Ίρις Καλβά: «Η αγάπη δεν είναι μέσον συναλλαγής»

Το νέο βιβλίο της Ίριδας Καλβά «Κανζέι» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Bell (περισσότερα δείτε εδώ) είναι διαφορετικό από ό,τι μας είχε συνηθίσει μέχρι στιγμής. Αυτή τη φορά μας ταξιδεύει στην Ιαπωνία του 1865, αλλά και στην Ελλάδα του σήμερα και στις δυο περιπτώσεις με το ίδιο δίλημμα: έρωτας ή καθηκον;

Κυρία Καλβά, πείτε μας λίγα λόγια για το «Κανζέι».

Το «Κανζέι» είναι ένα ταξίδι σε έναν εξωτικό περιβάλλον κι έναν τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής, που μας βυθίζει σε έναν  μεγάλο απαγορευμένο, γι’ αυτό και τόσο δυνατό, έρωτα. «Κανζέι»  σημαίνει καθήκον. Ακολουθούμε λοιπόν τον αγώνα των ηρώων μου ανάμεσα στον μεγάλο, τον απόλυτο έρωτα και στο εξίσου ισχυρό καθήκον. Ήταν αληθινή πρόκληση για μένα να αποφασίσω ποιος θα βγει νικητής.

Πόσο χρόνο σας πήρε η έρευνα και η συγγραφή του;

Το «Κανζέι»  ήταν κάτι που το δούλευα πολύ καιρό. Μου αρέσει να ξεφεύγω από τα γνώριμα και να προσφέρω στους αναγνώστες μου που και που, κάτι διαφορετικό. Η συστηματική όμως και ενδελεχής έρευνα όπως και η συγγραφή του  βιβλίου κράτησε περισσότερο από δύο χρόνια. Εδώ πρέπει να πω ότι κάθε τι που αναφέρω  είναι πραγματικό. Το ίδιο και τα ιστορικά πρόσωπα, όπως και το ιστορικό πλαίσιο. Οι ήρωες μου κινούνται μέσα και παράλληλα με αυτά, και δεν πήρα καμία ιστορική πρωτοβουλία. Έχω σεβαστεί απόλυτα τα πραγματικά γεγονότα. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάνω μάθημα ιστορίας, το ζευγάρι είναι το θέμα μου, όμως θέλω ο αναγνώστης να ‘’πάει’’ στην Ιαπωνία, να ταυτιστεί με την εποχή.

Έχετε αναλογιστεί ποιο είναι το καθήκον μας σ’ αυτή τη ζωή;

Το να ζήσουμε μια υποστηρικτική γεμάτη αγάπη ζωή προς όλους ανεξαιρέτως. Δίχως προϋποθέσεις και παρωπίδες.

Τι επιλέγετε μεταξύ καθήκοντος και συναισθήματος;

Δύσκολη ερώτηση. Όμως θεωρώ πως το καθήκον, όχι αυτό που επιβάλλεται αλλά που εγώ κρίνω σωστό, υπερτερεί. Και δεν αναφέρομαι σε καμία περίπτωση στο καθήκον της εκδίκησης όπως συμβαίνει στην Φιλίππα, μιλάω για το καθήκον που έχει ως αποτέλεσμα να βοηθηθούν  άνθρωποι. Το καθήκον που αφορά στο γενικότερο καλό. Θεωρώ πως εκεί τα προσωπικά συναισθήματα πρέπει να μπαίνουν στην άκρη, ακόμα κι ένας άνθρωπος να ‘’σωθεί’’ είναι πολύτιμο.

Τι είναι για σας ευτυχία;

Ευτυχία είναι η αγάπη που εισπράττω από τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες μου.  Η χαρά και η ικανοποίηση που νιώθω όταν μου λένε πόσο όμορφα πέρασαν διαβάζοντας τα βιβλία μου.  Αυτή είναι άλλωστε και η μεγαλύτερη επιθυμία μου. Να χαρίζω όμορφα ταξίδια και να συμβάλω όσο μπορώ στο να γίνουν λίγο πιο ευτυχισμένες κάποιες στιγμές ξενοιασιάς και χαλάρωσης που όλοι έχουμε ανάγκη. Επίσης ευτυχία είναι η αγάπη και η στήριξη που λαμβάνω από την οικογένεια και τα φιλικά μου άτομα, που τους ευχαριστώ ολόψυχα. Ακόμα ευτυχία είναι  να χαρίζω, όπου μπορώ, ενδιαφέρον και αγάπη δίχως να περιμένω οπωσδήποτε ανταπόκριση, η αγάπη δεν είναι μέσον συναλλαγής,  είναι ανιδιοτελής προσφορά και δώρο περισσότερο γι’ αυτόν που την προσφέρει.

Υπάρχει απαγορευμένη αγάπη; Η αγάπη δεν είναι εκ προοιμίου κάτι καλό;

Ασφαλώς και κάθε μορφή αγάπης είναι όχι απλώς κάτι καλό, θα έλεγα πως μαζί με την υγεία και την ελευθερία είναι τα πολυτιμότερα αγαθά στη ζωή του ανθρώπου. Δυστυχώς όμως οι άνθρωποι πολλές φορές υποτιμούν την αξία της. Όμως στο «Κανζέι» μιλάμε για συγκεκριμένο είδος αγάπης, την ερωτική αγάπη, και αυτή συνήθως ανθίζει στην απαγόρευση. Π.χ. «Ρωμαίος και Ιουλιέττα». Όσο πιο απαγορευμένη η αγάπη, τόσο πιο δυνατή. Έτσι μαζί με τον Κρίστοφερ και την Αΐκο, αλλά και με την «σύγχρονη»  Φιλίππα και τον Λούκα, ζούμε κι εμείς ένα μαγικό ταξίδι σε  μεγάλους έρωτες.

ΕΡΩΤ:  «Γιατί η αυγή δεν λυπάται τους ερωτευμένους;»

ΑΠΑΝΤ:  Αχ,  γιατί η  αυγή συμβολίζει το τέλος του κρυφού, του απαγορευμένου έρωτα, αυτού που κρυβόταν κυνηγημένος στα σκοτάδια της νύχτας.  Η αυγή  επιβάλει τον συμβιβασμό και την υποταγή. Το ‘’φως’’  δεν αφήνει άλλες επιλογές. Η αυγή λοιπόν, σκληρά, υποχρεώνει τους δύο ερωτευμένους,  να υποταχτούν στο καθήκον.

Ετοιμάζετε νέα δουλειά; 

Έχω ήδη τελειώσει το νέο μου βιβλίο που βασίζεται σε αληθινή ιστορία και τώρα γράφω το επόμενο. Πάντα η συγγραφή, απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, ήταν μέρος της ύπαρξης μου με διάφορους τρόπους. Ήταν πάντα η χαρά και το καταφύγιο μου. Κάθε βιβλίο που γράφω είναι για μένα κι ένα υπέροχο ταξίδι. 

Σας ευχαριστούμε πολύ!

Εγώ σας ευχαριστώ ιδιαιτέρως!