Νέος στην ηλικία, αλλά όχι στη συγγραφή, ο Λευτέρης Μπούρος, μετά το βιβλίο του «Ερασιτέχνες Δολοφόνοι», επανέρχεται με το πρώτο βιβλίο της pulp noir σειράς DRIFTER «Το Xέρι του Νεκρού» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Bell (περισσότερα για το βιβλίο δείτε εδώ).
Κύριε Μπούρο, πείτε μας λίγα για το νέο σας βιβλίο.
Αρχικά θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για την πρόσκληση. Το νέο μου βιβλίο, με τίτλο «Το Χέρι του Νεκρού», κυκλοφορεί από τον Ιούνιο σε βιβλιοπωλεία και περίπτερα, από τις εκδόσεις BELL. Ουσιαστικά, πρόκειται για το πρώτο μυθιστόρημα της pulp-noir σειράς Drifter. Η θεματολογία του είναι μέσα στο γενικότερο πλαίσιο του αστυνομικής λογοτεχνίας, καθώς υπάρχουν εγκλήματα, αστυνομικές διαδικασίες, ανατροπές και όλα τα παρόμοια, αλλά ο αναγνώστης μπορεί να καταλάβει από τις πρώτες κιόλας σελίδες ότι έχει να κάνει με κάτι περισσότερο από «ένα ακόμη» αστυνομικό μυθιστόρημα: Στο «Drifter #1 Το Χέρι του Νεκρού», το βάρος πέφτει στην αντίπερα όχθη, οι πρωταγωνιστές δεν είναι αστυνόμοι ή ιδιωτικοί ντετέκτιβ, αλλά κατά κύριο λόγο, είναι οι ίδιοι ”οι παράνομοι” της υπόθεσης.
Οι περιγραφές του βιβλίου είναι τόσο ρεαλιστικές, να υποθέσουμε επειδή είστε γνώστης της περιοχής; Όταν περπατάτε στους δρόμους που αναφέρατε στις σελίδες του, είστε πάντα ο Λευτέρης Μπούρος ή γίνατε κάποια στιγμή ο ήρωάς σας;
Είναι γεγονός ότι γνωρίζω καλά την περιοχή, και αυτός ήταν άλλωστε και ο βασικός λόγος που έκανα τα γεγονότα να διαδραματίζονται σε εκείνους τους οικείους δρόμους. Η αληθοφάνεια που αναφέρετε παραπάνω είναι μεγάλη επιτυχία για μένα, και η επίτευξή της με απασχόλησε πάρα πολύ κατά τη συγγραφή. Τώρα, όσον αφορά τη σύνδεση με τον πρωταγωνιστή, νομίζω ότι όλοι όσοι γράφουν για φανταστικούς ήρωες, αποτυπώνουν στο χαρτί ένα πολύ προσωπικό τους κομμάτι. Έτσι έγινε και με μένα. Πολλές από τις σκέψεις και τις πράξεις του ήρωά μου, ήταν παλιότερα δικές μου – σκέψεις, τις περισσότερες φορές.
Έχετε κοινά με τον ήρωά σας;
Να, βέβαια, πολλά: Από τα διαμερίσματα που μείναμε, τις καφετέριες που δουλέψαμε, τους φίλους που είχαμε στο παρελθόν, μέχρι και κάποιες – χιουμοριστικές – απόψεις για τα κοινωνικά ζητήματα. Σε κάθε περίπτωση όμως, το καλό της μυθοπλασίας είναι ότι σου δίνει περιθώρια για να γίνεις οποιοσδήποτε θελήσεις. Επιτρέψτε μου να πω λοιπόν, ότι ο ήρωάς μου έχει μια – κάπως – πιο ενδιαφέρουσα ζωή και ιδιοσυγκρασία σε σχέση με τη δική μου.
