Κοινωνία

Αφροδίτη Κυριαζή: Εκθέτει και «εκτίθεται» στο clevernews.gr

Ένα νέο κορίτσι, με σπινθηροβόλο βλέμμα, που μιλώντας μαζί της αντιλαμβάνεσαι πως τελικά υπάρχουν νέοι άνθρωποι με πάθος, διάθεση για ζωή, για προσφορά και πείσμα πως όσο και να μας παρασέρνει το ρεύμα, εμείς δε θα σταματήσουμε ποτέ να κολυμπάμε…

Η Αφροδίτη Κυριαζή είναι αρχιτέκτων -μηχανικός με ευρύ σχεδιαστικό φάσμα εργασιών στους τομείς των κατασκευών, σύγχρονων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων, οικιών, καταστημάτων, μεγάλων έργων, αποτύπωση βιομηχανικών κτιρίων, κατασκευή μακετών. Παράλληλη απασχόληση της είναι η διακόσμηση και ανακαίνιση εσωτερικών και εξωτερικών χώρων. Διατηρεί Τεχνικό γραφείο μελετών στη Καλαμάτα.

Ταυτόχρονα με την Αρχιτεκτονική, ασχολείται με τη Τέχνη της ζωγραφικής δημιουργώντας έργα με μολύβι, κάρβουνο, λάδι και ακρυλικά.
Η τελευταία σειρά έργων της αναφέρεται στο κλασσικό-vintage όχημα. Οι επιρροές της καλλιτέχνιδας από την κλασσική και την μοντέρνα τέχνη της επέτρεψαν να διαμορφώσει ένα προσωπικό ύφος, με αποτέλεσμα τη μοναδικότητα στο σχεδιασμό των ρετρό οχημάτων.
Τα οχήματα της ταξιδεύουν μέσα στο χωρόχρονο ανταλλάσοντας με το περιβάλλον -όπου κάθε φορά βρίσκονται -χρώματα και ύλη.
Με αυτήν την ελεύθερη απόδοση, η καλλιτέχνης θέλει να επιτύχει την τάση που έχουν τα οχήματα να προσαρμόζονται και να ενσωματώνονται στο περιβάλλον της κάθε εποχής – δεκαετίας- που διανύουν και έτσι να διατηρούνται και να ζουν μέχρι σήμερα.

Αφροδίτη, ποια παιδική ανάμνηση σε έχει στιγματίσει και γιατί;

Πολλές Κυριακές, η μητέρα μου καθότανε και ζωγράφιζε με τις ώρες, ενώ ο πατέρας μου, ως πολυμήχανος, επισκεύαζε το αυτοκίνητό του (το πρώτο αυτοκίνητο που είχε αποκτήσει ενώ ήτανε φοιτητής ακόμα). Η παιδική ανάμνηση πήρε σάρκα και οστά, όταν μου ήρθε η επιθυμία ,πριν 2 χρόνια, να ζωγραφίσω εκείνο το αυτοκίνητο του πατέρα μου. Το περίεργο είναι ότι ήταν Κυριακή όταν ξεκίνησα το έργο και Κυριακή όταν το τελείωσα. Το έργο πήρε τον τίτλο παιδικές αναμνήσεις.

Τί θεωρείς αφετηρία στη ζωή σου;

Όταν γεννιέσαι.. ίσως ούτε τότε.. απλά αλλάζουν τα κεφάλαια, γιατί όλες οι καταστάσεις στις οποίες εμπλεκόμαστε είναι κομμάτια του puzzle που κάποια στιγμή σου αποκαλύπτουν την εικόνα. Μια εικόνα που την έχεις χτίσει κομμάτι κομμάτι.. αλλά τίποτα δε σταματάει εκεί… παρόλα τα σαφή όρια του puzzle, την τελεία στο τέλος του κάθε κεφαλαίου, ο άνθρωπος βρίσκει ένα λόγο για να συνεχίσει, γυρίζοντας σελίδα.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σου προορισμός και γιατί;

Δεν υπάρχει για μένα αγαπημένος προορισμός. Λατρεύω το να βρίσκομαι μέσα στο αυτοκίνητό μου και να εξερευνώ ένα νέο μέρος.

Μία φιλοδοξία ή ένα όνειρό σου;

Να υπάρχουν ολοένα γύρω μου άνθρωποι που να με εμπνέουν και να τους εμπνέω.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο απωθημένο σου που δεν έχεις καταφέρει ποτέ ως τώρα;

Δεν μπορώ να πω ότι έχω απωθημένα, στόχους ναι, αλλά απωθημένα όχι, τουλάχιστον όσον αφορά το συνειδητό κομμάτι της ψυχής μου.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας και ποιο το αγαπημένο σας βιβλίο;

Το «οι αόρατες πόλεις» του Ίταλο Καλβίνο, που είναι ένα βιβλίο με χιλιάδες εικόνες, δίχως μια εικόνα.

Τί σημαίνει για εσένα πίστη;

Πρώτα πρέπει να πιστέψουμε, μετά πιστεύουμε.

Πώς αντιλαμβάνεσαι την κρίση;

Μια Κρίση είναι θα περάσει… εύχομαι να περάσει σύντομα, χωρίς πολλές ακόμα άσχημες επιπτώσεις.