«Το καραβάνι για τη Γάζα»

Το τραγούδι του Σπύρου Γραμμένου για τα τεκταινόμενα στη Γάζα

Ξεκινάει το καραβάνι από του κόσμου όλα τα μέρη

Ξέρουμε τι κουβαλάει, ξέρουμε τι θα φέρει

Χιλιάδες άνθρωποι φωνάζουν «Λευτεριά στην Παλαιστίνη»

με υψωμένη τη γροθιά, με υψωμένο το χέρι

Γιατί ο κόσμος ξεχνάει τι του ‘χει γράψει η ιστορία

ξεχάσανε οι εβραίοι τι πάει να πει γενοκτονία

και από το ‘47 μέχρι που γράφω αυτούς τους στίχους

φτιάχνουν φούρνους πίσω από μεγάλους τοίχους

Και δεν αντέχεται ο πόνος, ξεχειλίζει η οργή

Δύο καράβια για την Γάζα κάνανε την αρχή

Και ξεκινάει το καραβάνι στης ερήμου τα μέρη

με υψωμένη τη γροθιά, με υψωμένο το χέρι

Μέχρι την Παλαιστίνη με τα πόδια

Μέχρι την Παλαιστίνη με σφιγμένα τα δόντια

Μέχρι την Παλαιστίνη με σφιγμένη τη γροθιά

Με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά

Κι όσοι δεν θα ‘μαστε εκεί με υψωμένα τα χέρια

θα κοιτάμε μαζί σας κάθε βράδυ τ’ αστέρια

Σε κάθε βήμα που θα κάνετε στης άμμου την σκόνη

η περηφάνια μέσα μας θα φουσκώνει

Αυτό δεν είναι ταξίδι, δεν είναι πεζοπορία

είναι κραυγή ενάντια στην αγωνία

Ερχόμαστε από αέρα, θάλασσα, στεριά

Με την Παλαιστίνη, ως την Λευτεριά