«Ο Μαιγκρέ στήνει παγίδα»

του Georges Simenon από τις εκδόσεις Άγρα

Τις φορές που έτυχε να προσπεράσει γυναίκες μόνες, παρατήρησε πως, εκτός του ότι προχωρούσαν ξυστά στους τοίχους, έτρεμαν και είχαν την επιθυμία να το βάλουν στα πόδια στην παραμικρότερη ύποπτη κίνηση η και να καλέσουν βοήθεια.

Μέσα σε έξι μήνες, πέντε γυναίκες που, όπως αυτές, επέστρεφαν σπίτι τους ή πήγαιναν σε μια φίλη, πέντε γυναίκες που περπατούσαν στους δρόμους του Παρισιού, έπεσαν θύματα του ίδιου δολοφόνου.

Και πράγμα περίεργο, τα πέντε εγκλήματα έγιναν σε ένα μόνο Διαμέρισμα από τα είκοσι του Παρισιού, στο 18ο, στη Μονμάρτρη, και όχι απλώς στο ίδιο Διαμέρισμα, αλλά και στην ίδια γειτονιά, σε μία πολύ περιορισμένη περιοχή που θα μπορούσε να οριοθετηθεί από τις τέσσερις στάσεις του μετρό : Λαμάρκ, Αμπές, Πλας Μπλανς και Πλας Κλισύ.

Τα ονόματα των θυμάτων, των οδών όπου έγιναν οι δολοφονίες, οι ώρες επίσης, είχαν γίνει γνωστά στους αναγνώστες των εφημερίδων και για τον Μαιγκρέ κατάντησαν πραγματικός εφιάλτης.

Μετάφραση: Αργυρώ Μακαρώφ

Αριθμός σελίδων : 224

ISBN: 978-960-505-412-0

O Simenon στήνει στo παρoν μυθιστόρημα μία από τις συγκλονιστικότερες και πιο λεπτές περιγραφές της συμπεριφοράς ενός σήριαλ κίλλερ στο Παρίσι του 1955. Πέντε νέες γυναίκες δολοφονούνται στο διάστημα ενός εξαμήνου, στην ίδια γειτονιά της Μονμάρτρης. Πραγματικός εφιάλτης για τον επιθεωρητή Μαιγκρέ και τους συνεργάτες του στο Εγκληματολογικό. Και ο κόσμος ζει αναστατωμένος, μέσα στον τρόμο, ανήσυχος με τα δημοσιεύματα και τις εικασίες του Τύπου.

Ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία με τον Μαιγκρέ, Ο Μαιγκρέ στήνει παγίδα έγινε ταινία το 1958 από τον Jean Delannoy με τον Jean Gabin στο ρόλο του επιθεωρητή. Ξαναγυρίστηκε το 2016 με πρωταγωνιστή τον Rowan Atkinson.

Η ιστορία αυτή μπορεί να διαβαστεί παράλληλα με τους Δαίμονες του πιλοποιού, ένα από τα σπουδαία «σκληρά μυθιστορήματα» του Σιμενόν, χωρίς τον Μαιγκρέ, που πραγματεύεται και αυτό έναν κατά συρροή δολοφόνο.

Ο Ζωρζ Σιμενόν, Βέλγος γαλλόφωνος συγγραφέας, γεννήθηκε στη Λιέγη το 1903. Αποφάσισε από νωρίς να αφοσιωθεί στη συγγραφή. Στα δεκαέξι του χρόνια έγινε δημοσιογράφος στη La Gazette de Liege. Το πρώτο μυθιστόρημά του, που το υπέγραψε με το ψευδώνυμο Georges Sim, εκδόθηκε το 1921: Au pont des Arches, petite histoire liegeoise. Το 1922 εγκαταστάθηκε με τη σύζυγό του, τη ζωγράφο Ρεζ ιν Ρανσόν, στο Παρίσι, όπου έγραψε ιστορίες και μυθιστορήματα σε σειρές, κάθε λογοτεχνικού είδους. Μεταξύ του 1923 και του 1933 δημοσιεύτηκαν σχεδόν διακόσια μυθιστορήματά του, πάνω από χίλιες ιστορίες και απειράριθμα άρθρα του. Το 1929 ο Σιμενόν σχεδιάζει τον πρώτο Μαιγκρέ : Πιέτρ ο Λετονός. Το βιβλίο κυκλοφόρησε στις εκδόσεις Fayard το 1931 και ο επιθεωρητής Μαιγκρέ έγινε σύντομα εξαιρετικά δημοφιλής.

Ο Σιμενόν έγραψε συνολικά εβδομηνταδύο περιπέτειες με τον Μαιγκρέ (καθώς και πολλές συλλογές διηγημάτων – μέχρι τον τελευταίο Μαιγκρέ το 1972, Ο Μαιγκρέ και ο κύριος Σαρλ). Λίγο αργότερα, ο Σιμενόν άρχισε να γράφει αυτά που ονόμαζε « μυθιστορήματα-μυθιστορήματα » η « σκληρά μυθιστορήματα »: πάνω από εκατόν δέκα τίτλους, από το Ξενοδοχείο της Αλσατίας (1931) μέχρι τους Αθώους (1972), με πιο γνωστά τα έργα Το σπίτι στο κανάλι (1933), Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν (1938 – Άγρα, 2004), Ο δήμαρχος της Φυρν (1939), Οι άγνωστοι μέσα στο σπίτι (1940 – Άγρα, 2011), Τρία δωμάτια στο Μανχάτταν (1946 – Άγρα, 2007), Γράμμα στον δικαστή μου (1947), Το χιόνι ήταν βρόμικο (1948 – Άγρα, 2011), Ο ανθρωπάκος από το Αρχαγγέλσκ (1956 – Άγρα, 2009), Η φυγή του κυρίου Μοντ (1945 – Άγρα, 2012), Ο θάνατος της Μπελλ (1952 – Άγρα, 2012), Ο Γάτος (1967 – Άγρα, 2010), Σεληνιασμός (1933 – Άγρα, 2013), Στριπτήζ (1958 – Άγρα, 2015), Ο άνθρωπος από το Λονδίνο (1933 – Άγρα, 2014), Μπέττυ (1961 – Άγρα, 2016) κ.α. Παράλληλα με αυτή την εντατική λογοτεχνική δραστηριότητα, ταξιδεύει συνεχώς· εγκαταλείπει το Παρίσι και εγκαθίσταται στη Σαρέντ και κατόπιν, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, στη Βαντέ. Το 1945 αφήνει την Ευρώπη για την Αμερική, όπου θα διαμείνει δέκα χρόνια. Επιστρέφει έπειτα στη Γαλλία και εγκαθίσταται οριστικά στην Ελβετία. Από το 1972 αποφασίζει να σταματήσει το γράψιμο. Με τη χρήση ενός μαγνητοφώνου αφοσιώθηκε έκτοτε στις εικοσιδύο Υπαγορεύσεις του και κατόπιν συνέταξε τα ογκώδη απομνημονεύματά του Memoires intimes (1981). Πέθανε στη Λωζάννη το 1989. Πολλά μυθιστορήματά του έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.