Βιβή Κοψιδά-Βρεττού: «Περιβάλλομαι από ρολόγια που το καθένα λέει τη δική του ώρα»

«Η Αλαφροΐσκιωτη καρέκλα» θα μπορούσε να είναι τίτλος πίνακα ή γλυπτού. Είναι όμως ο τίτλος της ποιητικής σύνθεσης της Βιβή Κοψιδά-Βρεττού που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν (περισσότερα δείτε εδώ).

Κυρία Κοψιδά-Βρεττού, πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο.

Η Αλαφροΐσκιωτη καρέκλα, είναι μια ποιητική σύνθεση, που ανελίσσεται σε τρεις φάσεις: Α’ φάση: Η μετάλλαξη, Β’ φάση: Εσύ και το φεγγάρι και οι νύχτες, Γ’ φάση: Οι Εγγυητές και ο Ερχόμενος. Πρόκειται για ποιητικό έργο με αλληγορικό περιεχόμενο. Ο αναγνώστης παρακολουθεί μια πλήρη ιστορία, στη διάρκεια της οποίας τα νοήματα μεταλλάσσονται, πολλαπλασιάζονται, αποκρυπτογραφούνται αλλά ακριβώς σ’αυτή τη διαδικασία αποκρυπτογράφησης, με μυστηριώδη τρόπο, διευρύνονται οι σημασίες και τα εννοούμενα. Και περιμένουν ανυπόμονα την …επόμενη ανάγνωση, τον επόμενο αναγνώστη…την επόμενη ερμηνεία.

Πώς προέκυψε ο τίτλος «Η αλαφροΐσκιωτη καρέκλα»;

Αλαφροΐσκιωτοι είναι οι άνθρωποι οι ονειροπόλοι, αυτοί που φαντασιώνονται πράγματα ασύλληπτα από τις κοινές αισθήσεις. Αλαφροΐσκιωτοι είναι όσοι δραπετεύουν από τους πολλούς, που υπερβαίνουν την πραγματικότητα και οραματίζονται καταστάσεις ή πράγματα απροσδιόριστα, σιβυλλικά. Οι αλαφροΐσκιωτοι μιλούν με αλληγορίες, με υπαινιγμούς, με παράξενη γλώσσα και νοούμενα δυσπρόσιτα στη λογική των πολλών. Τις νύχτες όμως, κάπου ανάμεσα στο φευγιό του σκότους και τον ερχομό της νέας μέρας, μεταμορφώνονται και τα πράγματα. Και αποκαλύπτονται ζωντανά, με τη δική τους βούληση, τη δική τους ανεξάρτητη κρίση, τα δικά τους συναισθήματα. Έτσι προέκυψε η Αλαφροΐσκιωτη καρέκλα. Ήρθε πάνω σε μια έλλαμψη η καρέκλα του ποιητή-δημιουργού, η καρέκλα που πολιορκείται στενά από ανεπιθύμητο «στρατό», που προκειμένου όμως να καταληφθεί, αυτοδιαλύεται και χάνεται. Και μόνον όταν θα εμφανιστεί από το βάθος ενός αλλότριου, καθαρού κόσμου ο «άνθρωπός της», «χωρίς ψευτοβασίλεια και σκήπτρα ουάς», τότε ξαναστήνεται πάλι, μαζεύει και συντάσσει τα κομμάτια της, και προσφέρεται ωσάν οικοδέσποινα στον Ποιητή…

Τι πιστεύετε ότι είναι το «μέτρο των πάντων»;

Κατά την πρωταγόρεια ανθρωποκεντρική ρήση «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος». Πέρα από τη σχετικοκρατική ερμηνεία που της αποδίδεται, από τον Πλάτωνα ήδη, το έλλογο στοιχείο-η ανθρώπινη λογική προσδιορίζει εν πολλοίς τα πράγματα. Ποιητικά μιλώντας, πιστεύω ότι τα πάντα καθορίζονται από τη θνητότητα, τη συνείδηση και τη δραματικά επική βίωση του πεπερασμένου της ανθρώπινης ζωής και ύπαρξης.

Ποιο θεωρείτε χειρότερο: να είναι κανείς μωρός ή κακός;

Το χείριστο είναι να συνδυάζονται και τα δύο. Γιατί συνθέτουν την πιο τρελή και επικίνδυνη αυθάδεια. (Θα τα δούμε πότε σαρκαστικά και πότε δραματικά ν’ αναπτύσσονται στο πορτρέτο της «stultitia» (μωρίας) στο Laus stultitiae του Έρασμου). Αλλά και μόνα τους επίσης πλεονάζουν, από την αρχαιότητα διαπιστωμένα. Των ηλιθίων απείρων γένεθλα, θα πει ο Σιμωνίδης (Άπειρη είναι η γενιά των μωρών). Και, Οι πλείστοι άνθρωποι κακοί, όπως τους προσμετρά ο Βίας ο Πριηνεύς. Θα υπάρξει άραγε κάποιος-έστω εξωγήινος- πολιτισμός να τα μετριάσει αυτά;

Ποια η σχέση σας με το χρόνο;

Με εκφράζει η κουβέντα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες «Ο χρόνος είναι η τίγρη που με καταβροχθίζει, αλλά εγώ είμαι η τίγρη». Όσο για μένα, περιβάλλομαι από ρολόγια που το καθένα λέει τη δική του ώρα. Επομένως δεν είμαι υποχρεωμένη να υπακούω σε κανένα. Σαν τα ρολόγια που λιώνουν, του Νταλί, κι όμως η μνήμη εμμένει. Μόνο ένα για τον «δημόσιο» χρόνο μου λειτουργεί κανονικά. Κι αυτό για να είμαι συνεπής με τους συνανθρώπους μου. (Λέτε «φεύγοντας» να φωνάξω: Φέρτε μου το ρολόι μου;)

Ποιο γεγονός θεωρείτε αφετηρία στη ζωή σας;

Εκτός από τη «δημογραφία της γέννησης», της οποίας δεν έχουμε μνήμη, νομίζω πως αφετηριακό σημείο στη ζωή μου υπήρξε η πρώιμη στιγμή που συνειδητοποίησα πως ευτυχία για μένα ήταν να διαβάζω και να γράφω παίζοντας με τις λέξεις και τις ζωές τους. Και εξακολουθεί μέχρι σήμερα αυτό να είναι η ευτυχία μου.

Ετοιμάζετε νέα δουλειά;

Το νέο παραμονεύει πριν ακόμα βγει στο φως το ήδη ολοκληρωμένο. Εκτός από μια ποιητική συλλογή και μια εκτεταμένη μελέτη, που είναι έτοιμες, υπάρχουν έργα, ιδέες και σημειώσεις για αρκετές ακόμα ζωές. Αυτές οι τελευταίες δεν ξέρω μόνο αν θα υπάρξουν…

Σας ευχαριστούμε πολύ!

Σας ευχαριστώ για την ποιότητα και την άνεση της συνεργασίας.