Λία Νικολάου: «Η αγάπη είναι τελικά η μοναδική αποσκευή που θα πάρουμε μαζί μας»

Το νέο μυθιστόρημα της Λίας Νικολάου «Να μ’ αγαπάς» κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Βακχικόν (περισσότερα για το βιβλίο δείτε εδώ). Πρόκειται για μια εκ βαθέων εξομολόγηση, μια κατάθεση ψυχής των πιο κρυφών ανασφαλειών, φόβων, αλλά και των μεγαλύτερων ελπίδων και ονείρων.

Κυρία Νικολάου, πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο.

Το «Να μ’ Αγαπάς» είναι ένα μυθιστόρημα όπου εντός του εκφράζεται, με όλα τα χρώματα που μπορούν να της αποδοθούν, η αληθινή, ανυπόκριτη αγάπη. Πρόκειται για μία λυρική ερωτική επιστολή που αποσκοπεί στη διαχείριση της απώλειας και των μύχιων φόβων που βασανίζουν το νου και την ψυχή όλων των ανθρώπων κατά περιόδους στη ζωή τους. Είναι μία ιστορία για την αφοσίωση και την ολοκληρωτική παράδοση. Και είναι βεβαίως και μία κατάθεση ψυχής. Τόσο της δικής μου ψυχής, όσο και των ηρώων του βιβλίου μου.

Ο χρόνος είναι πάντα εχθρός ή υπάρχει κάποιο συναίσθημα που τον νικά;

Πολύ με έχει απασχολήσει αυτό. Το τί θα μπορούσε να νικήσει τον χρόνο… Κατέληξα στο συμπέρασμα πως μόνο η αγάπη, μονάχα αυτό το μεγαλειώδες συναίσθημα που συχνά μέσα στην καθημερινότητά μας απαξιούμε, μπορεί να νικήσει τα πάντα, ακόμη και τον χρόνο. Μάλιστα υποστηρίζω πως, είναι η αγάπη τελικά η μοναδική αποσκευή που θα πάρουμε μαζί μας φεύγοντας από αυτή τη ζωή.

Τί πρέπει να βάλουμε στην άκρη ώστε να κάνουμε χώρο για να έρθει η αγάπη στη ζωή μας;

Το Εγώ μας. Τον εαυτό μας. Αφού όμως πρώτα έχουμε δουλέψει μαζί του, τον έχουμε γνωρίσει από άκρη σε άκρη του, ώστε να ξέρουμε καλά τα όριά μας και τί συμβιβασμούς είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε. Ώστε να μην πληγώσουμε την αγάπη όταν θα έρθει να μας βρει…

Πιστεύετε στην τύχη και στο «για πάντα»;

Πιστεύω απόλυτα στο «για πάντα»! Είναι ριζωμένο βαθιά μέσα μου πως τίποτα δεν συμβαίνει στη ζωή μας τυχαία (άρα δεν πιστεύω στην τυχαιότητα των πραγμάτων), κι όλα, καλά και άσχημα που βιώνουμε, αποσκοπούν σε ένα και μόνο πράγμα: να αποκομίσει η ψυχή εμπειρίες, να πλουτίσει, γυρνώντας πίσω στην αέναη φύση της.

Αρκείται ποτέ ο άνθρωπος σ’ εκείνα που έχει;

Ο άνθρωπος είναι το πιο ανικανοποίητο ζώο. Δεν έχει μάθει να αρκείται σε αυτά που έχει και γι’ αυτό πραγματικά ευτυχισμένος δεν θα είναι ποτέ. Και χρησιμοποιώ τη φράση «δεν έχει μάθει» γιατί εδώ έρχεται η κοινωνία να παίξει το ρόλο της. Μεγαλώνοντας διδασκόμαστε να ζητάμε όλο και περισσότερα, είτε από το περιβάλλον μας είτε από τον ίδιο μας τον εαυτό…

Τί είναι για εσάς ελευθερία και ευτυχία;

Ελευθερία είναι να μπορώ να είμαι ο εαυτός μου χωρίς κανείς να μου επιβάλει νόρμες. Να μιλώ ελεύθερα για αυτά που θέλω και γι’ αυτό που είμαι – πάντα με ευγένεια, αγάπη και σεβασμό προς τους συνανθρώπους μου -. Να αγαπάω τον άνθρωπο που ποθεί η καρδιά μου χωρίς να κρίνομαι, να έχω ίσα δικαιώματα με όλους τους άλλους ανθρώπους και τέλος, να κρίνομαι μονάχα για τις ικανότητές μου δίχως τα συνήθη τεχνητά εμπόδια που βάζουν τα στερεότυπα της κοινωνίας.

Ευτυχία νιώθω όταν μπορώ να υπάρχω, να αναπνέω, να ζω και να δημιουργώ, σε αρμονία με τους άλλους ανθρώπους και το περιβάλλον μου, όντας πάντα όμως απολύτως ο εαυτός μου, χωρίς αναγκαστικούς συμβιβασμούς.

Πώς βιώνετε την περίοδο της καραντίνας;

Απολαμβάνοντας τον χρόνο που μου δόθηκε να κάνω περισσότερα εσωτερικά ταξίδια. Η καραντίνα, για τον άνθρωπο που επιθυμεί να αφουγκραστεί τα εντός του, είναι μία μοναδική ευκαιρία για να αντλήσει μέσω της μοναχικότητας τις βαθύτερες επιθυμίες του. Κι αργότερα, όταν όλα αυτά περάσουν, που θα έχει χρόνο για να τις εκφράσει, θα γνωρίζει τον τρόπο αφού θα έχει βγει από αυτή τη δοκιμασία λίγο καλύτερος άνθρωπος.

Ετοιμάζετε νέο βιβλίο;

Ετοιμάζω δύο. Ένα νεογέννητο που μεγαλώνει λέξη τη λέξη κι ευελπιστώ σύντομα να το τελειώσω, όπου ασχολούμαι με άλλο ένα θέμα που με απασχολεί πολύ και είναι η κρυφή ζωή των ανθρώπων που, για οποιοδήποτε λόγο, αποφεύγουν να είναι ο εαυτός τους, ενώ δουλεύω και πάνω σε ένα παλαιότερο έργο μου που έχει έρθει θαρρώ η ώρα του να αναπτυχθεί και να αναζητήσει τη δική του ζωή.

Σάς ευχαριστούμε πολύ!

Σας ευχαριστώ από καρδιάς για αυτή την όμορφη συνέντευξη!