Μπορεί να είναι νεαρός, αλλά δεν είναι «νέος», αφού τον γνωρίζουμε κυρώς από τα τραγούδια του «Όλο τρέχω» και «Λαβύρινθοι». Ο λόγος για το Χρήστο Κούρτογλου, που με αφορμή την εμφάνισή του στο Caja De Musica στις 19 Μαρτίου μίλησε στην ιστοσελίδα μας (περισσότερα δείτε εδώ).
Κύριε Κούρτογλου, πείτε μας λίγα λόγια για την εμφάνιση που ετοιμάζετε στο Caja De Musica.
Πρόκειται για την δεύτερη ζωντανή μου εμφάνιση και γενικά υπάρχει μεγάλη χαρά και έντονη ανυπομονησία! Είναι ένα live που ετοιμάζουμε με κάποιους νέους μουσικούς με «πρώτο» στόχο να παρουσιάσουμε τα δικά μου νέα τραγούδια (ακυκλοφόρητα και μη) ντύνοντάς τα με τραγούδια άλλων καλλιτεχνών που αγαπώ και πιστεύω ότι ταιριάζουν στη διάθεση και την ατμόσφαιρα των δικών μου.
Ο δεύτερος και εξίσου σημαντικός στόχος αυτού του live είναι να γνωριστούμε καλύτερα. Να γίνουμε ένα με τον κόσμο, να μοιραστούμε ιστορίες και να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να νιώσει κάτι που οι ρυθμοί της καθημερινότητας δε θα το επέτρεπαν. Να φτιάξουμε για ένα δίωρο έναν κοινό «μικρόκοσμο» και να φύγουμε από αυτόν έχοντας μια αίσθηση λύτρωσης.
Κατάγεστε από τη Βέροια, αλλά πλέον ζείτε στην Αθήνα. Προτιμάτε το βορρά ή το νότο;
Σε αυτή τη φάση της ζωής μου προτιμώ την Αθήνα. Έχοντας μεγαλώσει στη Βέροια και έχοντας ζήσει κάποια χρόνια στη Θεσσαλονίκη, όση αγάπη και να έχω μέσα μου και για τις δύο, αυτήν τη στιγμή δεν είναι για εμένα. Μου λείπουν συχνά και θέλω να τις επισκεφτώ γιατί είναι σαν να μπαίνω σε μια μικρή χρονομηχανή και να γυρίζω τον χρόνο πίσω σε στιγμές με πρόσωπα που αγαπώ και (μου) λείπουν.
Ωστόσο, δεν αλλάζω την καθημερινότητά μου στην Αθήνα με αυτή των δύο προηγούμενων πόλεων. Με εμπνέει αυτή η ταχύτητα της πόλης, αυτή η αδιάκοπη αλλαγή, η εγρήγορση και η πληθώρα πληροφορίας. Στον περισσότερο κόσμο, ιδίως σε αυτόν από τον οποίο προέρχομαι (μικρής πόλης), διαβάζοντας και μόνο αυτή μου την περιγραφή έχει ήδη προκληθεί πονοκέφαλος, το ξέρω. Αλλά εγώ δεν ήμουν ποτέ έτσι. Με το που πάτησα το πόδι μου στην Αθήνα, ένιωσα τον παλμό της να περνάει από τα πόδια μου σε όλο μου το σώμα και κάτι συντονίστηκε μέσα μου: «Εδώ θα μείνω!». Και το έκανα σκοπό. Το ίδιο καλοκαίρι έδωσα εξετάσεις σε Δραματικές Σχολές, πέρασα και… Να ‘μαστε!
Τι θεωρείτε αφετηρία στη ζωή σας;
Θα θεωρήσω ως «νέα αφετηρία» μια πολύ σημαντική μου στιγμή όταν ακόμη έμενα στη Θεσσαλονίκη.
Ήταν γενικά μια πάρα πολύ περίεργη περίοδος. Για πρώτη φορά μου ήταν πολύ έντονο και συνειδητό ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά στη ζωή μου. Ότι έπρεπε επιτέλους να κάνω ένα μεγάλο βήμα που θα κάνει θόρυβο και θα μου δώσει ώθηση να κάνω τα επόμενα, να προχωρήσω πιο μπροστά. Ένιωθα ότι ήμουν κολλημένος στην εκδοχή του εαυτού μου που μπορούσε να δει όλα όσα θέλει και μπορεί να γίνει αλλά τα έβλεπα μονάχα μέσα απ’ το παράθυρο.
