«Τζόρνταν»

Μια παράσταση αυστηρώς κατάλληλη, αλλά και αυστηρώς ακατάλληλη για γυναίκες…

Δυνατό κείμενο (συμβάλλει πολύ σ’ αυτό η μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη) που αγγίζει ευαίσθητες χορδές. Δημιουργεί εικόνες και έντονα συναισθήματα. Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, αφού η συγγραφέας του έργου Άννα Ρέυνολντς γνώρισε ως συγκρατούμενη στη φυλακή την ίδια την πρωταγωνίστρια- παιδοκτόνο. Αυτό μάλλον του δίνει ένα επιπλέον στοιχείο δραματικότητας και πιο πιστής απόδοσης των συναισθημάτων.

Η σκηνοθεσία του Νίκου Μαστοράκη βοηθάει πολύ στην ατμόσφαιρα, όπως επίσης και η επιλογή των φωτισμών του Αντώνη Τσεβά.

Η Μαρίνα Ασλάνογλου δικαίωσε με την ερμηνεία της το βραβείο που έχει πάρει γι’ αυτήν την παράσταση («Βραβείο Κοινού Αθηνοράματος» 2011).

Η διάρκεια ήταν μικρότερη από την αναγραφόμενη, όμως αυτό συμβαίνει στους μονολόγους. Άλλωστε είναι τόση η ένταση της ερμηνεύτριας και του θεατή που φεύγει κανείς «γεμάτος», γεμάτος συναισθήματα, γεμάτος δάκρυα, γεμάτος απέραντη αναρώτηση για την ανθρώπινη φύση…

Στο έργο ακούγεται η εξής ατάκα: «Σ’ αυτόν τον κόσμο παίρνεις ό,τι μπορείς…». Εμείς κρατήσαμε λοιπόν το πού μπορεί να μας φτάσει η υπερβολική αγάπη, αλλά και η υπερβολική απόγνωση.

Μία παράσταση που αξίζει να (ξανα)δούμε όλοι…

Περισσότερα για την παράσταση δείτε εδώ.

Μ.Κ./ Γ.Σ.