Στα μέσα της 10ετίας του ‘30, ο Αλεξάντρ Ντοβζένκο, βρίσκεται ήδη μεταξύ των κορυφαίων κινηματογραφιστών της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και της παγκόσμιας κινηματογραφικής τέχνης. Έχει ήδη ολοκληρώσει με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο την «ουκρανική τριλογία» του, με την εκπληκτική «Γη», μια ταινία η οποία, αρκετά χρόνια αργότερα, το 1958, στο φεστιβάλ κινηματογράφου των Βρυξελλών – διεξαγόταν στο πλαίσιο της διεθνούς έκθεσης – θα συμπεριληφθεί, μαζί με το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» του Αϊζενστάιν και την «Μάνα» του Πουντόβκιν, στον κατάλογο των δώδεκα καλύτερων ταινιών όλων των εποχών και λαών. Παραμένοντας – και οι τρεις ταινίες – μέχρι τώρα, στην κορυφή κάθε ανάλογης αξιολόγησης έκτοτε.
Ήδη εργάζεται στην «Μόσφιλμ», το στούντιο – θρύλος της σοβιετικής και παγκόσμιας κινηματογραφίας, όπου, στις αρχές του 1933 και ενώ ήδη έχει ολοκληρώσει τον «Ιβάν» – ο οποίος θα βραβευόταν την επόμενη χρονιά στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας – καταθέτει για έγκριση την πρότασή του για μια ταινία με θέμα την σοβιετική Άπω Ανατολή, με σεναριογράφο τον φίλο του, Αλεξάντρ Φεντέγιεφ. Η αίτηση εγκρίνεται.
Ο Ντοβζένκο, η σύζυγός του, επίσης σκηνοθέτης και συνεργάτης του, καθώς και ο Φαντέγιεφ περνούν τέσσερις μήνες στα ανατολικά της αχανούς χώρας. Ο σκηνοθέτης ονειρεύεται μια νέα πόλη στις ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού, βαφτίζοντάς την Αερογκράντ και βρίσκοντας μάλιστα και την θέση που θα μπορούσε να ιδρυθεί!
Το πάθος του είναι τόσο μεγάλο, που συζητά γι’ αυτό το σχέδιο με μέλη του Πολιτικού Γραφείου του μπολσεβίκικου κόμματος, καθώς και με τον Στάλιν. Σε μια από αυτές τις ακροάσεις, ο Στάλιν ζητά από τον σκηνοθέτη να του δείξει πού θα έχτιζε την πόλη. «Με μια λέξη», θυμόταν αργότερα ο Ντοβζένκο, «ένιωσα ότι είχα εξασφαλίσει κάθε βοήθεια για την ολοκλήρωση της ταινίας».
Στην εξαιρετικά σύντομη, αλλά «μυθιστορηματική» ζωή του – σκοτώθηκε μόλις στα 24 χρόνια του – ο Νικολάι Σορς πρόλαβε να γίνει θρύλος στους επαναστατημένους εργάτες και αγρότες.
Γεννήθηκε στις 6 Ιουνίου του 1895, σε ένα μικρό χωριό της Ουκρανίας, το Σνοβσκ, σε μια φτωχή, πολυμελή οικογένεια ενός σιδηροδρομικού. Το 1914 τέλειωσε την στρατιωτική – ιατρική σχολή του Κιέβου, στο τμήμα των τραυματιοφορέων και αμέσως μετά αναβάθμισε την εκπαίδευσή του στην σχολή του πεζικού.
Πολέμησε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αρχικά ως τραυματιοφορέας, αλλά αργότερα ως υπαξιωματικός και υπολοχαγός. Επιστρέφει στο χωριό του και ξεσπά η Επανάσταση. Το 1918 οργανώνει επαναστατικό παρτιζάνικο τμήμα και μέσα σε ένα μήνα προάγεται σε διοικητή μονάδας.
Ιδρύει το 1ο Ουκρανικό Σοβιετικό Τάγμα και τίθεται επικεφαλής του. Ως διοικητής του τάγματος πολεμά ταυτόχρονα εναντίον των Γερμανών και των «Λευκών» Ουκρανών. Απελευθερώνει ουκρανικές πόλεις και από τους δυο και γίνεται μέλος του μπολσεβίκικου κόμματος.
Αναλαμβάνει την στρατιωτική διοίκηση του Κιέβου κατά την προσωρινή εργατο-αγροτική εξουσία της πόλης εκείνη την περίοδο και τον Αύγουστο του 1919, ως επικεφαλής της 44ης Μεραρχίας Πεζικού του Κόκκινου Στρατού, μετά από σκληρές μάχες βοηθά καταλυτικά στην εκκένωση του Κιέβου.
Στις 30 Αυγούστου πέφτει νεκρός στο πεδίο της μάχης.
Η δουλειά στο στούντιο ανάβει και ολόκληρη ομάδα ασχολείται αποκλειστικά με την συλλογή βιογραφικών στοιχείων του Σορς και υλικών για την δράση του. Σύντομα, στο γραφείο του Ντοβζένκο δημιουργούνται 38 μεγάλοι φάκελοι γεμάτοι ντοκουμέντα. Ο σκηνοθέτης πιάνει δουλειά και γράφει το σενάριο μέσα σε έντεκα μήνες.
Το φιλμ βγήκε στις αίθουσες το 1939.
Σκηνοθεσία: Α. Ντοβζένκο – Γιούλια Σόλντσεβα
Σενάριο: Α. Ντοβζένκο
Διάρκεια 140΄
από 19 Ιανουαρίου 2017 σε επανέκδοση από τη NEW STAR
https://www.youtube.com/watch?v=2ubofzFno3Y
Facebook
Twitter
Tumblr
RSS