Ιωάννα Γκανέτσα: «Ο έρωτας ευτυχώς δεν έχει ηλικία»

296 σελίδες γεμάτες τέχνη απαρτίζουν το νέο βιβλίο της Ιωάννας Γκανέτσα «Θείο δώρο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell (περισσότερα για το βιβλίο δείτε εδώ). Βασικό θέμα ο μεγάλος έρωτας δυο καλλιτεχνών, ενός ζωγράφου και μιας ποιήτριας, που όμως η ζωή τους χώρισε.

Η πλούσια αναφορά σε πίνακες ζωγραφικής που κάνει η συγγραφέας οδηγούν τον αναγνώστη να τους αναζητήσει στο διαδίκτυο και να μάθουν πολλά για την ιστορία τους, αλλά και την τέχνη γενικότερα.

Κυρία Γκανέτσα, πείτε μας λίγα λόγια για το «Θείο Δώρο».

Το Θείο Δώρο είναι ένα βιβλίο για τη στιγμή που πέρασε και για την πιθανότητα να μην έρθει ποτέ ξανά. Αφηγείται τον έρωτα ενός γνωστού ζωγράφου, του Θοδωρή Μελλιδόνη, με την ποιήτρια Ιβάνα Λεοντάρη. Οι ήρωες, στην κορύφωση της σχέσης τους, πήραν χωριστούς δρόμους και ο ζωγράφος, σε μεγάλη πια ηλικία, επιθυμεί να βρει ξανά το μεγάλο έρωτά του και μούσα του. Την ίδια περίοδο γνωρίζει τον Τζανή Σερέτη, συγγραφέα, ο οποίος κάνει έρευνα πάνω σε πίνακες ζωγραφικής που σχετίζονται με τον έρωτα, ενώ παράλληλα παιδεύεται από τον έρωτά του με την Ντορέττα, ιδιοκτήτρια εστιατορίου-γκαλερί. Το βιβλίο είναι στην ουσία του ένα ταξίδι τόσο στην τέχνη, όσο και στα συναισθήματα των ανθρώπων, ενώ την ιστορία διατρέχει το ερώτημα αν είναι ποτέ αργά -ή πότε είναι αργά- για δεύτερες ευκαιρίες.

Ποιο θεωρείτε «θείο δώρο» στη ζωή;

Ό,τι καλό μας δίνεται στη ζωή, η υγεία, ο χρόνος, η ευτυχία είναι δώρα. Το να έχεις αγαπήσει και να έχεις αγαπηθεί την ίδια στιγμή έχει κάτι το θείο μέσα του. Ανήκει στα ύψη, στην καρδιά. Δεν υπάρχει, νομίζω, κάτι πιο μαγικό από αυτό. Έχει δύναμη που δεν ξέρεις ότι υπάρχει, μέχρι τη στιγμή που το ζεις. 

Φαίνεται να σας αρέσει πολύ η ζωγραφική. Πώς προέκυψε η τόσο μεγάλη γνώση στη ζωγραφική;

Αγαπώ όλες τις τέχνες. Είναι δημιουργία, τρέλα, αγάπη για κάτι άλλο πέρα από τον εαυτό σου. Είναι επικοινωνία, τρόπος έκφρασης, ανάγκη. Αναγνωρίζω κομμάτια του εαυτό μου μέσα σε έργα τέχνης, γι’ αυτό και δεν υπάρχει μόνο ένα. Σίγουρα, γοητεύομαι από την ερωτική γεωμετρία του Μόραλη, τον κυβισμό του Πικάσο, τις μακριές γυναικείες φιγούρες του Μοντιλιάνι. Υπάρχει τέχνη για κάθε γούστο εκεί έξω. Είναι στο χέρι μας -και τη διάθεσή μας- να την ανακαλύψουμε. Η έρευνα για τις ανάγκες του βιβλίου ήταν για εμένα μια επιπλέον ευκαιρία να διαβάσω, να ψάξω κυρίως ό,τι αφορά τον ερωτισμό και το ερωτικό στοιχείο στην τέχνη και να δώσω το έναυσμα στο αναγνωστικό κοινό να αναρωτηθεί, να νιώσει την τέχνη μέσα από τις λέξεις μου και αν το θελήσει να ψάξει επιπλέον πληροφορίες. Χαίρομαι που κατά την ανάγνωση του βιβλίου πολλοί από τους αναγνώστες έσπευσαν στο διαδίκτυο και έψαξαν τους πίνακες που αναφέρω. Το βιβλίο, άλλωστε, δεν είναι μια επιστημονική έρευνα. Είναι μια επαφή με τον κόσμο της ζωγραφικής μέσα από τη δική μου συγγραφική ματιά.

Λειτουργείτε περισσότερο με την καρδιά ή το μυαλό;

Νομίζω πως η ισορροπία είναι το κλειδί. Τα μεγάλα –τα υψηλά- πράγματα στη ζωή θέλουν καρδιά. Η καρδιά τολμά. Η λογική συνήθως φρενάρει τα θέλω. Είναι η αναστολή. Όλα χρειάζονται. Πιστεύω στην καρδιά παρά τα λάθη που μπορεί να κάνει. Δεν είναι μαθηματική πράξη, είναι όμως η ζωή στην πράξη.

