Η «Νύχτα του Σάουιν» μάς συνεπήρε και χάρισε στη Φραντζέσκα Μάνγγελ το βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου στη Λογοτεχνία στα Βραβεία Βιβλίου Public. Η ιστορία της Στέφης όμως δε γινόταν να μείνει στη μέση, οπότε η ηρωίδα μας η Στέφη επιστρέφει αυτή τη φορά στις σελίδες του «Καχαραμπού», που επίσης κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell (περισσότερα για το βιβλίο δείτε εδώ).
Φραντζέσκα, η Στέφη, πρωταγωνίστρια της «Νύχτας του Σάουιν» είναι ξανά εδώ για να κλείσει ο κύκλος. Πες μας λίγα λόγια για το «Καχαραμπού».
Το Καχαραμπού είναι η αρχή και το τέλος της Νύχτας του Σάουιν. Φανερώνει όλα τα κρυφά κομμάτια του πρώτου βιβλίου και καθρεφτίζει τις σκοτεινές πλευρές της Στέφης και των υπόλοιπων ηρώων. Μέσα από τις σελίδες του Καχαραμπού απαντώνται όλα τα ερωτηματικά που είχε αφήσει η Νύχτα και αποκαλύπτονται ακόμη περισσότερα: Πως η ζωή είναι μία διαδρομή που ο καθένας επιλέγει μόνος του, όμως δίχως «συνοδοιπόρους» μένει λειψή. Πως κανείς δεν είναι απόλυτα καλός, ούτε και κακός και πολλές φορές είναι οι ίδιες οι δυσκολίες της ζωής που τρέφουν την κακή πλευρά μας, και τότε θέλει πολλή ψυχή, πολλή δύναμη να της αντισταθούμε. Πως ο χρόνος και ο τόπος είναι έννοιες σχετικές, όπως το σκοτάδι και το φως, το καλό και το κακό, το παρελθόν και το παρόν, η αγάπη και το μίσος. Και πως ο έρωτας μπορεί να μην είναι ποτέ ιδανικός μα η αγάπη όμως είναι.
Πόσο καιρό σού πήρε η συγγραφή;
Δύο χρόνια. Θα μπορούσε να μου είχε πάρει λιγότερο, όμως ως νέα μαμά ο μοναδικός ελεύθερος χρόνος που είχα για να γράφω ήταν δύο ώρες την ημέρα και αυτές πολύ νωρίς το πρωί.
Αν έπρεπε να επιλέξεις να μείνεις την υπόλοιπη ζωή σου, Αγγλία ή Μαρόκο;
Στην Αγγλία έχω ζήσει στο παρελθόν τρία χρόνια και το Μαρόκο το έχω επισκεφτεί για τρεις εβδομάδες. Είναι δύο εντελώς διαφορετικά μέρη που με γοήτευσαν για διαφορετικούς λόγους. Την Αγγλία την αγαπώ για την ιστορία, τους θρύλους, την ομιχλώδη αύρα της. Λατρεύω την αγγλική επαρχία, που έχει το δικό της χρόνο και σε γυρίζει πίσω στις εποχές της Τζέιν Όστεν, των αδελφών Μπροντέ, του Ντίκενς, της Βιρτζίνια Γουλφ, του Όσκαρ Ουάιλντ. Ζώντας στην Αγγλία αισθάνεσαι σα να ζεις μες στις σελίδες ενός μυθιστορήματος. Υπάρχουν στιγμές, ειδικά όταν γράφω, που νιώθω πως βρίσκομαι ακόμη εκεί. Πως δεν έφυγα ποτέ.
Το Μαρόκο είναι άλλη ιστορία. Άλλοι πολιτισμοί, άλλες εικόνες, άλλα αρώματα. Σε πλανά, σε λιγώνει, σε παρασέρνει. Έχει έναν εξωτισμό, μία λαγνεία που αναδύεται μέσα από το καθετί. Το Μαρόκο το ερωτεύτηκα, όμως δεν πιστεύω πως θα μπορούσα να ζήσω ποτέ εκεί. Ένιωθα ξένη όπως κι η ηρωίδα μου και η θέση της γυναίκας στην κοινωνία τους με πλήγωνε ανεπανόρθωτα.
«Έρωτας και ανάγκη». Τελικά είναι κοντά, ταυτίζονται;
Και ναι και όχι. Πιστεύω πως είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Πολύ εύκολα μπορεί το ένα να καταδικάσει το άλλο. Το θέμα είναι να καταφέρεις να ισορροπήσεις ανάμεσα στα δύο. Να μην αφήσεις μία ανάγκη να ποδοπατήσει τον έρωτα, αλλά ούτε και να αψηφήσεις τις ανάγκες σου στο όνομά του.
«Ζάρια είμαστε εμείς, το ποιος μάς ρίχνει άγνωστο». Πιστεύεις ότι μπορούμε ν΄ αλλάξουμε τη μοίρα μας ή είναι όλα προδιαγεγραμμένα; Ποια η σχέση σου με την τύχη;
Δεν είμαι μοιρολάτρισσα σε καμία περίπτωση. Θεωρώ πως ένα μεγάλο κομμάτι στη ζωή μας το φτιάχνουμε εμείς οι ίδιοι με τις προσπάθειες και τον προσωπικό μας αγώνα. Από κει και πέρα βέβαια υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι πέρα από εμάς. Το που και κάτω από ποιες συνθήκες θα γεννηθούμε για παράδειγμα είναι θέμα τύχης. Όπως και το πόσο κοντά θα βρεθούμε σε δεινά, πολέμους και φυσικές καταστροφές. Υπάρχουν άνθρωποι τυχεροί κι άνθρωποι άτυχοι. Αυτό δεν είναι να το αμφισβητεί κανείς. Όπως δεν πρέπει να αμφισβητούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι άξιοι που προσπαθούν να κάνουν ότι καλύτερο με τη ζωή που τους δίνεται ανεξαρτήτως των συνθηκών. Αυτούς τους ανθρώπους τους θαυμάζω απεριόριστα και με εμπνέουν τόσο στα γραφτά όσο και στη ζωή μου.
«Μοναδικός για σένα είναι όχι εκείνος που σε κάνει ευτυχισμένο, αλλά εκείνος δίχως τον οποίο δεν μπορείς να ζήσεις». Για σένα ποιο στοιχείο είναι εκείνο που προσδίδει τη μοναδικότητα;
Η καθαρή καρδιά. Η καλοσύνη. Ένας καλός άνθρωπος μόνο καλά πράγματα μπορεί να φέρει στον κόσμο και στους συνανθρώπους του.
Ετοιμάζεις νέο βιβλίο;
Έχω ξεκινήσει να δουλεύω πάνω σε μία ιστορία που με έχει συνεπάρει. Ο τόπος, ο χρόνος, οι ήρωες, μοιάζουν λες κι έχουν το δικό τους χώρο, τη δική τους ζωή μέσα στην καθημερινότητά μου. Μια στιγμή να κλείσω τα μάτια, τους βλέπω μπροστά μου. Βρίσκομαι ακόμη στο δεύτερο κεφάλαιο στον υπολογιστή, όμως μες στο κεφάλι μου έχει ήδη γραφτεί από μόνη της, ολόκληρη η ιστορία.
Σ’ ευχαριστούμε πολύ!
Δείτε το τρέιλερ του βιβλίου:
Facebook
Twitter
Tumblr
RSS