Μάνος Μαυρομουστακάκης: «Παραμένω σταθερά παρατηρητής του κόσμου»

«Άνω» είναι η νέα ποιητική συλλογή του Μάνου Μαυρομουστακάκη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν (περισσότερα δείτε εδώ). Δρόμοι, μικροί, μεγάλοι, πάροδοι με μία επωδό: Άνω…

Κύριε Μαυρομουστακάκη, πείτε μας λίγα λόγια για τη νέα σας συλλογή.

Η ζωή μας απαρτίζεται από τεύχη βιωματικών εμπειριών που καταγράφονται επιλεκτικά στα μνημονικά μας κατάστιχα -ανάλογα με την τέχνη του καθενός-, άλλες ως προφορικές ιστορίες, άλλες ως προσωπικά ημερολόγια, ενίοτε όμως και ως «ποιητική» κατάθεση. Αυτή η συλλογή δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια καταγραφή συναισθημάτων και σκέψεων, ένα ημερολόγιο που ευελπιστεί να ανακινήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη του και να του κρατήσει συντροφιά σε μια στιγμή στοχαστικής του ανάπαυλας.

Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τίτλο;

Γιατί είναι σύντομος, αλλά κυρίως συμβολικός. Αντιπροσωπευτικός της εσώτερης επιθυμίας μου για «ΆΝΩ» πορεία. Επιπροσθέτως μου είναι και δεόντως θελκτικός (ως παρήχηση του ονόματος της εγγονής μου, *ΑΝΝΑ*).

« …Πεθαίνει η ελπίδα…» ;

Πεθαίνει και ανασταίνεται! Με κάποια δόση υπερβολής θα έλεγα ότι ο μέλλοντας χρόνος υπηρετεί την έννοια της ελπίδας. Λειτουργεί ως συμβόλαιο των προσδοκιών μας, αφού ακόμη και στις δυσοίωνες εκφάνσεις τους ενυπάρχει η ελπίδα της διάψευσής τους.

Έχουμε ανάγκη τα «εύγε» και γιατί;

Ο άνθρωπος εκ φύσεως ορέγεται τον έπαινο. Είναι η επιβεβαίωση της αποδοχής του σε έναν κόσμο που τον συμ-περιλαμβάνει και τον ορίζει.

Υπάρχει κάτι που αναμένετε;

Να ξημερώνει πρωτίστως η κάθε μέρα, και μετά να μου δίνει την ευκαιρία να ασχοληθώ στη διάρκεια της με ερωτήματα άξια ενασχόλησης. Αυτά σε προσωπικό επίπεδο. Με διάθεση τώρα καθολικότερης «Θέασης» (για να θυμηθώ και τον τίτλο της αμέσως προηγούμενης ποιητικής μου συλλογής) δεν μπορώ να πω ότι αναμένω κάτι ιδιαίτερα. Παραμένω σταθερά παρατηρητής του κόσμου. Εξακολουθώ να ελπίζω, με συνείδηση ωστόσο ότι οι προσδοκίες μου για έναν «καλύτερο κόσμο» μοιάζουν να είναι υπερβολικά …ελαφρές για το βάρος της πραγματικότητος.

Πιστεύετε στο «ποτέ» και το «πάντα»;

…πάντα έλεγα ότι το «ποτέ» δεν είναι ολότελα «ποτέ». Επίσης ποτέ δεν με έπειθε το «πάντα». Ευφυολόγημα; Ίσως, εντούτοις αυτό συνοψίζει και το «πιστεύω» μου.

Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς το ψέμα;

Αν έλεγα «ναι» θα ήταν ψέμα. Αποδέχομαι το ψέμα ως «τόπο» και «ενέργεια», κινητήρια δύναμη της δράσης μας στην προσπάθεια μας να αποκρυπτογραφήσουμε μιαν αλήθεια. (Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο σχετική είναι η αλήθεια);

Ετοιμάζετε νέα δουλειά;

Αν ήταν αυτοσκοπός μου η συγγραφή ενός έργου, μάλλον θα το έσκιζα προτού να το ολοκληρώσω. Αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι ότι το έργο έρχεται και με βρίσκει κομμάτι κομμάτι, τεύχος το τεύχος, μόνο του. Κουβαλάει γυμνό τα ρούχα του και μου ζητεί να το ντύσω!

Σας ευχαριστούμε πολύ!