Αν γυριζόταν το βιβλίο σε ταινία, ποιους ηθοποιούς θα επιλέγατε για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους;
Πολύ καλή ερώτηση! Σε αυτό το υπέροχο και (μάλλον φανταστικό σενάριο) πρώτα θα διάλεγα το σκηνοθέτη. Νομίζω ότι η ατμόσφαιρα του έργου θα ταίριαζε περισσότερο σε κάποια ταινία του Γκάι Ρίτσι, μιας και η πλοκή και η τελική έκβαση είναι επηρεασμένες από δικές του δουλειές (π.χ «Snatch», «Lock Stock and two smoking barrels», κλπ). Από εκεί και πέρα, ο Έντουαρντ Νόρτον είναι ένας ηθοποιός που θαυμάζω από πάντα και θα μπορούσα να τον φανταστώ στο ρόλο του πρωταγωνιστή, η Μαρία Ναυπλιώτου θα ταίριαζε γάντι στον μοιραίο ρόλο της Ξένιας, ο Μάκης Παπαδημητρίου θα έκανε έναν υπέροχο «Φούσκα»… Τα ανακάτεψα λίγο, το ξέρω, αλλά αν αυτό το ενδεχόμενο παρουσιαστεί στα αλήθεια κάποτε, ίσως και να αντικαταστήσω τον Έντουαρντ, λόγω… τεχνικών δυσκολιών.
«Η μοίρα είναι ταμίας της ζωής». Μέχρι στιγμής στη ζωή σας, πώς πιστεύετε ότι σάς έχει φερθεί η μοίρα; Έχετε κάνει καλό «ταμείο»;
Πραγματικά δεν θα μπορούσα να είμαι περισσότερο ευχαριστημένος. Στα της συγγραφής είμαι πολύ τυχερός, μιας και μέσα σε λίγα χρόνια έχουν κυκλοφορήσει ήδη δύο βιβλία μου που διαβάζονται και αγαπιούνται από το κοινό, στα επαγγελματικά μου είμαι εξίσου τυχερός, μιας και εργάζομαι στο αντικείμενο των σπουδών μου, σε πολύ δύσκολους καιρούς. Να είμαστε υγιείς, και τα καλύτερα είναι μπροστά μας.
Ποιο βιβλίο θα θέλατε να είχατε γράψει εσείς;
Δύσκολη ερώτηση. Με την πρώτη σκέψη θα έλεγα το 1984 του Τζόρτζ Όργουελ. Ο λόγος, μπορεί να εξηγηθεί ως εξής: Είναι πολύ μεγάλη επιτυχία το να μπορεί κάποιος συγγραφέας να παρουσιάζει με αληθοφανή τρόπο γεγονότα του παρελθόντος ή του παρόντος. Αυτό που έκανε όμως ο Όργουελ με το 1984 όμως – η ικανότητά του δηλαδή, να μπορέσει να γράψει μια δυστοπία που μοιάζει να γίνεται σιγά σιγά πραγματικότητα – τον ανεβάζει σε ένα υψηλότερο επίπεδο ενσυναίσθησης.
Διαβάζουν οι νέοι της γενιάς σας βιβλία;
Εάν κάναμε αυτή την κουβέντα πριν από πέντε χρόνια, θα απαντούσα κατηγορηματικά όχι. Τον τελευταίο καιρό όμως παρακολουθώ μια ροπή προς την ανάγνωση και μια ολοένα αυξανόμενη υποστήριξη της Ελληνικής λογοτεχνικής παραγωγής. Φυσικά σε αυτό έχουν παίξει ρόλο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ίσως και τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης. Πιστεύω λοιπόν ότι η στάση ζωής πολλών νέων (μαζί και η δική μου) έχει αλλάξει προς το καλύτερο, και είμαι αισιόδοξος για την αύξηση του αναγνωστικού κοινού τα επόμενα χρόνια.
Πότε να περιμένουμε το επόμενο βιβλίο;
Με τους ρυθμούς που προχωράει σήμερα το Drifter #2, είμαι βέβαιος ότι θα το έχουμε στα χέρια μας μέσα στο 2021, από τις εκδόσεις BELL.
Σας ευχαριστούμε πολύ!
Facebook
Twitter
Tumblr
RSS