Νίκος Φαρούπος: «Εκτός από την καθημερινότητά μας, μας πολιορκεί διαρκώς και το απίθανο»

Αφήνοντας λίγο στην άκρη το επόμενο βιβλίο του με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Ρούσσο που γνωρίσαμε στο βιβλίο του «Έγκλημα στην Αντίπαρο», ο Νίκος Φαρούπος μας αιφνιδιάζει με το νέο του βιβλίο «Ο αρχιβιβλιοθηκάριος και άλλες ιστορίες» από τις εκδόσεις Κέδρος. Πρόκειται για τέσσερις ιστορίες, στις οποίες πρωταγωνιστεί το μυστήριο και η φαντασία (περισσότερα για το βιβλίο διαβάστε εδώ).

Κύριε Φαρούπο, μετά από ένα πολύ ρεαλιστικό βιβλίο όπως ήταν το «Έγκλημα στη Αντίπαρο» επανέρχεστε με το «Ο Αρχιβιβλιοθηκάριος και άλλες ιστορίες», τέσσερις ιστορίες φαντασίας και μυστηρίου. Πώς προέκυψε αυτό;

Η ενασχόληση με το φανταστικό είναι ένας ευχάριστος τρόπος να εμπλουτίζω την,  ρευστή και πολυσύνθετη σε βαθμό παραλόγου -και ούτως ή άλλως «φανταστική»-, πραγματικότητά μου. Αν και όλα γύρω μας μάς υποβάλλουν την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει κάποια αιτία, κάποια λογική σε όσα συμβαίνουν, ότι «τίποτα δεν είναι τυχαίο και όλα εκπορεύονται από κάποια αναγκαιότητα», όπως είπε ο προσωκρατικός Λεύκιππος, εντούτοις αποδείχτηκε ότι η αιτιοκρατία είναι σχετική (ας μην πούμε λάθος), όπως ήταν και η θέση του Αϊνστάιν ότι «ο θεός δεν παίζει ζάρια». «Η Θεωρητική Φυσική γίνεται ολοένα και πιο αποκρυφιστική», πίστευε και ο Άρθουρ Κέσλερ. Στην πραγματικότητα, αν υπάρχει θεός, τότε βρίσκεται διαρκώς πάνω από μια μπαρμπουτιέρα. Η καθημερινότητά μας -και όλη μας η ζωή εννοείται- είναι τόσο απρόβλεπτη, τόσο παράλογη, ώστε καταντάει τουλάχιστον περίεργο να ξεχωρίζουμε το «φανταστικό» απ’ αυτή. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού της γης πιστεύει σε θεούς, δαίμονες, μάγισσες, ξόρκια και ζώδια, παρά το γεγονός ότι ο πρώτος διαφωτισμός έλαβε χώρα τον 5ο αιώνα π.Χ. στην αρχαία Αθήνα και ο δεύτερος, μεγαλύτερος και πιο γνωστός, στην Ευρώπη, στα τέλη του 17ου μ.Χ. Δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνο την πεζή και επικίνδυνα τετριμμένη -και συχνά παράλογη- καθημερινότητά μας, αλλά μας πολιορκεί διαρκώς και το απίθανο. Αυτή η κύρια ιδιότητα του φανταστικού, το απίθανο, κόβει βόλτες στον πλανήτη -και φυσικά γύρω μας- με τη λογική ονομασία «ασύμμετρη απειλή».

Ποια απ’ τις τέσσερις ιστορίες σας «παίδεψε» περισσότερο;

Η τελευταία ιστορία με τίτλο ‘’Ξέρω πού έκρυψες τον Άλφρεντ’’. Κι αυτό, γιατί χρησιμοποίησα πολλά αυτοβιογραφικά, πραγματολογικά και ρεαλιστικά, στοιχεία τα οποία έπρεπε να ισορροπήσουν μέσα στην «φανταστική» ιστορία.