Είστε άνθρωπος της συνήθειας ή των αλλαγών;

Άνθρωπος της ωραίας συνήθειας και των αλλαγών που το αξίζουν. Υπάρχουν ρουτίνες που αγαπώ και δεν αποχωρίζομαι. Έχουν κερδίσει το χρόνο. Καθετί που δεν μου ταιριάζει, ωστόσο, το αλλάζω. Δεν συμβιβάζομαι. Η ασφάλεια δεν είναι πάντα καλός σύμβουλος. Στο βωμό της οι άνθρωποι θυσιάζουν αρκετά θέλω τους. Προσωπικά προσπαθώ να τα διεκδικώ κάθε μέρα. Είναι ο δικός μου τρόπος να μη βαλτώνω. Να επιστρέφω στη συνήθεια γιατί ξέρω ότι την αγαπώ κι όταν τρέχω για όσα θέλω μου λείπει και την αναζητώ.

Γιατί «είναι δύσκολο κάποιος ν’ αγαπά, να επιθυμεί ερωτικά και σεξουαλικά και να σέβεται μια γυναίκα ταυτόχρονα»;

Είναι η ύψιστη μορφή έρωτα, θεωρώ. Να βλέπεις μια γυναίκα ερωτικά σε όλες τις εκφάνσεις της και την ίδια στιγμή να σέβεσαι την εικόνα της και την προσωπικότητά της. Να τη θαυμάζεις για το όλον της. Η επιθυμία ενέχει συχνά μια δόση έκφυλου, πρόστυχου, πόθου. Θέλει θάρρος να αγαπάς το αντικείμενο του πόθου σου, τον άνθρωπο που σε βάζει στη διαδικασία να νιώσεις την έκσταση με το σώμα.

Πώς θα ορίζατε αυτό που λέμε χημεία μεταξύ των ανθρώπων;

Τα βλέμματα κλειδώνουν από την πρώτη ματιά, την πρώτη στιγμή. Ομοίως και τα σώματα, όταν συναντηθούν. Δεν υπάρχει τίποτα ξένο σε αυτές τις σχέσεις. Γνωρίζονταν πάντα. Θα αγαπιούνται για πάντα -ό,τι κι να συμβεί στην μεταξύ τους σχέση. Γιατί η χημεία δεν εξασφαλίζει τη σχέση. Χρειάζονται πολλά περισσότερα πράγματα για να ζήσουν οι άνθρωποι το «μαζί».

Ο έρωτας έχει ηλικία;

Ευτυχώς, όχι. Θα υπήρχε πολλή περισσότερη δυστυχία εκεί έξω, αν δεν η υπήρχε η σπίθα του έρωτα, η πιθανότητά να γεννηθεί, να γίνει φλόγα. Η καρδιά δε γερνά ποτέ. Πάντα θα σπαρταρά στο ωραίο, στην επιθυμία. Η ελπίδα μιας ακόμη ευκαιρίας στον έρωτα είναι ελιξίριο, ο τρόπος της καρδιάς, ακόμη κι όταν το σώμα φθείρεται, να πει: πάμε πάλι από την αρχή;

«Είναι καταδικασμένοι οι έρωτες ανάμεσα σε ανθρώπους που αισθάνονται βαθιά»;

Τις περισσότερες φορές, ναι. Οι άνθρωποι που αισθάνονται βαθιά, πονούν επίσης βαθιά, απογοητεύονται βαθιά, δίνονται  βαθιά, όλα στο πολύ.  Και το πολύ, αν δεν το κουβαλούν αι οι δυο μαζί, κουράζει. Το βάρος είναι ο μόνος λόγους που αυτοί οι έρωτες φθίνουν. Αν δεν υπάρχει ισορροπία ανάμεσα σε αυτό που δίνεις και αυτό που παίρνεις από το συναίσθημα, αυτό που χάνει τελικά ο έρωτας είναι το ειδικό βάρος του. 

Γιατί οι άνθρωποι στις ημέρες μας δε διεκδικούν; Από εγωισμό ή επειδή έχουν κουραστεί να προσπαθούν;

Από φόβο. Φόβο να μην πληγωθούν, να μην απογοητευτούν, να μη χάσουν το χρόνο τους, να μη φάνε τα μούτρα τους. Τίποτα, ωστόσο, δεν συμβαίνει χωρίς ρίσκο. Όλα τα ωραία εξελίσσονται έξω από την προστατευμένη περιοχή μας. Σε αχαρτογράφητα νερά. Αυτή είναι και η γοητεία του έρωτα. Κάθε ένας έρωτας είναι ένα εντελώς διαφορετικό ταξίδι, όσο όμοια χαρακτηριστικά κι αν φαίνεται να φέρει. Σε αυτό το σημείο να διευκρινίσω ότι είναι άλλο ο ενθουσιασμός κι άλλο ο έρωτας. Δεν είναι δυνατόν κάθε γνωριμία να είναι έρωτας. Ο έρωτας συμβαίνει λίγες φορές, μετρημένες στα δάχτυλα. Τυχεροί όσοι τον έχουν ζήσει μια φορά. Ακόμη πιο τυχεροί όσοι τον έχουν ζήσει περισσότερες.

Ετοιμάζετε νέο βιβλίο;

Πάντα κάτι ετοιμάζω. Αυτή την περίοδο διασκευάζω τα τέσσερα βιβλία μου, προκειμένου να ανέβουν σε θεατρικές σκηνές και γράφω το επόμενο βιβλίο. Στο επίκεντρο πάντα ο έρωτας, σε διαφορετική μορφή σε κάθε βιβλίο, με στοιχεία φιλοσοφίας και ψυχολογίας που αγαπώ και τη διάθεση να ταξιδέψω τον αναγνώστη στα δικά του συναισθήματα, στα δικά του μονοπάτια αυτογνωσίας.

Σας ευχαριστούμε πολύ!