«Better Man»

από τις 2 Ιανουαρίου στους κινηματογράφους από την The Film Group

Είναι ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της ποπ, αλλά η ιστορία του δεν θα ειπωθεί με συμβατικό τρόπο.

Η ταινία αποτυπώνει την άνοδο, την πτώση και την αναγέννηση του Ρόμπι Γουίλιαμς, ενός εκ των εμπορικότερων καλλιτεχνών της βρετανικής μουσικής σκηνής. Εμπνευσμένος από προσωπικά βιώματα του αγαπημένου δημιουργού, ο σκηνοθέτης και συν-σεναριογράφος της ταινίας Μάικλ Γκρέισι (The Greatest Showman),  υπόσχεται μια κινηματογραφική εμπειρία που δεν μοιάζει με καμιά άλλη!

Την σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Μάικλ Γκρέισι και τα ψηφιακά εφέ η κορυφαία εταιρεία του χώρου Weta (Avatar, Άρχοντας των Δαχτυλιδιών). Με τους Ρόμπι Γουίλιαμς, Τζόνο Ντέιβις (Kingsman: Μυστική Υπηρεσία), τον βραβευμένο με BAFTA® Στιβ Πέμπερτον (Inside No.9, “Killing Eve) και την υποψήφια για BAFTA® Άλισον Στέντμαν (The Kings Man).

Την διανομή της ταινίας στην Αμερική έχει αναλάβει η Paramount. To Better Man θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους και σε Dolby Atmos.

H ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ του Τορόντο.

Η ιστορία πίσω από την πιο πρωτότυπη ταινία της χρονιάς

Η φιλία του Ρόμπι Γουίλιαμς και του Μάικλ Γκρέισι ξεκίνησε όσο ο δεύτερος βρισκόταν στη διαδικασία παραγωγής της ταινίας The Greatest Showman. Κάθε φορά που ο Χιού Τζακμαν, πρωταγωνιστής της ταινίας, αναφερόταν στο ρόλο του, συνήθιζε να τον παρομοιάζει με τον Ρόμπι Γουίλιαμς. Ο Γουίλιαμς είχε μετατραπεί σε σημείο αναφοράς για την προσέγγιση του ηθοποιού στο ρόλο, οπότε όταν ο Τζακμαν είχε αμφιβολίες για την απόδοσή του, ο Γκρέισι γνώριζε πολύ καλά πως μόνο ένα άτομο θα μπορούσε να τον καθησυχάσει: ο ίδιος ο Ρόμπι Γουίλιαμς.

Σύντομα, έκλεισε ραντεβού με τον τραγουδιστή και του ζήτησε να ακούσει τα τραγούδια. Εκείνος τα λάτρεψε, οπότε ο Γκρέισι τού ζήτησε να ηχογραφήσει ένα βίντεο για να στείλουν στον Τζάκμαν. Έκτοτε, ο Γουίλιαμς και ο Γκρέισι έγιναν καλοί φίλοι, περνώντας αμέτρητες ώρες μαζί. Στις συναντήσεις τους, ο Ρόμπι Γουίλιαμς εξιστορούσε εμπειρίες από τη ζωή του με τρόπο που συνεπήρε τον Γκρέισι, οπότε εκείνος άρχισε να τις ηχογραφεί. «Οι ιστορίες του ήταν καταπληκτικές», θυμάται ο Γκρέισι. «Είναι μια ιστορία κατάκτησης φήμης, αλλά αυτό που την έκανε πραγματικά ιδιαίτερη είναι ο τρόπος που την αφηγήθηκε ο Ρόμπ. Οπότε του είπα ότι πρέπει να τις καταγράψει. Σε εκείνο το σημείο, δεν γνώριζα τον σκοπό, αλλά του είπα πως την επόμενη φορά που θα είμαι στο Λος Άντζελες, θα έρθω και θα τον ηχογραφήσω. Αυτό το κάναμε για τους επόμενους 18 μήνες. Υπήρχε ένα πολύ ωραίο σημείο τομής ανάμεσα στον αφηγητή και τον περφόρμερ και οι ηχογραφήσεις μας το αποτύπωσαν με τον πιο άμεσο τρόπο», συνεχίζει ο Γκρέισι.

