Γεωργία Τάτση: «Πολύ συχνά και  ο προορισμός γίνεται καταστροφή»

Δέκα χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία, επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν ο «Χορός στα ποτήρια» της Γεωργίας Τάτση (περισσότερα δείτε εδώ). Πρόκειται για μια σπονδυλωτή ιστορία που αποτελείται από τρεις φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους ιστορίες, που όμως συνθέτουν το όλον.

Κυρία Τάτση, πείτε μας λίγα λόγια για το «Χορό στα ποτήρια».

Ο χορός στα ποτήρια είναι ένα βιβλίο για τον θάνατο με την κυριολεκτική και τη μεταφορική του σημασία.

Αποτελείται από τρία μέρη:  «Ο χορός των μεταμφιεσμένων», «Λαγός στιφάδο» και «Ο νεκρός μιλάει».

Αναφέρεται στη ζωή του Αλέξανδρου, που την περίοδο της δικτατορίας μεταναστεύει στο Μάλμε της Σουηδίας, φέροντας μαζί του -όπως είναι φυσικό- τα τραύματα και το πένθος του εμφυλίου, πένθη και τραύματα ατομικά και συλλογικά.

Εκεί βιοπορίζεται καθαρίζοντας τζάμια πολυώροφων κτιρίων, μαθαίνει τη γλώσσα, σπουδάζει, ερωτεύεται και στρώνει τη ζωή του ως τη στιγμή που ένα γράμμα της αδελφής του τον πληροφορεί για τον βασανισμό του αγαπημένου του ξαδέλφου από την χούντα των συνταγματαρχών.

Από εκείνη τη στιγμή  ο Αλέξανδρος κάνει σκοπό της ζωής του την εκδίκηση, θέλει να τιμωρήσει τον βασανιστή και σχεδιάζει την τιμωρία του βήμα βήμα. Κάποια στιγμή οι δύο αυτοί άντρες θα συναντηθούν στο πανηγύρι του χωριού όταν ο Αλέξανδρος χορεύει την «Παπαδιά», έναν αυτοσχεδιαστικό χορό πάνω στα ποτήρια, αλλά…

Στο δεύτερο μέρος παρακολουθούμε τη ζωή του βασανιστή από την παιδική του ηλικία ως το θάνατό του και στο τρίτο όταν πια ο βασανιστής είναι νεκρός, τον ακούμε να δίνει την δική του εκδοχή για όσα συνέβησαν.

Πού είσαι πιο πολύ ξένος,  στην πατρίδα σου ή ξένος σε άλλη χώρα;

Με έναν τρόπο παντού ξένος είσαι. Βαρύτερο πάντως να είσαι ξένος στον τόπο σου, αβάσταχτο.

Ο κόσμος βαδίζει γρήγορα για να φθάσει στον προορισμό του ή για να φύγει από εκεί που είναι;

Ο κόσμος βαδίζει γρήγορα για να φύγει μακριά από την καταστροφή, όποια κι αν είναι η καταστροφή. Πολύ συχνά και  ο προορισμός γίνεται καταστροφή.

Ποιο τραγούδι θα χορεύατε στα ποτήρια της ζωής σας;

Όλοι το χορό στα ποτήρια χορεύουμε. Προσπαθούμε  να ισορροπήσουμε πάνω στο γυαλί, μετεωριζόμαστε ανάμεσα την πτήση και την πτώση. Αυτό δεν είναι η ζωή;

Πιστεύετε στην τύχη; Μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει τη μοίρα του;

Μπορεί εν μέρει. Η ζωή είναι απρόβλεπτη. Δεν είμαστε κύριοι της ζωής μας, όχι. Δε βλέπετε τι γίνεται γύρω μας; Πόλεμοι, οικολογική καταστροφή, κλιματική κρίση. Ο παραλογισμός στο μεγαλείο του.

Κλειστό ή Αθήνα;

Το Κλειστό, εννοώ τον γενέθλιο τόπο, τον κουβαλάει κανείς όπου κι αν βρίσκεται,  δεν διαχωρίζονται αυτά, τον τόπο που είδαμε το πρώτο φως τον φέρουμε μέσα μας και τον μεταφέρουμε όπου  ζούμε.

Ετοιμάζετε νέο βιβλίο;

Ναι, ετοιμάζω κάτι. Παλεύω μαζί του καθημερινά. Ακόμα κι όταν δεν γράφω στο πληκτρολόγιο, γράφω στο μυαλό μου. Το γράφω, το σβήνω, το ξαναγράφω. Εκεί βρίσκομαι.

Ευχαριστούμε πολύ!