Ασπασία Κράλλη: “Δεν εκτιμώ ιδιαίτερα την κοινή λογική…”

Πολυσχιδής προσωπικότητα, έχοντας κάνει χιλιάδες καλλιτεχνικά χιλιόμετρα, η Ασπασία Κράλλη μας συστήνεται πλέον και ως συγγραφέας, αφού πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο «Σταμάτα να παριστάνεις τον φασουλή και άλλα διηγήματα» από τις εκδόσεις Βακχικόν. Όπως προδίδει και ο τίτλος, πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων με επίκεντρο τον άνθρωπο, τα συναισθήματα, τις σχέσεις και τις συμπεριφορές του (περισσότερα για το βιβλίο δείτε https://www.clevernews.gr/stamata-na-paristaneis-ton-fasoyli-k/).

Κυρία Κράλλη, πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο.

Αυτό δεν είναι το νέο μου βιβλίο…..είναι το πρώτο μου βιβλίο.

Άρχισα να γράφω απροσδόκητα. ένα  βράδυ όταν γυρνώντας από μια έξοδο με φίλες, συνάντησα την οικογένεια του παραπληγικού νέου που με διακίνησε πάρα πολύ και μόλις γύρισα σπίτι κάθισα, σχεδόν χωρίς να το καταλάβω στο κομπιούτερ και έγραψα μονορούφι το διήγημα με τίτλο “Στα σκαλοπάτια”.

Από εκεί και πέρα έγραφα κάθε φορά που με διακινούσε η παρουσία αγνώστων ανθρώπων που συναντούσα στο δρόμο, με μυθοπλασία  που ερχόταν αυθόρμητα.

Τί δε θα κάνατε στη ζωή σας ποτέ από πίκα;

Δεν θα παντρευόμουν ποτέ από πίκα.

«Τί είναι μνήμη; Ποιος έχει τη μνήμη; Πού είναι η μνήμη»;

Αυτή είναι μια ερώτηση που μου έκανε η μητέρα μου λίγο πριν τον θάνατο της και την θεωρώ μια πολλή σπουδαία και αναπάντητη ερώτηση.

Τί θεωρείτε εσείς ως «κοινή λογική»;

Δεν εκτιμώ ιδιαίτερα την κοινή λογική…

Φέτος σας απολαύσαμε στο θέατρο στο μονόλογο του Κοραή Δαμάτη ως Χαρίκλεια Καβάφη, μητέρα του μεγάλου μας ποιητή. Ποιο στοιχείο της παράστασης σας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση;

Όλο το κείμενο του Κοραή θεωρώ (και από την πρώτη στιγμή το κατάλαβα) ότι πρόκειται για ένα σπουδαίο κείμενο. Ο Καβάφης τυχαίνει να είναι ο αγαπημένος μου ποιητής ακόμα από τα νιάτα μου. Ο Κοραής αφηγείται γλαφυρά την σχέση μάνας και γιου και σαν Αιγύπτιος που είναι στην καταγωγή, φέρνει την ατμόσφαιρα και την ιστορία της Αιγύπτου επί σκηνής με ένα μοναδικά θεατρικό τρόπο. Για μένα ήταν μια μεγάλη πρόκληση να ερμηνεύσω αυτό το κείμενο.

Αν έπρεπε να διαλέξετε ένα, ποιο γεγονός θεωρείτε αφετηρία στη ζωή σας;

Θεωρώ αφετηρία στη ζωή μου, την μαθητεία μου και την βαθιά φιλία που μας ένωσε με τον Μαρσέλ Μαρσώ.

Είστε ιδρύτρια του Θεάτρου της σιωπής. Με ποιο τρόπο πιστεύετε ότι εκφράζεται κάποιος όταν δε μιλά ώστε να μεταδώσει το μήνυμα που θέλει;

Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση που δεν μπορεί να απαντηθεί σε μια συνέντευξη. Έχω διδάξει τον τρόπο σε περίπου 100 ηθοποιούς…. και μερικοί από αυτούς έχουν παίξει στα έργα που έχω γράψει και σκηνοθετήσει. Η μαθητεία αυτή κρατάει ένα και δύο χρόνια, άρα όπως καταλαβαίνετε δεν είναι δυνατόν να περιγραφτεί σε μερικές γραμμές.

Ετοιμάζετε νέα δουλειά σε θέατρο και χαρτί;

Η Χαρίκλεια Καβάφη θα επαναληφθεί στο θέατρο Vault και την επόμενη σαιζόν. Και κάποιες νέες προτάσεις που έχω δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμες.

Όσο για το χαρτί….ε ναι, έχω αρχίσει να γράφω μια νουβέλα και κάποια διηγήματα τριγυρίζουν βασανιστικά στο μυαλό μου. 

Σας ευχαριστούμε πολύ!