστόρημα…
Σας ευχαριστούμε πολύ!
Σας ευχαριστώ θερμά!
Facebook
Twitter
Tumblr
RSS