«Τώρα θα μιλήσω εγώ»

του Χάρη Βλαβιανού από τις εκδόσεις Πατάκη

«Τη μέρα εκείνη ένας Ιταλός, άγνωστος σ’ εμένα, μου ανακοίνωσε τηλεφωνικά ότι η αδελφή μου Μαρίνα είχε μόλις πεθάνει από ανακοπή καρδιάς. Τη βρήκε ο ίδιος νεκρή στο μικρό διαμέρισμά της στο Μιλάνο, πεσμένη στο πάτωμα. Δίπλα της ήταν η σύριγγα με τη δόση ηρωίνης που μόλις είχε πάρει – νοθευμένη, όπως αποδείχθηκε.

Η Μαρίνα μπαινόβγαινε σε διάφορες κοινότητες απεξάρτησης, σε πόλεις της Ιταλίας και της Πορτογαλίας, επί τριάντα χρόνια. Προσπαθούσε να κόψει τα ναρκωτικά, αλλά δεν τα κατάφερνε. Έμενε καθαρή για λίγους μήνες και μετά έβρισκε πάλι καταφύγιο στην ηρωίνη.

«Σε ποια πραγματικότητα ακριβώς θέλεις να επανενταχθώ;» μου είπε κάποτε. Στο βιβλίο αυτό δίνω φωνή στην ίδια. Να μιλήσει για τους λόγους που την οδήγησαν στα ναρκωτικά, για την ανάγκη της να ερωτοτροπεί διαρκώς με τον θάνατο, λες και μέσα από αυτό το μακάβριο φλερτ θα μπορούσε να επουλώσει τις πληγές της και να απαλύνει τον πόνο που ένιωθε.

Στην τραγική ζωή της καθοριστικό ρόλο έπαιξε η νοσηρή σχέση με τη μητέρα της, σχέση που δυστυχώς επηρέασε για πολύ καιρό και τη δική μου επικοινωνία μαζί της. Τώρα που και οι δύο γυναίκες δεν ζουν πια, μπόρεσα να δω πιο καθαρά το πρόσωπο της αδελφής μου, να φωτίσω πλευρές της προσωπικότητάς της που με απωθούσαν και με κρατούσαν μακριά της.

Ξαναδιάβασα τις επιστολές και τα σημειώματα που είχαμε ανταλλάξει μέσα στα χρόνια, ξέθαψα παλιές φωτογραφίες που ήταν στοιβαγμένες σε κουτιά, ανακάλεσα στιγμές από τα ανέμελα καλοκαίρια μας στις Σπέτσες, όταν ήταν ακόμη ένα μικρό χαριτωμένο κορίτσι, και άλλες αργότερα, οδυνηρές, από τις σύντομες συναντήσεις μας στη Ρώμη.

Το «Τώρα θα μιλήσω εγώ» είναι το κύκνειο άσμα της. Όσα δεν είπε όσο ζούσε –αφού τον ρόλο του αφηγητή τον μονοπωλούσε άλλος– τα λέει τώρα σ’ αυτόν το δραματικό αποσπασματικό μονόλογο. Κάθε λέξη του υπογραμμίζει το απαράμιλλο σθένος της, αλλά και την αβάσταχτη μοναξιά της.

Χ.Β.

ISBN: 978-960-16-9066-7

ΣΕΛΙΔΕΣ: 80