Αντώνης Τακτικός: «Ως άνθρωπος δίνομαι στα πάντα ψυχή και σώμα»

Τον Αντώνη Τακτικό τον ξέρουμε ως ηθοποιό. Αυτή τη φορά μας εξέπληξε συστήνοντας εαυτόν με την ιδιότητα του ποιητή. Τα «Μικρά Σημαντικά» που κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Άπαρσις, περιπλέκουν περίτεχνα τον έρωτα με την απώλεια, το τέλος με την επανεκκίνηση (περισσότερα για το βιβλίο δείτε εδώ).

Αντώνη, πες μας λίγα λόγια για τα «Μικρά σημαντικά».

«Τα Μικρά σημαντικά» είναι η πρώτη ολοκληρωμένη μου προσπάθεια στη συγγραφή , η πρώτη μου ολοκληρωμένη ποιητική συλλογή από τις εκδόσεις Άπαρσις. Κυκλοφόρησε πέρυσι το Μάρτιο, αφού είχε προηγηθεί μια δημοσίευση των εκδόσεων ΕΣΤΙΑ σε τρία απ’ τα ποιήματα. Είναι ποιήματα για έρωτα, απώλεια και ανασυγκρότηση όσων χάσαμε στο ενδιάμεσο.

Ξεχωρίζεις κάποιο ποιήμα απ’ τη συλλογή;

Δύσκολο να ξεχωρίσω γιατί όλη η συλλογή έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για μένα, παρόλα αυτά αναγνωρίζω μια ευαισθησία θα έλεγα, όποτε διαβάζω τα «Σουβενίρ», το «Κουφάρι» η τη «Συνάντηση» μετά χωρισμόν γιατί ανακαλώ πραγματικές καταστάσεις.

Δίνεις δεύτερες ευκαιρίες;

Στο ποίημα λέω όχι, αλλά και στη ζωή πια λέω όχι. Αν ραγίσει κάτι ποτέ δε θα ναι όπως πριν. Βέβαια το χω κάνει μια φορά στη ζωή μου για μια σχέση που κράτησε 11 χρόνια και εκεί φυσικά άξιζε ό,τι έκανα.

Ποιο γεγονός θεωρείς αφετηρία στη ζωή σου;

Αφετηρία, ωραία λέξη. Έχω πολλές στη ζωή μου, το χω ως άνθρωπος να δίνομαι στα πάντα ψυχή και σώμα, από αίσθημα, δουλειά, φιλίες. Πάντα πιάνω πάτο, αγγίζω το μηδέν μου, το κανακεύω καιρό και μετά τραβάω με φόρα προς τα πάνω. Έχω κάποιες που μου έχουν χαραχτεί όμως. Όταν παράτησα τα γραφεία που δούλευα για να γίνω ηθοποιός. Όταν βγήκα από το ψυχικό μηδέν και άρχισα να γράφω. Και όσες φορές έχασα τον εαυτό μου, αλλά τελικά με μάζεψα και με έκανα πιο δυνατό…

Τί είναι ήττα για σένα;

Ήττα για μένα, η μεγαλύτερη μορφή ήττας, έστω, είναι η προσωπική ηθική έκπτωση. Το να γίνεσαι κάτι που δεν θαυμάζεις πια… Μεταφράστε το ελεύθερα.

Θεατρικά που σε πετυχαίνουμε αυτή την περίοδο;

Θεατρικά  είμαι στο θέατρο Λύχνος κάθε Σάββατο με τον Ποντικομαγειλούρη και το Τζακ και η φασολιά, δυο παιδικά έργα σε σκηνοθεσία Θοδωρή Κατσαρού που έχω αγαπήσει. Σκοπεύω όμως να επιστρέψω στο βραδινό θέατρο ξανά, γιατί έχω πράγματα που θέλω να κάνω και να πω πέρα απ’ τα παιδικά. Τηλεοπτικά και κινηματογραφικά συζητάω, αλλά τίποτα ανακοινώσιμο με υπογραφή δηλαδή. Όταν έρθει η ώρα θα τα πούμε…

Ετοιμάζεις νέα δουλειά;

Γράφω μανιωδώς τα νέα ποιήματα. Θα ‘ναι η δεύτερη συλλογή αυτή  και μπορώ να πω ότι έχω πάει λίγο παραπέρα σε θέμα γραφής. Είναι μια συλλογή από εικόνες σημερινές και γραμμένη εξ’ ολοκλήρου στο δρόμο. Ακόμη όμως έχω μια επετειακή παρουσίαση των Μικρών Σημαντικών το Μάρτιο για τον ένα χρόνο κυκλοφορίας.

Ευχαριστούμε πολύ!