Η Κωνσταντίνα Λιβιεράτου μας παρουσιάζει την «Απαγωγή του μνηστήρος»!

Εδώ και λίγο καιρό κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος το πρώτο βιβλίο της Κωνσταντίνας Λιβιεράτου «Η απαγωγή του μνηστήρος», μια ιστορία αγάπης και πάθους μιας Κρητικιάς και ενός Κεφαλλονίτη (περισσότερα για το βιβλίο δείτε εδώ).

Πέραν του γεγονότος ότι η νουβέλα βασίζεται σε πραγματική ιστορία, το στοιχείο εκείνο που της προσδίδει μεγαλύτερη αμεσότητα και οικειότητα είναι πως η ηρωίδα ήταν η γιαγιά της συγγραφέως.

Κυρία Λιβιεράτου, πώς αποφασίσατε να γράψετε μια οικογενειακή ιστορία;

Tην ιστορία της γιαγιάς την άκουγα και την ξανάκουγα από τα χείλη του πατέρα μου, από μικρό παιδί. Ήταν το μέγα τραύμα του ο πρόωρος χαμός της, η προδοσία του αδελφού της… η ορφάνια του και ό,τι αυτή του επιφύλασσε στη συνέχεια.

Ήταν σαν χρέος για μένα να μιλήσω δυνατά για ό,τι τον στοίχειωνε.

Ομολογώ όμως ότι αν δεν μάθαινα πρόσφατα την ιστορία της απαγωγής, δεν θα το αποφάσιζα. Είναι τόσο απίστευτη κι αστεία, τόσο ανατρεπτική για τις αρχές του προηγούμενου αιώνα…που νομίζω ότι θα κερδίσει τη προσοχή του αναγνώστη, ξεπερνώντας τα ενδοοικογενειακά μας που ίσως να μην ενδιαφέρουν και τόσο.

Πόσο χρονικό διάστημα σας πήρε η συγγραφή;

Μερικούς μήνες. Έγραφα απνευστί. Οι διορθώσεις βέβαια, μου πήραν άλλους τόσους.

Θυμάστε πότε πρωτακούσατε την ιστορία της γιαγιάς σας και ποιο συναίσθημα σας γεννήθηκε;

Από μικρή έως πρόσφατα που έμαθα για την πιο επαναστατική της πράξη, καμαρώνω για τη γιαγιά μου. Την «έβλεπα» σαν βράχο που άντεξε πολλούς κεραυνούς, δυνατή κι ακλόνητη…και τώρα, σαν μια αμαζόνα που πήρε με το σπαθί της αυτό που ποθούσε. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να την παρομοιάσω με τις ηρωίδες αγωνίστριες σε μάχες και πολέμους- έζησε εν καιρώ ειρήνης εξάλλου.

Απλά θέλω να πω ότι και μια απλή γυναίκα της επαρχίας, με μόνο ρόλο τότε της μάνας, δούλας, αγρότισσας, πλύστρας, μπαλωματούς, κατάφερε να βγει στο προσκήνιο και να πρωταγωνιστήσει στη δική της ζωή.

Να αποφασίσει η ίδια για αυτήν!

Πιστεύετε ότι έχετε κληρονομήσει στοιχεία από τη γιαγιά σας;

Πιστεύω ότι είμαι «φτυστή» η γιαγιά μου. Έχω σαφώς το δικό της ασυμβίβαστο, τη μαχητικότητα, την απέχθεια προς τας υποδείξεις. Τρέμω μόνο μην έχω και τη δική της τύχη.

Ποιο σχόλιο που ακούσατε για το βιβλίο σας έκανε μεγαλύτερη εντύπωση;

Μου έκανε εντύπωση η άμεση αποδοχή του, τα ευνοϊκά σχόλια από τους περισσότερους που το διάβασαν, τους λίγους αυτούς μήνες που κυκλοφορεί, αλλά πραγματικά με άγγιξαν τα σχόλια των ολίγων, που εκτίμησαν το πυκνό κείμενο, το μικρό μέγεθος, το στιλ της γραφής. Γιατί αυτό μ’ αρέσει και εμένα στους συγγραφείς που ξεχωρίζω. Και γράφω όπως θα μου άρεσε να διαβάζω.

Έχετε εργαστεί πολλά χρόνια ως κειμενογράφος. Πώς νιώσατε όταν πήρατε τυπωμένο στα χέρια σας το δικό σας βιβλίο;

Για slogan και σενάρια ταινιών, έχω βραβευτεί στο χώρο της διαφήμισης. Πόσο εφήμερη, πόσο αστραπιαία όμως ήταν εκείνη η ικανοποίηση!

Πόσο γρήγορα πέρασαν και ξεχάστηκαν εκείνες οι επιτυχίες…

Όταν πήρα στα χέρια το βιβλίο μου, ήταν σαν να κρατούσα το πρώτο μου μωρό. Είχα κοιλοπονέσει μήνες, είχα κλάψει στη γέννα, και τώρα είχα ένα μικρό που όλο γέλαγε.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο και ο αγαπημένος σας συγγραφέας;

Αν πρέπει να διαλέξω μόνον έναν- εξαιρετικά σκληρό το βρίσκω, αλλά ας είναι… «Ο Ξένος» του Α. Καμύ. Αυτός ο συγγραφέας με σημάδεψε, από την εφηβεία μου.

Αν μου επιτρέπετε έναν ακόμα όμως – μια πιο πρόσφατη αγάπη: Ο Ρεϊμόντ Κάρβερ και όλα του τα διηγήματα.

Ετοιμάζετε κάποιο νέο βιβλίο;

Το επόμενο βιβλίο είναι έτοιμο και θα κυκλοφορήσει το 2019. Είναι μια νουβέλα και πέντε διηγήματα.

Σας ευχαριστούμε πολύ!