Τους επόμενους μήνες, ο Γκρέισι επέστρεψε στο υλικό, άρχισε να το μοντάρει αναζητώντας ένα αφηγηματικό νήμα. «Έκλεινα τα μάτια μου και οραματιζόμουν την ταινία. Ήταν συναρπαστικό γιατί υπήρχαν διαχρονικές θεματικές. Είναι μια ιστορία για την πραγματοποίηση των ονείρων σου, την ικανότητα να κοιτάς στον καθρέφτη και να αγαπάς αυτό που βλέπεις, να αποδέχεσαι το άτομο που είσαι», παρατηρεί ο σκηνοθέτης. Ο ίδιος ο Γουίλιαμς περιγράφει την ιστορία του ως μια μια σειρά «πραγματικά αναξιομνημόνευτων πραγμάτων που συνέβησαν σε έναν ιδιαίτερα αναξιομνημόνευτο άνθρωπο», ελπίζοντας ωστόσο πως το κοινό θα βρει τρόπο να ταυτιστεί με τα βιώματά του, καθώς όπως αναφέρει «η μουσική μπορεί να μιλήσει στην ψυχή, με τρόπο που δεν μπορούν να το κάνουν μόνο οι λέξεις».

Τι φάση με την μαϊμού; Και όχι δεν είναι το «Me and My Monkey»

Ο δημοφιλής τραγουδιστής παραδέχεται γελώντας πως για τις ανάγκες της ταινίας αποκάλυψε πολλά περισσότερα απ’ όσα θα έπρεπε, παρουσιάζοντας τις όμορφες, αλλά και τις άσχημες, τις πιο σκληρές πτυχές της ζωής του. Μάλιστα, όπως παρατήρησε ο Γκρέισι ακούγοντας ξανά και ξανά τις ηχογραφήσεις, ο Γουίλιαμς αναφερόταν πάρα πολύ συχνά στον εαυτό ως «μαϊμού», δίνοντας την έμπνευση στον Γκρέισι να τον αποτυπώσει με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο. «Δεν θα ήταν υπέροχο να τον αναπαραστήσω ως μαϊμού στην ταινία;», αναρωτήθηκε ο Γκρέισι. «Ο Ρόμπι αφηγείται την ιστορία -όπως μου την έλεγε εμένα στις συναντήσεις μας- και έτσι βλέπει τον εαυτό του», σχολιάζει ο Γκρέισι. Κάπως έτσι πάρθηκε τελικά η τολμηρή απόφαση ο Ρόμπι Γουίλιαμς να απεικονίζεται στη διάρκεια όλης της ταινίας ως ψηφιακή μαϊμού.

«Η ζωή μου μοιάζει διαρκώς με ακροβασία σε τεντωμένο σχοινί χωρίς δίχτυ ασφαλείας», παραδέχεται ο Γουίλιαμς. «Μπορώ να πέσω ανά πάσα στιγμή, και πολλές φορές το κάνω. Οπότε, όταν ο Μάικλ ήρθε στο σπίτι και είπε, ‘Ας σε κάνουμε μαϊμού,’ αμέσως ένιωσα ότι ήταν το μεγαλύτερο ρίσκο που θα μπορούσε να υπάρξει για αυτή την ταινία. Μου άρεσε τόσο πολύ το ρίσκο που έπαιρνε, και ήξερα ότι έπρεπε να το προχωρήσουμε. Μου φάνηκε απόλυτα λογικό, και είναι τόσο συναρπαστικό και διαφορετικό. Στη βιομηχανία του θεάματος υπάρχει η απαίτηση να γίνεις ρομπότ ή μαϊμού. Και εγώ διάλεξα τη μαϊμού».

Τελικά, αποδείχθηκε πως το εύρημα του Γκρέισι λειτούργησε ευεργετικά για την ίδια την ταινία. «Όταν βάζεις μια μαϊμού στη σκηνή, δεν μπορείς παρά να την κοιτάς, ακόμα και όταν δεν μιλάει», παρατηρεί ο σκηνοθέτης. «Και αυτό αποτυπώνει ακριβώς το τι σημαίνει να είσαι διάσημος. Δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω τους. Οπότε για εμένα, η μαϊμού δεν αντικατοπτρίζει μονάχα τον τρόπο που ο Ρομπ βλέπει τον εαυτό του, αλλά δημιουργεί και έναν αστέρα σε κάθε πλάνο της ταινίας».

Σκηνοθεσία: Μάικλ Γκρέισι

Σενάριο: Σάιμον Γκλίσον, Όλιβερ Κόουλ, Μάικλ Γκρέισι

Παραγωγή: Πολ Κάρι, Μάικλ Γκρέισι, Κόκο Χιαουλού Μα, Κρεγκ ΜακΜάχον, Τζουλς Ντάλι

Ηθοποιοί: Ρόμπι Γουίλιαμς, Τζόνο Ντέιβις, Κέιτ Μάλβανι, Στιβ Πέμπερτον

Μοντάζ: Τζεφ Γκροθ, Σπένσερ Σάσερ, Μάρτιν Κόνορ, Λι Σμιθ, Πάτρικ Κόρελ

Φωτογραφία: Έρικ Α. Γουίλσον

Μουσική: Μπάτου Σένερ, Ρόμπι Γουίλιαμς

Διάρκεια: 131’