Έρικα Aθανασίου: «Μ’ αρέσει να αναζητώ κάθε είδους ίχνη και να αναρωτιέμαι για τα ίχνη που έχω αφήσει εγώ…»

Μπορεί τα λόγια που ξεστομίζονται να είναι πια ειπωμένα, αλλά υπάρχουν και άλλα που είναι θαμμένα και μάλιστα πολύ βαθιά. Τα «θαμμένα λόγια», το νέο βιβλίο της Έρικας Αθανασίου  που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell, ανήκουν και στις δύο κατηγορίες: απ’ τη μια είναι ένα ξέσπασμα λέξεων της πρωταγωνίστριας και απ΄ την άλλη τόσο βαθιά θαμμένα στην άβυσσο των γεγονότων (περισσότερα για το βιβλίο δείτε εδώ).

Κυρία Αθανασίου, πείτε μας λίγα λόγια για τα «Θαμμένα λόγια».

Τα «Θαμμένα Λόγια» είναι ένα βιβλίο το οποίο, με την καλή έννοια, μου επιβλήθηκε να το γράψω.  Επρόκειτο για μια πολύ δυνατή ιστορία και όταν γνώρισα τη γυναίκα που έζησε την ιστορία και ήθελε να μου την εμπιστευτεί, δεν μπορούσα παρά να την γράψω.  Είναι πολύ κοινότοπο να πούμε ότι πρόκειται για μια ιστορία κακοποίησης. Είχα διαβάσει κάπου ότι όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν, ενώ οι δυστυχισμένες οικογένειες είναι η κάθε μια με τον δικό της τρόπο.  Το βιβλίο πάντως δεν θα έλεγα ότι αποπνέει δυστυχία και από τα πιο ωραία σχόλια που άκουσα από αναγνώστες που το διάβασαν ήταν ότι δεν μπορούσαν να το αφήσουν, θέλοντας να μάθουν τί θα γίνει μετά. Κατηγορήθηκα ότι τους ξαγρύπνησα και αυτό το θεωρώ από τις πιο ωραίες κριτικές που μπορεί  να πάρει ένα βιβλίο.

Θα θέλατε να βρεθείτε σε ένα δωμάτιο με όλους όσους σας έχουν κάνει κακό στη ζωή; Ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα τους λέγατε;

Δεν θα ήθελα να βρεθώ μαζί με όσους μου έχουν κάνει κακό, οι οποίοι εξάλλου είναι ιδιαίτερα λίγοι και το κακό που μου έχουν κάνει μικρό. Θα έλεγα ότι είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους και ό,τι κακό έχει γίνει προσπαθώ να το προσπερνάω και να κοιτάω μπροστά. Αν όμως είχα την ευκαιρία να τους πω κάτι, πιο πολύ θα ήθελα να ρωτήσω εάν κατάλαβαν τι έκαναν. Διότι πολλές φορές οι άνθρωποι κάνουν το κακό χωρίς καν να καταλαβαίνουν τι κάνουν.

«Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι γράφουν βιβλία»;

Γράφουν και οι ευτυχισμένοι άνθρωποι βιβλία. Απλά οι πιο δυνατές ιστορίες είναι των δυστυχισμένων και γράφεις καλύτερα για ό,τι γνωρίζεις καλύτερα.  Υπάρχει όμως και η ενσυναίσθηση και ένας καλός συγγραφέας μπορεί να αφουγκραστεί τα συναισθήματα των ηρώων του ακόμα κι αν δεν είναι δικά του.

