Πάνω από έναν αιώνα (από το 1910) η 8η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως η ημέρα της γυναίκας. Προς τιμήν του αδύναμου (ή ίσως του πιο ισχυρού) φύλου , η ιστοσελίδα προτείνει κάποιες παραστάσεις:
«Οι Τρεις Αδελφές (στη σπηλιά της Εκάτης)» στο Bios
Η παράσταση Οι Τρεις Αδελφές (στη σπηλιά της Εκάτης) προσεγγίζει το έργο του Α. Τσέχωφ και τη διαδρομή των ηρωίδων του ως μια διαβατήρια τελετή. Συνδέει τα τσεχωφικά πρόσωπα με διαφορετικές εκδοχές του αρχέτυπου των τριών γυναικών αδελφών (Τρεις Μάγισσες, Τρεις Μοίρες, Τρεις Χάριτες) καθώς και με την τρίμορφη Εκάτη, και διερευνά τη σχέση μας με το χρόνο και το πεπρωμένο, με το νόημα της ζωής και την αναζήτηση της ευτυχίας, με τη θηλυκή αρχή, το άγνωστο και το μυστικό. Περισσότερα για την παράσταση δείτε εδώ.
«Η Προξενήτρα» στο Εθνικό Θέατρο
Ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη του 19ου αρχίζει με οδηγό τη δαιμόνια προξενήτρα Ντόλυ Λεβί, η οποία θα αναλάβει με ενθουσιασμό να βρει την ιδανική σύζυγο στον πλούσιο αλλά δύστροπο χήρο Οράτιο. Ταυτόχρονα, η Ντόλυ θα βοηθήσει την ανιψιά του Οράτιου Ερμενεγάρδη, να παντρευτεί τον εκλεκτό της καρδιάς της και θα μηχανορραφήσει προκειμένου όλοι και όλες βρουν το ιδανικό τους ταίρι ή τουλάχιστον κάποιον που μπορεί να διαλύσει τη μοναξιά τους. Περισσότερα για την παράσταση δείτε εδώ.
«Ιώ – Εκείνη» στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων
Σκληρός, καθημερινός, αστείος, τρυφερός, αποτελούμενος από θραύσματα μνήμης και σελίδες προσωπικού ημερολογίου, ο θεατρικός μονόλογος “Ιώ – Εκείνη” είναι ο σημερινός λόγος μιας γυναίκας που θυμάται, αναμοχλεύει, προσπαθεί, διαπραγματεύεται, σκέφτεται, πονάει, χαμογελάει, θυμώνει, έχει στόχους. Περισσότερα δείτε εδώ.
«Το αμάρτημα της μητρός μου» στο Θέατρο Εν Αθήναις
Ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Το αμάρτημα της μητρός μου, είναι το πρώτο ελληνικό διήγημα με ψυχογραφικό χαρακτήρα που καταφέρνει να ξεπεράσει τα στενά όρια της ηθογραφίας, εισδύοντας στα ψυχικά κίνητρα των πρωταγωνιστών. Περισσότερα δείτε εδώ.
«Ρόζα Λούξεμπουργκ, Γράμματα από τη φυλακή» στον Πολυχώρο Πολιτισμού Διέλευσις
Με όχημα επιστολές γραμμένες μέσα σε κελιά φυλακών, που φτερουγίζουν με τη δύναμη της φαντασίας και του νου ως την καρδιά της φύσης και της ζωής, γυρεύοντας, μέσα από την επικοινωνία για την κοινωνική δράση, την ουσία και το απόσταγμά της,.. φιλοτεχνώντας με αδρές πινελιές την πολυσχιδή προσωπικότητα της Ρόζας Λούξεμπουργκ, της επαναστάτριας με τον βαθύ ανθρωπισμό και τις «ανεξερεύνητες δυνατότητες». Περισσότερα δείτε εδώ.
Facebook
Twitter
Tumblr
RSS