Χριστόφορος Ευθυμίου: «Στο μέλλον μπορούμε να συναντήσουμε και το παρελθόν και το παρόν»

Ο Νίκος βρίσκεται στο προσωπικό του αδιέξοδο, σ’ εκείνο το σταυροδρόμι της ζωής που όλοι φθάνουμε κάποια στιγμή. Παρελθόν, παρόν και μέλλον στέκουν απέναντι και ζητούν επίμονα απαντήσεις. Όλα αυτά στις σελίδες του νέου βιβλίου του Χριστόφορου Ευθυμίου «Όσα δεν έγιναν», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν (περισσότερα δείτε εδώ).

Κύριε Ευθυμίου, πείτε μας λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο.

Το «Όσα δεν έγιναν» μιλά για το ιστορικό μιας σύγχυσης. Οι ήρωες κινούνται από δεκαετία σε δεκαετία μέσα σε μόνιμη ζάλη, παλινδρομούν στον χρόνο και μετά επιστρέφουν, ζουν τα σημαντικά γεγονότα μέσα από έναν ασήμαντο μικρόκοσμο. Όλα τελικά συμβαίνουν ή ματαιώνονται σε ένα διαρκές παρόν που τους εγκλωβίζει. Επιλογές διαψεύδονται, καθεστώτα καταρρέουν, έρωτες απομυθοποιούνται, νέες ελπίδες γεννιούνται. Από φράση σε φράση και από κεφάλαιο σε κεφάλαιο οι πράξεις και οι επιθυμίες κρατούν ίσες αποστάσεις μεταξύ σοβαρού και αστείου.

Ποια είναι «όσα δε λέγονται»;

Στην πραγματικότητα όλα θα μπορούσαν να ειπωθούν. Όμως, κάθε φορά που μιλάμε, κάτι παραμένει άρρητο. Κάτι ξεφεύγει από την προσοχή μας. Αυτό το κάτι αν προσπαθήσουμε να το φέρουμε στον λόγο, κινδυνεύουμε να καταστρέψουμε τις πιο λεπτές αποχρώσεις του νοήματος.

Πιστεύετε στα όνειρα;

Υποθέτω ότι τα όνειρα παρά την εξωλογική μορφή τους έχουν στο βάθος τη δική τους δομή. Δεν προβλέπουν αυτό που θα συμβεί αλλά αφηγούνται αυτό που ήδη συνέβη ή συμβαίνει ως φόβος ή επιθυμία. Με αυτή την έννοια τείνω να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου ως αμφίθυμο φοιτητή της ψυχανάλυσης.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας φόβος;

Η ανυπαρξία που περιμένει νομοτελειακά σε κάθε στροφή του βίου. Υπάρχουν και στιγμές που θα φοβόμουν την πιθανότητα της αιωνιότητας. Όμως, σε κάθε περίπτωση η μετάβαση από το κάτι στο τίποτα καθώς και η ίδια η μη έννοια αυτού του τίποτα μου ακούγεται ως μια κατάσταση σκανδαλώδης και αδιανόητη.

Οι ιδανικές διακοπές είναι σε βουνό ή θάλασσα;

Είναι οπουδήποτε βρίσκεσαι με ανθρώπους με τους οποίους μοιράζεσαι ένα ισχυρό αίσθημα επικοινωνίας και συντροφικότητας. Ακόμα και σε μια γκαρσονιέρα στο κέντρο της Αθήνας θα ξεκουραζόμουν με πληρότητα, με σύντομες εξόδους για σινεμά και φαγητό.

Παρελθόν, παρόν ή μέλλον;

Μέλλον, έστω και αν είναι αυτό που μας απειλεί. Ο χρόνος είναι αδιαίρετος και είναι μέλλον. Στο μέλλον μπορούμε να συναντήσουμε και το παρελθόν και το παρόν. 

Με ποιον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο θα θέλατε να δειπνούσατε και ποιο θα ήταν το θέμα συζήτησής σας; 

Είναι δύσκολη ερώτηση. Μάλλον με τον Πλάτωνα πολύ βαθιά μέσα στο σπήλαιό του. Εκεί που γεννήθηκε η σκέψη ως δυσπιστία. Θα μιλάγαμε για το μονοπάτι που οδηγεί στην αλήθεια και θα του έβαζα στοίχημα ότι τα βράχια που έχουν κυλήσει από την αρχή του χρόνου το έχουν εξαφανίσει.

Ετοιμάζετε νέα δουλειά; 

Ναι. Έχω ήδη ολοκληρώσει μια νέα νουβέλα την οποία επιμελούμαι. Πρόκειται για παρωδία σχετική με επίκαιρα και ανεπίκαιρα θέματα, όπως η αναπνοή, η ασφυξία, τα ασφαλιστικά συμβόλαια, τα συμβόλαια θανάτου, οι συζυγικές σιωπές και οι διευθύνοντες σύμβουλοι.

Ευχαριστούμε πολύ!