Έτσι ξεκίνησα ψυχοθεραπεία. Με το πέρασμα του καιρού, άρχισα να νιώθω πιο δυνατός, πιο έτοιμος. Άκουγα πολύ Vassiliko τότε, κάτι μου έκανε. Ώσπου κάποια στιγμή έγινε το κλικ. Έχοντας περάσει το προηγούμενο καλοκαίρι ακούγοντας το “Κατάστρωμα” του Κ. Μαραβέγια είχα ξεχωρίσει ένα τραγούδι: την Όμορφη Πτώση. Το πήρα απόφαση, το διάλεξα και πήγα σε ένα studio στη Θεσσαλονίκη και μέσα σε λίγες μέρες έγινε επίσημα η πρώτη μου διασκευή, το πρώτο μου βήμα. Ακούγοντας την τελική μίξη, ένιωθα πιο κοντά στον πραγματικό μου εαυτό, ένα κομματάκι πιο αληθινός από πριν. Οπότε, για άλλη μια φορά, σε ευχαριστώ “Όμορφη Πτώση”, σε ευχαριστώ Κωστή!
Αν αυτή δεν ήταν “Η” αφετηρία, ήταν σίγουρα μια αρχή…
Ποια η σχέση σας με την υποκριτική;
Η σχέση μου με την υποκριτική… Είναι σε πρώτο επίπεδο το αντικείμενο των σπουδών μου. Αποφοίτησα από την Ανώτερη Δραματική Σχολή “Πράξη Επτά” το 2021. Τρία χρόνια πολύ έντονα και αποκαλυπτικά. Έρχεσαι αντιμέτωπος με κομμάτια του εαυτού σου που είτε δε γνώριζες είτε αγνοούσες συνειδητά, αν πραγματικά δοθείς στη διαδικασία.
Σε δεύτερο επίπεδο, η Υποκριτική και ο κόσμος του Θεάτρου είναι ένα τεράστιο κομμάτι της μουσικής, ειδικά αν αναφερόμαστε σε έναν καλλιτέχνη που έχει αναλάβει και τον ρόλο του ερμηνευτή, όπως στη δική μου περίπτωση. Η δική μου δουλειά στη σκηνή, ως ερμηνευτής και όχι ως τραγουδοποιός, είναι να φέρω μια ιστορία στη ζωή και να την διηγηθώ στο κοινό με τέτοιον τρόπο ώστε να την καταλάβει και να την «νιώσει». Αυτό άλλες φορές θα γίνει καλύτερα και άλλες χειρότερα, ακριβώς γιατί πρόκειται για κάτι ζωντανό. Δεν θα είναι ποτέ το ίδιο και εκεί κρύβεται όλη η μαγεία του. Έχοντας σπουδάσει Υποκριτική θέλω να πιστεύω ότι έχω χτίσει μέσα μου μια «χ» αντίληψη που με τον καιρό και την εμπειρία θα εξελίσσεται.
Τι είναι εκείνο για το οποίο «όλο τρέχετε»;
«Όλο τρέχω να προλάβω για να ζήσω, μην πεθάνω…» όπως λέω και στο τραγούδι. Στην ουσία αναφέρομαι στην αδιάκοπη ανάγκη και ανησυχία να προλάβω και να ρυθμίσω/οργανώσω τα πάντα. Το μυαλό μου τρέχει τόσο μακριά που ανησυχώ για το τι μπορεί να συμβεί σε 20 χρόνια από τώρα και πως εγώ θα το διαχειριστώ, με αποτέλεσμα να χάνομαι στη σκέψη μου και να μην είμαι παρόν στο εδώ και τώρα.
Αυτό το τραγούδι το έγραψα πριν μερικά χρόνια που πραγματικά ήμουν στα χαμένα και με βοήθησε να ηρεμήσω. Από τότε το ακούω ή το τραγουδάω ως μια υπενθύμιση στον εαυτό μου να αναπνεύσει και να σταματήσει να τρέχει να τα προλάβει όλα.
Ετοιμάζετε νέα δουλειά;
Η αλήθεια είναι πως ναι! Μετά την πρόσφατη κυκλοφορία των προηγούμενων single μου (Λαβύρινθοι & Όλο Τρέχω) και αμέσως μετά από την πρόσφατη συνεργασία μας με τον Σπύρο Μαλτέζο στο «Οι Τ(ρ)όποι Του Κόσμου» έχουμε μπει σε ρυθμό και πολύ σύντομα ευελπιστώ να κυκλοφορήσουμε την επόμενη δουλειά μας με τίτλο «Ένας Άνθρωπος Μικρός».
Στο μεταξύ, όμως, έχουμε εστιάσει όλοι στην προετοιμασία μας για το επερχόμενο live την ερχόμενη Κυριακή (19/03)!
Ελπίζω να σας δω εκεί!
Ευχαριστούμε πολύ, θα είμαστε εκεί!
Facebook
Twitter
Tumblr
RSS