«Τα βιβλία αφήνουν ίχνη». Για ποιο βιβλίο θα το λέγατε αυτό;

Η τέχνη αφήνει ίχνη και η λογοτεχνία επίσης.  Επηρεάζει τη διάθεση, τις αποφάσεις, την άποψή σου για τον κόσμο, για συγκεκριμένα ζητήματα.  Αν συζητήσεις με κάποιον μπορείς να βρεις ίχνη από τα βιβλία που έχει διαβάσει.  Ως κυρίως συγγραφέας μυστηρίου μ’ αρέσει να αναζητώ κάθε είδους ίχνη και να αναρωτιέμαι για τα ίχνη που έχω αφήσει εγώ.  Και σε τίτλο βιβλίου μου έχω βάλει τη λέξη στο «Πλέκοντας ίχνη», αφού η ιστορία εκεί ξεκινάει με ένα πλεκτό και καταλήγει στην αναζήτηση διαφόρων ιχνών που θα οδηγήσουν σε έναν δολοφόνο. Το βιβλίο που έχει αφήσει τα πιο έντονα ίχνη σ’ εμένα είναι ο «Ηλίθιος» του Ντοστογιέφσκι.  Σε κάνει να αγαπήσεις τη λογοτεχνία, τα βιβλία, το διάβασμα.

Έχετε κάποιο απωθημένο που δεν έχετε πραγματοποιήσει μέχρι στιγμής;

Φροντίζω να πραγματοποιώ ό,τι θέλω και περνάει από το χέρι μου ώστε να μην υπάρχουν απωθημένα. Σχέδια βέβαια υπάρχουν πολλά που δεν έχουν ακόμα πραγματοποιηθεί. Υπάρχουν πολλά μέρη στον κόσμο που θα ήθελα να δω και ελπίζω να βρω τον χρόνο και τα χρήματα, διότι αυτά συνήθως δεν πάνε μαζί, ώστε να μπορέσω να ταξιδέψω πριν γίνω γριούλα και το μόνο που σκέφτομαι είναι η βολή μου.  Αν μπορώ πάντως να χαρακτηρίσω κάτι ως απωθημένο είναι να μπορέσω να ταξιδέψω για μήνες, γυρίζοντας τον κόσμο, αλλάζοντας τραίνα, αεροπλάνα και πλοία, χωρίς να νοιάζομαι για το πού είμαι, πότε θα επιστρέψω και πόσο κοστίζει, με μόνη έννοια να περάσω όμορφα και να γράψω ότι μου αρέσει.

Αν υπήρχε μουσική υπόκρουση πίσω από το βιβλίο, ποιο τραγούδι θα διαλέγατε;

Νομίζω ρεμπέτικα.  Η ηρωίδα ως μικρό κορίτσι το πέρασε στις ταβέρνες του Πειραιά να πουλάει λουλούδια. Νομίζω ότι στις ίδιες ταβέρνες κυκλοφορούσαν οι ρεμπέτες, τραγουδώντας για τις αδικίες του κόσμου. Κι αν η ζωή υπήρξε για κάποιον άδικη ήταν σίγουρα για αυτό το κοριτσάκι που η ζωή δεν του χαμογέλασε σε καμία φάση της ζωής του.

Ποιος είναι ο πιο μεγάλος σας φόβος;

Η φυλακή και η αδικία ή η βλακεία που μπορεί να σε στείλει εκεί.  Με τρομάζει ιδιαίτερα το πόσο εύκολα ο κρατικός μηχανισμός παγκόσμια κλείδωσε τον κόσμο στο σπίτι του, επιτρέποντας την έξοδο μόνο ορισμένες ώρες και με ορισμένες προϋποθέσεις. Και πόσο εύκολα το δέχτηκε ο κόσμος αυτό.

Ετοιμάζετε νέα δουλειά;

Σε αυτή την ερώτηση πάντα απαντούσα «φυσικά». Είναι η πρώτη φορά, που ναι μεν έχω κάτι ξεκινήσει, αλλά έχω πολύ καιρό να γράψω, απλά κρατάω σημειώσεις, διότι αυτή την περίοδο δουλεύω σε τρεις δουλειές.  Βέβαια οι δουλειές αυτές παρέχουν το υλικό για τα βιβλία, καθώς γνωρίζεις ανθρώπους, αντιμετωπίζεις καταστάσεις και όπως φαίνεται και στα «Θαμμένα Λόγια», η πραγματικότητα συχνά ξεπερνάει τη φαντασία.

Σας ευχαριστούμε πολύ!

Σχόλια