Έχετε σπουδάσει και ασχοληθεί και με τη σκηνοθεσία. Ποια από τις ιστορίες σας θα σκηνοθετούσατε και με ποιους πρωταγωνιστές;

Θα ήθελα να σκηνοθετήσω το διήγημα «η Τρύπα», από το βιβλίο μου «Οι Ιχνηλάτες του σκότους» (εκδ. Κέδρος, 2010). Με πρωταγωνιστή τον εξαιρετικό ηθοποιό, φίλο και πατριώτη,  Στέλιο Μάινα. Έχω ήδη αρχίσει να το γράφω.

Θα διαβάζατε ποτέ ένα βιβλίο σαν το «Νεκρονομικόν» που αναφέρετε σε μία απ΄ τις ιστορίες σας;

Έχω ήδη διαβάσει ένα από τα πολλά βιβλία που κυκλοφορούν με τον τίτλο «Νεκρονομικόν», αν και το «αυθεντικό» είναι ανύπαρκτο, όπως και ο συγγραφέας του, ο «τρελός» Άραβας Αμπντούλ Αλχαζρέντ. Πρόκειται για γεννήματα της φαντασίας του μαιτρ της φανταστικής λογοτεχνίας τρόμου Χάουαρντ Φ. Λάβκραφτ, όπως έχει παραδεχτεί και ο ίδιος. Εντούτοις πολλοί θαυμαστές του συγγραφέα και ‘’δημιουργού’’ του κόσμου των Μεγάλων Παλαιών ή της Μυθολογίας Κθούλου, όπως ονομάστηκε μετά το θάνατό του, έγραψαν και γράφουν τα δικά τους «Νεκρονομικ»’, ως φόρο τιμής στο δάσκαλο. Κυκλοφορούν περισσότερα από τριάντα βιβλία με αυτό τον τίτλο,  όσο για το δικό μου «Νεκρονομικόν» είναι από τις εκδόσεις Κάκτος (μτφ. Τ. Ρούσου).

Αναφέρετε στο βιβλίο πως ο Καμύ είχε γράψει «πως όσοι γράφουν ξεκάθαρα έχουν αναγνώστες, όσοι δυσνόητα, σχολιαστές». Συμφωνείτε;

Απολύτως. Αν θες να είσαι δυσνόητος και κάθε σου πρόταση να χρειάζεται ειδική ανάλυση, γράψε μια φιλοσοφική διατριβή, θα είναι καλύτερα για όλους. Αυτό δε σημαίνει ότι αντί για «ξεκάθαρα», όπως λέει ο Καμύ, πρέπει να γράφουμε απλοϊκά και με φτωχό λεξιλόγιο, ώστε να μας καταλαβαίνουν -σώνει και καλά- όλοι οι αναγνώστες. Σε τελική ανάλυση ότι μπορεί κάνει -ή γράφει- ο καθένας, σε σχέση με το ταλέντο, τη θέληση για δουλειά, τις γνώσεις και το επίπεδό του. Και θα βρει -μάλλον θα τον βρει- το δικό αναγνωστικό του κοινό, το κοινό που θα τον ανακαλύψει μέσα από τον απίστευτο σωρό βιβλίων που κυκλοφορούν και εκδίδονται στις μέρες μας. Οι αναγνώστες θα τον επιλέξουν επειδή η πένα του τούς χαρίζει απόλαυση, επειδή αγαπούν τους κόσμους και τους χαρακτήρες που «χτίζει», επειδή η γραφή του ανοίγει νέους δρόμους στη σκέψη τους. Υπέροχη και μοναδική, η επικοινωνία του τριγώνου συγγραφέα, γραπτού και αναγνώστη.

Ετοιμάζετε νέο βιβλίο; Να περιμένουμε τον κύριο Ρούσσο;

Ναι, γράφω τον επόμενο Ρούσσο. Αν και βρίσκεται υπό παραίτηση θα ζήσει μια σκληρή και παράξενη περιπέτεια. Για μια ακόμα φορά όλα θα συμβούν δίπλα στη θάλασσα.

Σας ευχαριστούμε πολύ!