Το «Γένεσις Νο 2», για δεύτερη σαιζόν επιστρέφει στο ΠΛΥΦΑ για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων (περισσότερα για την παράσταση δείτε εδώ). Η μία εκ των πρωταγωνιστών, Διαλεχτή Προυσανίδου, μίλησε στην ιστοσελίδα μας για την παράσταση.
Κυρία Προυσανίδου, πείτε μας λίγα λόγια για το «Γένεσις Νο2».
Το Γένεσις Νο 2 πραγματεύεται υπαρξιακά ερωτήματα του ανθρώπου, με τα οποία θα λέγαμε συχνά αποφεύγουμε να αναμετρηθούμε ανοιχτά. Εδώ όμως ο συγγραφέας αξιοποιώντας το χιούμορ και το σαρκασμό, μας προσκαλεί σε ένα παιχνίδι αναστοχασμού της ζωής, απολαυστικό και απελευθερωτικό! Αυτή ήταν κι η δική μου αίσθηση όταν άκουσα πρώτη φορά τον τελευταίο μονόλογο/τραγούδι το «Εγώ» από την Καλή, την σκηνοθέτιδά μας. Κάπως, έτσι, γνωρίσαμε το έργο και φτάνοντας στο σήμερα ετοιμαζόμαστε πια για το δεύτερο κύκλο παραστάσεων του Γένεσις Νο2.
Είστε συνιδρύτρια της Ομάδας Θεάτρου ETÚTI. Πώς προέκυψε η δημιουργία της;
Η Ομάδα Θεάτρου ETÚTI δημιουργήθηκε το 2021, από το Βασίλη, τη Μαριτίνα, τη Χαριτίνη, τον Τάσο και εμένα, απόφοιτοι όλοι της δραματικής σχολής «Αρχή» της Νέλλης Καρρά. Από νωρίς εκεί μπήκαμε στην φιλοσοφία ότι το θέατρο είναι ομαδική δουλειά. Έχουμε κοινές αξίες και βρίσκουμε τον τρόπο να συγκλίνουμε σε κάτι, τη στιγμή που είμαστε πέντε αρκετά διαφορετικοί άνθρωποι. Καθένας και καθεμιά φέρνει κάτι διαφορετικό, κάτι παραπάνω, κάτι που χρειάζεται. Μετά τη σχολή, λοιπόν, είχαμε την ίδια όρεξη και αποφασιστικότητα να ιδρύσουμε μια εταιρεία, και να ξεκινήσουμε δικές μας παραγωγές, να κάνουμε δηλαδή ότι χρειάζεται για να μπορούμε να δημιουργούμε δικές μας παραστάσεις. Υποστηρικτικά λειτούργησε σε αυτό, το γεγονός ότι κάθε μέλος των ETÚTI έφερνε όλη την εμπειρία, τις γνώσεις του στην ομάδα, καθώς εργαζόμασταν ήδη στο θέατρο είτε ως ηθοποιοί, είτε σε άλλους ρόλους. Κοινή μας επιθυμία είναι να παίζουμε, είμαστε ηθοποιοί, και το να έχεις συμπαίκτες που θαυμάζεις για μένα είναι τύχη! Είμαι πολύ χαρούμενη για την πορεία μας και ανυπομονώ για τα όσα θα ακολουθήσουν.
Μπορεί η καθημερινότητα να προσεγγιστεί με χιούμορ;
Βλέπεις ανθρώπους να διατηρούν το χιούμορ τους, σε στιγμές που αντιμετωπίζουν κάποια ασθένεια, το θάνατο, παράφορες αδικίες, πολέμους, και ότι άλλο ξεπερνά την ανθρώπινη λογική και σκέφτεσαι «πώς το κάνουν;». Ίσως το χιούμορ να ανήκει σε αυτή την πλευρά της ανάγκης για επιβίωση, είτε σε μια συνθήκη που ο άνθρωπος εγκληματεί ως προς το είδος του, είτε σε μια φαινομενικά ειρηνική συνθήκη ευδαιμονίας που κρύβει μέσα της πολλή βία. Μια φράση στο έργο που σκέφτομαι συχνά λέει «Παντού και γύρω μας η βία μας κυκλώνει», και αυτό το αισθάνεσαι στην καθημερινότητα, όσο προνομιούχος και να είσαι, το βλέπεις να συμβαίνει παντού. Το χιούμορ και η απαραίτητη ελαφράδα σε όσα μας συμβαίνουν, ίσως μας φέρνουν πιο κοντά στην αισιοδοξία. Προσωπικά χρειάζομαι το χιούμορ στη ζωή μου και οι στιγμές που το χάνω, είναι ένα σημάδι πως έχω ξεπεράσει τα όριά μου. Ευτυχώς εκεί υπάρχουν δίπλα σου άνθρωποι να σου υπενθυμίζουν, ότι δεν χρειάζεται να τα παίρνεις όλα τόσο στα σοβαρά.
Τι είναι αυτό που σίγουρα υπάρχει στη ζωή;
Ομορφιά. Αυτό που μου προσφέρει εμένα αυτή δουλειά είναι ότι από τη στιγμή που μπήκα κιόλας στη δραματική σχολή, άρχισα να παρατηρώ τον κόσμο αλλιώς. Αν δεν πιστεύεις σε κάτι που κρύβει μέσα του φως, αγάπη, ομορφιά, όπως και αν αυτό το ονομάζει κανείς, τότε τι μένει να μοιραστείς με τους ανθρώπους στη ζωή και στο θέατρο;
Κινηματογράφος ή θέατρο;
Δεν υπάρχει για μένα ακριβώς δίλημμα, γιατί είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Το θέατρο το χρειάζομαι στην καθημερινότητά μου, με ισορροπεί, και θα συνεχίσω να το κάνω όσο βρίσκω τον χώρο και τον τρόπο να το έχω στη ζωή μου. Οι ηθοποιοί παίζουν καθημερινά ένα κυνηγητό ανάμεσα στο όνειρο και το βιοπορισμό. Η δουλειά μας δεν αναγνωρίζεται, δυστυχώς, και είναι γνωστό αυτό πια με τις τελευταίες εξελίξεις στην κοινωνία και τις συνεχείς διεκδικήσεις του κλάδου. Στον κινηματογράφο με γοήτευε πάντα ότι δημιουργείται ένα ολόκληρο σύμπαν σε κάθε ταινία/ιστορία δίνοντας σημασία στην παραμικρή λεπτομέρεια, το οποίο αποτυπώνεται στο χρόνο με ένα πολύ διαφορετικό τρόπο, μένει κάτι ανεξίτηλο και χρειάζονται πραγματικά πολλοί άνθρωποι για να το διαμορφώσουν αυτό μαζί, οπότε ναι θα απαντούσα και για τα δύο!
Ετοιμάζετε νέα δουλειά;
Ναι. Έχουμε ετοιμάσει μια παιδική θεατρική παράσταση τη ΛΕΜόΝΙΚΑ για παιδιά ηλικίας 3-8 ετών, που μιλάει για την αποδοχή του διαφορετικού, μέσα από υλικά γνώριμα για τα παιδιά με πολύ χρώμα, περιπέτεια, χιούμορ και παιχνίδι! Είναι μια πολύ προσωπική δουλειά της ομάδας (ιδέα/σύλληψη/κείμενο/σκηνοθεσία) που έγινε με την πολύτιμη βοήθεια της Δήμητρας Σύρου και έχει ξεκινήσει το ταξίδι της σε σχολεία και φεστιβάλ.
Σας ευχαριστούμε πολύ!
Facebook
Twitter
Tumblr
RSS