Μαργαρίτα Αλευρίδη: «Η προδοσία και η αφοσίωση είναι όψεις του ίδιου νομίσματος»

Μπορεί να φαίνεται μακρινό, αλλά ήταν μόλις πέρυσι που στέλναμε Β6 για να μπορέσουμε να μετακινηθούμε. Μετακίνηση προς τα πού, σε τί δεν έχει σημασία, αν η υπάρχει αφοσίωση ή προδοσία ως προς τον προορισμό. Η Μαργαρίτα Αλευρίδη με τις έξι ιστορίες της («Β6» από τις εκδόσεις Εύμαρος) φωτίζει πολλά σκοτεινά σημεία της ανθρώπινης ψυχής , λυτρώνοντας πληγές ή γεννώντας όνειρα (περισσότερα για το βιβλίο δείτε εδώ).

Κυρία Αλευρίδη, πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο «Β6».

Το Β6 είναι έξι ιστορίες με κεντρικό άξονα τις έννοιες της προδοσίας αλλά και της άνευ όρων αφοσίωσης. Είναι οι ιστορίες εκείνες που στις ώρες των εξομολογήσεων θα αφήσουμε για το τέλος, γιατί φέρουν εντός τους την αίγλη ενός παράτυπου ηρωισμού, τη μεγαλύτερη νίκη αλλά και την πιο καθοριστική ήττα. Μιλούν για τον φόβο, την απομόνωση, τη ματαιοδοξία, την ακύρωση αλλά και την αγάπη, την ελπίδα, την λαχτάρα για μια νέα αρχή. Σε όλες τους, οι ήρωες μου βιώνουν το τίμημα των επιλογών τους ψάχνοντας μέσα τους για ένα σκασιαρχείο ή μια μικρή νοθεία προκειμένου να την σκαπουλάρουν, έστω την τελευταία στιγμή, από τελεσίγραφα που επιμένουν να τους κρατούν αιχμάλωτους σε τραύματα βαθιά. Πρόκειται για ανθρώπους καθημερινούς που την ώρα μιας καθοριστικής αναμέτρησης παλεύουν να χωρέσουν σε άλλες διαστάσεις από εκείνες που έχουν συνηθίσει, είτε αυτές είναι μικρότερες είτε μεγαλύτερες.

Η καραντίνα λειτούργησε θετικά ή αρνητικά για εσάς;

Λειτούργησε σαφώς αρνητικά, όπως θα λειτουργούσε οτιδήποτε πλαισιώνεται από συναισθήματα φόβου και αβεβαιότητας. Πέραν όμως αυτών, το σημαντικότερο είναι πως σε αυτά τα δύο χρόνια της πανδημίας, βγήκαν στην επιφάνεια ιδιοσυγκρασίες αδιανόητες, οι οποίες υποβοήθησαν συνθήκες πόλωσης και διχόνοιας και ό,τι άλλο εμποδίζει μια κοινωνία να λειτουργεί ως κοινότητα.

Προδοσία και αφοσίωση. Ποιο από τα δύο είναι σημαντικότερο να συναντήσει ή να μη συναντήσει κανείς στη ζωή του;

Η εύκολη απάντηση είναι να μην συναντήσει κανείς στη ζωή του την προδοσία. Ποιος θα ήθελε να προδοθεί; Ούτε ένας. Παρόλα αυτά θεωρώ πως τόσο η προδοσία όσο και η αφοσίωση είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. Είναι αλλήλοις υποκινούμενες συνθήκες. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία από τις δύο ανεξάρτητα από την άλλη. Γι αυτόν τον λόγο άλλωστε, σε τέτοιες καταστάσεις, δεν υφίσταται επί της ουσίας σαφής οριοθέτηση μεταξύ των ρόλων του θύτη και του θύματος, παρά μόνο στιγμιαία, την ώρα της εναλλαγής τους. Οι ρόλοι αυτοί είναι εναλλασσόμενοι, δεν είναι στατικοί. Εναλλασσόμενοι και ενδεχομένως σφετεριζόμενοι και από τις δύο πλευρές. Κατά την προσωπική μου άποψη, είμαστε ο τρόπος που προδώσαμε ή αφοσιωθήκαμε, που μας πρόδωσαν ή μας αφοσιώθηκαν αλλά κυρίως ο τρόπος που επιθυμήσαμε να προδοθούμε ή να αφοσιωθούμε.

Η συνήθεια είναι βία ή λύτρωση;

Μέσα στο Β6 η έννοια της συνήθειας προσδιορίζεται ως μια μορφή ύπουλης καθημερινής βίας. Προσωπικά, αν και αγαπώ τις συνήθειές μου, κατανοώ απόλυτα πως μία συνήθεια μπορεί να έχει κατά περίπτωση μεγαλύτερη δύναμη από ένα συναίσθημα ή μια απόφαση.

Όπως επίσης πως μπορεί να γίνει τροχοπέδη στο να κυνηγήσει κάποιος τις επιθυμίες ή τα όνειρά του. Μπορεί ακόμα να γίνει η ίδια μια λανθάνουσα επιθυμία. Μένουμε σε νεκρούς γάμους από συνήθεια, διατηρούμε φιλίες με ερωτηματικά από συνήθεια, εξοπλίζουμε τα παιδιά μας με όσα περιόρισαν κάποτε τα δικά μας όνειρα, από συνήθεια.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας φόβος;

Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι η ανελευθερία, η ασυδοσία, η αδράνεια και η απουσία λαχτάρας για όνειρα. Είναι τέσσερις συνθήκες που κατά τη γνώμη μου στερούν από το άτομο οποιαδήποτε πιθανότητα εξέλιξης. Κι επειδή το αποτύπωμα του συνόλου προκύπτει ως συνισταμένη των ιδιοσυγκρασιών των μονάδων του, με φοβίζουν οι αλυσιτελείς διαδικασίες κοινωνικής ενηλικίωσης από τις οποίες προκύπτουν κοινωνίες, όπως οι σημερινές, που πηγαίνουν «μπροστά» οπισθοχωρώντας κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή.

Πώς προστατεύουμε εκείνους που αγαπάμε;

Μην αφήνοντάς τους εκτεθειμένους στις συνέπειες των δικών μας επιλογών.

Γιατί παραβλέπουμε τις επιθυμίες μας;

Μπορώ να φανταστώ πολλούς λόγους, αλλά πιστεύω πως οι περισσότεροι έχουν να κάνουν με το κατά πόσο είμαστε σε θέση να αντέξουμε να μην νιώθουμε ασφαλείς, ειδικά στην περίπτωση που η όποια επιθυμία απαιτεί να φέρουμε τα πάνω κάτω στη μέχρι τώρα ζωή μας. Η ουσία της ασφάλειας βέβαια είναι κάτι σχετικό, γιατί πέραν της οικονομικής, όλες οι υπόλοιπες εκδοχές της φέρουν ενδεχομένως δισυπόστατες ερμηνείες.

Ετοιμάζετε νέο βιβλίο;

Ναι ετοιμάζω κάτι καινούριο, το οποίο θεωρώ πως κατά μία έννοια ξεφεύγει από τα πλαίσια του συνηθισμένου.

Ευχαριστούμε πολύ!

Σχόλια